Zeker geen helden zoals de Avengers
Shaun en Katy zijn twee vrienden die wonen in San Fransisco. Ze verdienen hun geld met het parkeren van auto’s en vinden dat allemaal wel prima. Geen van beiden vindt het eigenlijk echt belangrijk om iets te bereiken in het leven. Liever doen ze samen wat karaoke en maken het bond tot in de late uurtjes. Dat gaat allemaal prima, totdat het verleden, in de vorm van Shaun’s vader hem inhaalt en zijn eigenlijke aard naar buiten komt.
Het is Katy vervolgens snel duidelijk dat Shaun niet de jongen is die zij dacht zo goed te kennen. Hij legt haar uit dat zijn echte naam Shang-Chi is en dat hij een tiranieke vader heeft die hem alle kneepjes van de martial arts heeft geleerd. Het is nogal wat om te verwerken voor Katy, maar zoals een goede vriend betaamd, laat zij hem niet aan zijn lot over. Wat volgt is een groot avontuur dat ook weer van alles in Katy losmaakt.
Ga zitten voor een visueel spektakel met een oosters tintje.
Weer eens wat anders in het Marvel Universum
Wanneer je Shang-Chi gaat kijken en een typische Marvel film verwacht, zal je bedrogen uitkomen. Shang-Chi is namelijk een heel ander beest. Ten eerste is de film gericht op de aziatische markt. Dit zag je misschien al wel een beetje aan komen met martial arts. Maar er is meer wat deze film onderscheidt. Zo is het ook de eerste keer dat we mythische wezens terugzien in het Marvel Universum, wat verder toch al vrij rijk was. De makers hebben zich echt gefocust op een mooi gebruik van martial arts. Dit doen zij zonder het echt alleen daar om te laten gaan. Wanneer het echter voorkomt is het prachtig verweven in het verhaal en heel mooi uitgewerkt.
Over mooi gesproken, Shang-Chi ziet eruit als een prachtig kleurrijk sprookje. Omgevingen zijn zeer gedetailleerd en op een enkele scène na is de CGI niet overduidelijk. Mooi is ook wel om te merken dat de martial arts niet alleen in de vechtscènes terugkomt. Traditiegetrouw zie je dit ook terug in de manier van denken en dat is zeker niet typisch Marvel. Toch zitten er genoeg referenties in naar de bestaande films, zoals bijvoorbeeld naar Docter Strange. Nergens voelen deze verwijzingen geforceerd en dat is knap. Het zorgt ervoor dat de deur open staat naar phase 4 van Marvel.
Er stond wat druk op de ketel
Marvel heeft het de laatste tijd wat zwaarder te verduren gehad. Mogelijk had dit ook te maken met corona, maar zeker niet alleen. Het verwachtte succes van Black Widow met zowel een simultane release in de bioscoop als op streaming bleef uit. Series als Loki en Wandavision hebben zeker hun eigen schare aan fans, maar waren voor veel mensen te ingewikkeld. Een veelgehoorde kritiek op deze series is dat het gebruik van meerdere universa net even te overdreven was.
Het lag dan ook niet in de lijn der verwachtingen dat Shang-Chi daar iets aan zou kunnen veranderen, de tendens was even niet al te positief. Toch lijkt Shang-Chi een welkome frisse wind te zijn in het Marvel Cinematic Universum. Simu Liu, die de rol speelt van Shang-Chi kan zijn rol prima aan en draagt de film moeiteloos. Uiteraard wordt hij hierbij goed ondersteund door Awkwafina die Katy speelt. Daarnaast zien we nog een aantal oude bekenden terug en diverse acteurs die je misschien niet direct zou verwachten in een dergelijke film. Zo zien we onder andere Ben Kingsley terug als Trevor Slattery, een vreemde persoonlijkheid die zorgt voor wat komisch vermaak.
