Violet, haar jongere broer Klaus en hun peuterzusje Sunny zijn overgeleverd aan Graaf Olaf als ze het verschrikkelijke bericht krijgen dat hun huis is afgebrand en dat de ouders daarbij om het leven zijn gekomen. Echter, Graaf Olaf is niet van plan het drietal een warm nest te bieden, maar behandelt ze als zijn slaafjes. Dat is misschien nog niet eens het ergste, want hij aast op het familiefortuin dat vrijkomt als Sunny oud genoeg is.
Om dat doel te bereiken is hij tot alles in staat, maar de kinderen kunnen niet van hem weg en de bankdirecteur die de voogdijschap aan Graaf Olaf heeft gegeven wilt niet luisteren naar het drietal. Toch weten ze zich nog prima staande te houden doordat ze samen zijn en elk een bijzondere eigenschap hebben. Violet is heel erg vindingrijk en komt met oplossingen die niemand anders verzint. Daarentegen is Klaus een echte boekenwurm en onthoudt hij alles wat hij leest. Allemaal theorie die vast ooit van pas komt, maar ook de getrainde kaken van bijtgrage Sunny blijken van pas te komen.
Deze film is een verfilming van een boekenreeks dat A Series of Unfortunate Events heet en is geschreven door Lemony Snicket, een pseudoniem van Daniel Handler. Zijn kenmerkende schrijfstijl is op een zekere manier verwerkt in de film, doordat het deels wordt verteld door het paranoïde personage Snicket dat het boek zit te schrijven in de film. Hij wil het verhaal eigenlijk niet opschrijven, omdat het helemaal niet leuk is, maar hij ziet het als zijn plicht. Zijn humor is over het algemeen vrij subtiel, maar wel heel erg vermakelijk.
De rol van Graaf Olaf was in eerste instantie voor Johnny Depp, maar toen Tim Burton het project verliet, vertrok Depp ook. Regisseur Brad Silberling gaf die rol aan Jim Carrey en besloot Meryl Streep te casten voor de rol van Tante Josephine, die eigenlijk al toebedeeld was aan Glenn Close. Alle vier zijn het geweldige acteurs en hoe de film geweest zou zijn met de oorspronkelijk gekozen acteurs valt niet te zeggen, maar Carrey en Streep zijn fantastisch in hun rollen. Vooral Carrey lijkt goed zijn ei kwijt te kunnen als Graaf Olaf. Een derde bekende op de set is Billy Connolly, die in de huid kruipt van Dr. Montgomery Montgomery, of kortweg Oom Monty.
Carrey moest voor deze film erg vaak in de make-up en gezien zijn voorgaande grote rollen lijkt hem dat bijzonder goed te liggen. Als Graaf Olaf de voogdij over de drie wezen kwijtraakt, gaat het drietal naar andere familieleden die hen onderdak bieden, maar steeds weer duikt Graaf Olaf onherkenbaar vermomd op. De kinderen zien dat meteen, maar niemand in de omgeving heeft het in de gaten. Zijn meest grappige personage is toch wel Stefano, de Italiaan met een scheve snor die Oom Monty komt helpen met een slangenonderzoek. Het wazige onzin verhaal dat hij daar ophangt is hilarisch, zeker in combinatie met zijn geweldige gezichtsuitdrukkingen.
Streep levert ook een grote bijdrage aan de film als een tante van de kinderen, die in een krakkemikkig huis op palen in de zee woont en overal bang voor is. Die dingen zijn wel zo vergezocht dat ze erg grappig zijn, zeker de serieuze angst die ze daarbij heeft versterkt het effect enorm. Alles van avocado’s tot makelaars is angstaanjagend. Over Connolly valt eigenlijk vrij weinig op te merken, want hij maakt geen grote indruk met zijn rol en is eigenlijk het meest oninteressante personage van de drie, maar zijn aandeel is dan ook aanzienlijk kleiner dan die van de andere twee.
Al met al is Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events een ontzettend geslaagde en grappige film. De humor is niet van het niveau waarbij je schuddebuikend van de bank af rolt, maar wel ontzettend leuk en zorgt zeker voor een flinke grimas bij een aantal scènes. Met de name de verkleedpartijen van Graaf Olaf zijn erg goed geestig, maar ook Tante Josephine’s serieuze angst voor alles is zeker grappig. Het is een prima film op een regenachtige herfstdag omdat het sfeertje behoorlijk donker is. Het is niet voor niets dat schrijver Lemony Snicket het verhaal eigenlijk niet op papier wilde zetten.
url
