De zoveelste film uit de Alienreeks, die al sinds 1979 een toonaangevende franchise is voor de sciencefictionwereld, heet Alien: Covenant. Het is het vervolg op de prequel Prometheus en is wederom geregisseerd door Ridley Scott. Je kan een idee maar zover uitmelken tot het is opgedroogd, en Scott heeft voor deze film flink moeten slurpen.
Laten we voorop stellen dat Alien: Covenant nauwelijks kan boeien als je niet bekend bent met de franchise. Ondergetekende heeft alleen het eerste deel gezien, waarin mensen in de ruimte moeten dealen met een alien aan boord, en dan is Covenant ineens een flinke stap: zwaartekracht lijkt ineens in de ruimte te bestaan, er zijn synthetische robots en je wordt getrakteerd op flashbacks waarvan je geen idee hebt waar je ze moet plaatsen. Nee, Scott heeft deze toevoeging aan de franchise echt voor de fans gemaakt, want als losstaande film kun je er weinig chocola van maken.
In dit deel is er ruimteschip op reis naar een planeet waar de mensheid hopelijk een nieuwe kolonie kan stichten. Onderweg komen ze echter een andere planeet tegen, die perfect aan de eisen voldoet. Daar aangekomen blijkt de wereld fantastisch veel op de Aarde te lijken, maar ze zijn niet de eerste die daar aankomen. Stukje bij beetje leer je steeds beter kennen hoe die typische alien is ontstaan en wat er met Prometheus is gebeurd.
De grote namen in de cast zijn Michael Fassbender in een dubbelrol, Katherine Waterston als jonge heldin, Billy Crudup als koppige nieuwe leider en de komiek Danny McBride als waardevolle technicus. Op zich is met het acteerwerk niets mis, hoewel het natuurlijk allemaal karikaturen zijn. Dat is normaal voor een sciencefiction maar zonder verrassend element in het verhaal loop je het risico op een voorspelbaar verloop van de film. En die verrassing bleef helaas uit. De ellende begint er al mee wanneer een groot deel van de crewleden achter elkaar domme fouten maakt. Was het een slasher-achtige horror geweest dan was Scott er mee weggekomen, maar je kan niet een superslim, geavanceerd team aan helden neerzetten die zich vervolgens gedragen als hysterische tienermeisjes. De rol van Fassbender als de robots David en Walter is een strak gespeelde ongemakkelijke rol, maar het is soms lastig ze uit elkaar te houden.
Scott lijkt ook teveel te willen vertellen in deze film, maar wist niet hoe hij dat moest doen. In het midden van de film volgen de verhaallijnen elkaar rommelig op en moet je als kijker goed je hoofd erbij houden. De balans tussen actie en monoloog is zoek. Op het ene moment wordt letterlijk verteld wat je als kijker allemaal zou moeten weten, op het andere moment heb je minutenlang actie zonder enige dialoog. Goede actie, dat wel, maar de spanningsboog over de hele film verloopt stroef. Inhoudelijk rammelt Alien: Covenant dus behoorlijk, terwijl Scott duidelijk heeft geprobeerd om een mooi thema er doorheen te verweven. Er worden regelmatig referenties gemaakt naar wat het betekent om mens te zijn, de rol van evolutie en de dunne scheidslijn tussen maker en God. Met de stijl is verder weinig mis. De kilte van de rotsachtige planeet komt goed over en ook het claustrofobische wat in andere Alien-films zo’n belangrijke rol speelt, gaat weer onder je huid zitten. Het enge gevoel van ‘de Alien die ergens rondloopt maar je weet niet waar hij is’ heb je ook niet, want hij en z’n vriendjes krijgen genoeg screentime om bijna de hoofdrol op zich te kunnen nemen.
Voor de fans is het wel leuk om de Blu-ray te kopen. Ze hebben de moeite genomen om naast de normale extra’s als deleted scenes en trailers ook uniek materiaal toe te voegen. Denk aan een promotiefilmpje van de Walter-robot, extra uitleg over het ontstaan van Alien door de ogen van zijn maker, en een scène waarin de crewleden een heftige sollicitatieprocedure moeten doorstaan: een fear assessment.
Naar de tragische gebeurtenissen op Utøya in 2011
€9,90
Op voorraad. Voor 15:00 uur besteld, woensdag in huis
