Alien is een franchise die al een flink aantal jaren meegaat. De eerste film verscheen in 1979 en we zijn er nog lang niet van af, want dit jaar verscheen alweer het negende deel, Alien: Romulus.
Alien: Romulus
Alien: Romulus brengt de fenomenaal succesvolle Alien-franchise terug naar zijn roots; tijdens het verkennen van een verlaten ruimtestation komt een groep jonge ruimtekolonisten oog in oog te staan met de meest angstaanjagende levensvorm in het universum. Een race tegen de klok en vechtend voor hun eigen leven nemen zij het op tegen de Xenomorph.
Toen Walt Disney Company 21st Century Fox overnam werd al snel duidelijk dat er nieuwe Alien-films zouden verschijnen en in maart 2022 kwam daar de eerste aankondiging. Regisseur Fede Álvarez zou het script en de regie op zich nemen voor de eerste film. Zijn doel: een film die losstaat van de andere delen. Deze film zou zelfs geïnspireerd zijn door Alien: Isolation. Al met al best een ambitieus project van deze regisseur.
Fede Álvares
Het goede nieuws voor de fans van de Alien-franchise is dat Fede Álvarez bekend is met het horrorgenre. Zo schreef en regisseerde hij Don’t Breathe en de televisieserie Calls. Er is dus ervaring met dit genre en het zijn ook zeker niet de minste films die hij of geregisseerd heeft of geschreven heeft in dit genre. Daarmee lijkt deze film dus in goede handen te zijn.
Hij is niet alleen verantwoordelijk voor het script, zijn landgenoot Rodo Sayagues heeft meegeschreven. De twee kennen elkaar van onder andere Evil Dead (2013), Texas Chain Massacre en wederom Don’t Breathe. Een samenwerking die dus zeker bevalt en waar dus nu een vervolg in is gekomen in Alien: Romulus.
Een nieuw verhaal
Het is het jaar 2122, een drone vliegt tussen de brokstukken van de USCSS Nostromo. Daar pikt het iets op wat lijkt op iets buitenaards en voor de fans van de serie is dit het startsein: er gaat weer iets gruwelijks mis. Het wordt opengesneden en lijkt de vorm te bevatten van een xenomorph. Wat er vervolgens gebeurt blijft dan nog een mysterie, want we vliegen door naar twintig jaar later, 2142. Het jonge meisje Rain en haar adoptiebroer Andy, een syntetische robot, struinen rond op de planeet Jackson om te werken en zo genoeg uren op te bouwen zodat zij de planeet kunnen verlaten.
Helaas is Weyland Yutani de eigenaar van de planeet en dus lijkt het er op dat zij nooit weg zullen komen, tot haar ex-vriend Tyler haar een bericht stuurt. Zij hebben boven de planeet een schip gezien waar nog pods in liggen en dat lijkt hun ticket te zijn om de planeet te verlaten. Echter is daar wel Andy voor nodig, hij is immers voormalig goed van Weyland Yutani en kan hen toegang verschaffen. Al snel blijkt dat er veel gebeurt is op het ruimtestation Remus & Romulus en moeten zij alles op alles zetten om te overleven.
Een jonge cast
-
- Wat Alien: Romulus zo verfrissend maakt is dat er gekozen is voor een jonge en relatief onbekende cast. Zo is de hoofdrol weggelegd voor Cailee Spaeny die de rol op zich neemt van Rain. Zij heeft wel ervaring met het acteren, al zijn dit vooral rollen die het grote publiek niet zullen kennen zoals in Civil War of de televisieserie The First Lady. Voor Alien: Romulus doet zij zeker niet onder voor oud-gediende Sigourny Weaver. Alle emoties passeren de revue bij Rain en Spaeny weet dat uitmuntend over te brengen. Zelfde als haar tegenspeler David Johnson die de rol van Andy op zich neemt. Als synthetisch mens weet hij precies de juiste snaar te raken met dialoog, maar ook met manier van bewegen.
Andere castleden zijn Archie Renaux die de rol van Tyler op zich neemt, Isabela Merced die de rol van Kay voor haar rekening neemt en Spike Fearn die de rol van Bjorn vertolkt. Een speciale vermelding gaan uit naar de overleden acteur Ian Holm. De acteur overleed in 2020 en vertolkte in 1979 de rol van de synthetische Ash en heeft nu door middel van technologie een speciale rol in deze film.
Een verfrissend nieuw deel
Alien: Romulus doet de franchise zeker eer aan en het mag wel gezegd worden dat dit misschien wel het beste is wat we gezien hebben sinds Aliens. De film is vanaf het begin tot aan het einde echt spannend en volgt daarmee de formule die je gewend bent van de franchise. De kanttekening daarbij is wel dat je daarmee weet hoe het gaat eindigen. Je zou denken dat je daarmee heel wat spanning weghaalt, echter is dit helemaal niet zo. Fede Álvarez kiest in het bekende pad toch voor een bijzondere twist waardoor je op het puntje van de stoel blijft zitten.
Visueel is de film ook een prachtfilm. De xenomorph blijft een wezen waarbij je angstig in je stoel zit en de facehuggers blijven een gruwel voor velen. Ondanks dat het soms wat herkenbaar aanvoelt, krijg je ook wel weer die nostalgische vibe van de eerste film. Het verhaal zit voor de rest goed in elkaar en alles sluit naadloos goed op elkaar aan. Verwacht zeker ook paar goede jumpscares en vraag jezelf af na de film: durf ik nu wel te slapen? Een dikke pluim voor Álvarez voor hoe hij Alien: Romulus in beeld heeft weten te brengen.
