Recensie: Beauty and the Beast

Boekenwurm Belle woont samen met haar vader in een klein dorpje, maar wil eigenlijk niets liever dan daar weg. Er zou toch wel iets meer in het leven moeten zijn dan het normale, saaie leventje op het platteland? Een huwelijk met dorpskanjer Gaston ziet ze in ieder geval niet zitten. Op een dag keert het paard van Belle’s vader terug zonder ruiter. Belle gaat direct op zoek en vindt haar vader gevangengenomen door een Beest in een kasteel. Omdat ze vindt dat het haar schuld is dat haar vader gevangengenomen is, regelt ze dat ze haar vaders plek in kan nemen. Zij zal daarmee voor altijd gevangen zitten met als enige gezelschap een monster en de betoverde inboedel van het kasteel.

Vele fans zaten al te wachten op deze live action-versie van het bekende Disney-sprookje en de grote vraag was dan ook: “kan de film aan de verwachtingen voldoen?” Gelukkig is het antwoord daarop positief. Deze nieuwe versie van Beauty and the Beast brengt de oude animatiefilm echt tot leven. Het is een heerlijke onderdompeling in het ouderwetse Disney-gevoel, vol met prachtige muziek en een onontkomelijk feelgood-gevoel. Het duistere randje dat bij andere live-actionverfilmingen nog wel eens om de hoek komt kijken is hier volledig weggelaten. Eind goed al goed, al is de film misschien wel bijna iets te zoetsappig geworden. 

Het enige duistere randje dat de film wel kreeg kwam van de mediaberichten die de afgelopen maanden rondgingen. Er werd nogal over gevallen dat het hulpje, LeFou, homo zou zijn. Het mag duidelijk zijn dat, hoewel niet expliciet aangekaart, het inderdaad zo lijkt te zijn. Chapeau voor Disney en regisseur Bill Condon dat ze deze stap hebben durven nemen. Toch is het eigenlijk niet veel meer dan wat blikken en een kort beeld van LeFou die danst met een andere man. Of je daarmee nou echt kan zeggen dat Disney een statement neerzet? Nee, eigenlijk niet. Gelukkig weet Josh Gad de rol van LeFou redelijk goed neer te zetten, al raakt deze ondergesneeuwd door de fantastische Gaston.

De rol van Gaston wordt gespeeld door Luke Evans en dit doet hij magnifiek. Luke Evans als Gaston is een op en top narcist, een opgepompte blaaskaak en een echte schurk. Absoluut de juiste man voor de juiste taak. Maar hoe zit het eigenlijk met de hoofdrolspelers? Helemaal in het begin zien we de prins met een vrolijk geschminkt gezicht voorbij komen en het is toch wel een beetje lastig om dat beeld weer kwijt te raken, ook al zien we hem pas weer helemaal op het einde van de film als zichzelf terug. In zijn transformatie als beest valt hij gelukkig wel serieus te nemen en hij heeft ook precies de juiste stem om de liedjes te zingen die hij voor zijn rekening moet nemen.

Emma Watson heeft de hoofdrol van Belle gekregen en ook zij lijkt de juiste persoon voor het juiste personage. Ze speelt haar rol prima en ook zij heeft precies de stem die je verwacht bij het personage van Belle. De stemmen zijn natuurlijk wel enigszins van belang, al is het maar omdat veel mensen de stemmen van de oude film nog wel in het hoofd zullen hebben. Daarnaast is het natuurlijk een musicalfilm en wordt er dus veel gezongen. Gelukkig zit het hiermee wel goed en kunnen we prima genieten van de al bekende liedjes en een paar mooie nieuwe toevoegingen. Dit in tegenstelling tot een paar nieuwe toevoegingen in het verhaal. Hoewel ze niet storend zijn, zijn ze eigenlijk wel overbodig. Bovendien maken ze de film een behoorlijk stuk langer, iets dat het verhaal niet ten goede komt.

Tot slot mogen we natuurlijk niet vergeten om de bekende antiquiteiten te noemen, zoals Mrs. Potts, Maurice, Lumière, Chip en alle anderen. Deze zijn prachtig vormgegeven en vooral Lumière is schitterend te noemen. Ook hier zijn de stemmen goed gekozen en horen we onder andere Emma Thompson, Ian McKellen en Ewan McGregor. Al met al is de film dus zeker een succes te noemen. Het is een prachtig, ietwat zoetsappig, ouderwets Disney-sprookje geworden in een mooi vormgegeven nieuw jasje. De fans van de originele animatiefilm kunnen hiermee dan ook hun hart ophalen. Voor de overige kijkers kan het misschien iets te veel over-de-top Disneynaïviteit, vrolijkheid, blijheid en zang zijn. Maar ja, wat verwacht je anders als je naar een Disney-sprookje/musical gaat?