Duizelingwekkende Double Features: Blade Runner & Hot Fuzz

Op één avond meerdere films bekijken die voldoen aan jouw voorkeuren is natuurlijk hartstikke leuk en gemakkelijk, zeker met het streamingaanbod van tegenwoordig. Maar wanneer de keuzes die je maakt om welke reden dan ook fantastisch bij elkaar aansluiten, is het feest pas echt compleet! Daarom koppelen we bij PlayWatchRead graag telkens twee titels voor je op basis van hun paralellen én verschillen, op welk niveau dan ook. Deze keer bespreken we in de rubriek Duizelingwekkende Double Features de culthits Blade Runner en Hot Fuzz.

Het leven van een wetsdienaar gaat niet over rozen. Zo is het altijd geweest en het ziet er niet naar uit dat dit in de toekomst gaat veranderen. Wanneer je collega’s je niet voor gek verklaren of zelfs openlijk gaan tegenwerken, krijg je wel te maken met superieure tegenstanders die niets te verliezen hebben… zelfs niet hun menselijkheid.

Blade Runner: The Final Cut

In dit artikel wordt Ridley Scott’s uiteindelijke versie uit 2007 besproken; er bestaan namelijk diverse subtiele dan wel wezenlijke verschillen tussen de verschillende edities van deze film – red.

Los Angeles, 2019. Aangezien de oorspronkelijke film van 1982 dateert, was dit destijds nog bijna veertig jaar in de toekomst. En dit visioen pakt behoorlijk grimmig uit. Mensen verlaten de Aarde langzaam maar zeker voor buitenwereldse koloniën. Achterblijvers kiezen – al dan niet gedwongen – voor een dystopische habitat waar nagenoeg alle dieren zijn uitgestorven en worden vervangen voor niet van echt te onderscheiden replica’s.

Replicants are like any other machine - they're either a benefit or a hazard.

Dat geldt echter ook voor mensen. De Tyrell Corporation bouwt zogeheten replicants – biomechanische mensen met een ingebouwde beperkte levensduur. Deze worden als slaven ingezet op de kolonieplaneten. Ze beschikken echter ook over een eigen intelligentie en zelfs – zij het rudimentaire – emoties. Na een bloederige opstand van Nexus-6 modellen werd hun aanwezigheid op Aarde verboden en zagen speciale zogeheten Blade Runner eenheden het levenslicht. Aan hen de opdracht om replicants in overtreding op non-actief te stellen. Vier van deze voortvluchtigen, aangevoerd door Roy Batty (wijlen Rutger Hauer), ontsnappen naar de Aarde en bevinden zich in de Stad der Engelen. Rick Deckard (Harrison Ford), Blade Runner-in-ruste, wordt door zijn voormalige chef gechanteerd om hen op te sporen en te doden.

Hot Fuzz

Een grote stad als Londen telt toch al gauw zo’n 34.412 politieagenten. En daarvan kan er maar één de beste zijn: agent Nicholas Angel (Simon Pegg), beloond voor zijn verdiensten met een kersverse promotie tot brigadier. Met hoeveel passie hij zich echter ook inzet in het handhaven van de wet, hij komt het voltallige personeel van the Metropolitan Police Service de keel uit omdat hij met kop en schouders boven iedereen uitsteekt. Dus mag hij zijn nieuwe rang lekker gaan uitoefenen in Sandford te Gloucestershire, een slaperig dorpje waar nooit iets gebeurt. Of toch wel…?

There's ALWAYS something going on!

No, I mean which one do you wanna watch first?

Dat staat je helemaal vrij. Besef wel dat Blade Runner nou niet bepaald vlot te noemen is. Natuurlijk, er zitten achtervolgingen en actiescènes in, maar de nadruk ligt er niet op. Het verhaal moet het juist hebben van een kabbelend ritme. De film valt dan ook onder de neo-noir noemer: het enige dat ontbreekt is een voice-over (sterker nog, die zat wel in de inferieure oorspronkelijke versie, op last van de studio).

Quite an experience to live in fear, isn't it?

Edgar Wright’s Hot Fuzz, daarentegen, bruist van de energie, actie en humor. Om die reden is het aan te bevelen om deze voor het laatst te bewaren. Kun je na het filosofische Blade Runner wel een opkikker gebruiken? Dan is deze parodie op – en tevens ode aan – de politiethriller een welkom vervolg van je filmavond. Mocht het nou buiten nog hartstikke licht zijn aan het begin van je duizelingwekkende double feature, dan zou je de volgorde misschien juist om willen draaien aangezien Blade Runner zich grotendeels in het donker afspeelt.

I dunno... pub?

I’ve… seen things…

De omschrijving hierboven van Blade Runner – oud-agent moet vier replicants op non-actief stellen – is vrij summier. Maar de film is zo veel meer dan dat en bevat behoorlijk wat subtekst. De belangrijke vraag die wordt gesteld is wat het betekent om mens te zijn. Deze kwestie wordt alleen maar paradoxaler wanneer Roy, een biomechanisch individu, verlangt naar vrijheid en een langer leven. Deckard, daarentegen, slijt zijn dagen met proberen zo veel mogelijk te vergeten. Zijn alcoholisme hangt ogenschijnlijk samen met zijn afkeer van al dat moorden. Dat is helemaal niet vreemd, wanneer je je realiseert dat replicants steeds minder verschillen tonen met echte mensen.

...and you have burned so very brightly, Roy!

De prangende vraagstukken die Blade Runner ons voorlegt maken de film vandaag de dag extra relevant. Denk eens aan hoe AI diverse beroepsgroepen bedreigt. Daarnaast wordt het dankzij gemanipuleerde media steeds moeilijker om te bepalen wat echt is en wat niet. Bovendien legt Roy’s krachtige speech pijnlijk bloot hoeveel wij tegenwoordig consumeren vanaf een digitaal scherm in plaats van ervaringen echt mee te maken. Oftewel, wanneer we niet oppassen vervagen mettertijd al onze dierbare momenten als tranen in de regen.

…you just need to switch off that big ol’ melon of yours.

Nou gaat Hot Fuzz dan misschien niet zó diep, maar ook hier volgen we een hoofdpersoon die in zekere mate in een identiteitscrisis belandt. Wat betekent het om een politieagent te zijn? Is het een roeping die alles van je vergt en die je dus zelfs geen privéleven gunt? En mag je dan nooit ook maar een beetje lol maken…? Daarnaast snijden Wright en co-scenarist Pegg diverse thema’s aan die deze actiekomedie naar een hoger niveau tillen. Daaronder vallen vreemdelingenhaat, verschillen tussen landelijk en stedelijk leven en het plaatsen van het algemeen belang boven het individu – en daar wordt een hele leuke twist aan gegeven.

HONK

Bovendien is Hot Fuzz voor deze rubriek best wel een metafilm, omdat Nick en zijn partner Danny (Nick Frost) zich met Point Break en Bad Boys II wagen aan… een double feature!

C’mon, Angel… Show me what a real man is made of!

Blade Runner gaat evenals als Hot Fuzz over een wetsdienaar die het beste is in zijn vak en die een opdracht wordt opgelegd die hij niet kan weigeren. Bovendien komen de films in zekere zin uit hetzelfde jaar. De première van Blade Runner vond dan wel plaats in 1982, The Final Cut dateert uit oktober 2007. Dat was slechts een paar maanden nadat Hot Fuzz voor het eerst op het witte doek geprojecteerd werd.

Veel kijkplezier!

Op moment van schrijven is Hot Fuzz te huur en te koop via Apple TV+. Blade Runner: The Final Cut trouwens ook, maar voor die laatste kun je tevens bij Prime Video terecht. Uiteraard kun je natuurlijk de DVD of Blu-ray versies van deze films aanschaffen bij diverse webshops.

Hoe vind jij deze combinatie werken? Kun jij voor ieder van deze films misschien een betere tegenhanger verzinnen en zo ja, op basis waarvan? Laat het ons weten in de reacties!

Geschreven door
Leest, luistert, speelt, kijkt en schrijft. Double Features zijn het nieuwe binge watchen!

1 reactie

  1. Beiden zijn instant klassiekers in mijn ogen.

    Reageer

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.