In de afgelopen twee jaar hebben al zo’n tweehonderd films de revue gepasseerd in deze rubriek en daar komen nog een honderdtal titels bij, want na het horroralfabet en het sciencefictionalfabet is het namelijk tijd voor een komediealfabet. Volgens het inmiddels bekende principe is er voor elke letter van A tot Z een thema bedacht. Daarbij worden steeds meerdere films gezocht, om uiteindelijk een uitgebreid overzicht met kijktips te creëren.
Er zijn veel films waarin het thema familie centraal staat, maar vandaag gaan we naar een aantal films kijken waarin één familie centraal staat. Het zullen niet de meest doorsnee gezinnen zijn, want het blijft ten slotte een komediealfabet. Van macaber tot asociaal, de onderstaande films bestaan alleen maar door de hechte band van de verschillende gezinsleden.
The Addams Family (1991)
De macabere familie die een gigantisch landgoed woont en daar praktijken uitvoert die het daglicht niet kunnen verdragen, bezit een heel groot vermogen. Als de geruïneerde advocaat, die al heel lang werkt voor de Addams, daar lucht van krijgt begint hij te azen op het geld. Hij stelt iemand voor als oom Fester, de broer van de man des huizes die al vijfentwintig jaar vermist is. Alleen is dochterlief meteen wantrouwend naar de nieuwe inwoner van het huis en doet er alles aan om de waarheid boven tafel te krijgen.
Amerikaanse striptekenaar Charles Addams publiceerde in de jaren 30 al stripverhalen over deze eigenzinnige familie. Deze verhalen waren erg populair door de zwarte humor. In de jaren 60 kwam er een televisieserie en in de decennia erna verscheen er een heuse animatieserie. Pas in 1991 verscheen de eerste film. Daarop kwam nog een minstens zo’n goed vervolg, waarna er een direct-op-video gedrocht werd gemaakt die niks meer te maken heeft met de eerste twee films. Voor de rollen van vader Gomez en moeder Morticia hebben ze echt een perfecte casting gedaan. Deze worden namelijk gespeeld door Raul Julia en Anjelica Huston. Beide hebben zo’n goede uitstraling en het plaatje klopt gewoon helemaal. Hoewel het verhaal verder niet veel voorstelt, is het een heerlijke film met een goede dosis zware humor.
Daddy’s Home (2016)
Het grootste doel in het leven van Brad is om een goede stiefvader te zijn voor de kinderen van zijn vrouw. Hij is een ontzettende goedzak en laat heel erg over zich heen lopen. Als dan plots de biologische vader van zijn stiefkinderen opduikt in het leven van zijn gezin, heeft hij het idee dat hij zich moet bewijzen. Er ontstaat een strijd tussen hem en de ex-man van zijn vrouw, Dusty. Beiden heren doen er alles aan om de kinderen voor zich te winnen.
Een familie dat een leuk leventje leidt, wordt in een klap overhoop gegooid als Dusty weer ten tonele verschijnt. Het is dan wel geen komedie van hoog niveau, maar de sfeer is over het algemeen goed en de hoofdrolspelers lijken een goede klik te hebben, ook al staan hun filmpersonages lijnrecht tegenover elkaar. Het is de makers niet gelukt om verder te komen dan een gemiddelde komedie, want het verhaal is daar te cliché voor en het niveau van de grappen had ook zeker nog wel omhoog gekund. Gelukkig verveelt de film nergens en is het einde wel redelijk verfrissend als je kijkt naar soortgelijke films.
Flodder (1986)
De familie Flodder blijkt al jaren op verontreinigde grond te wonen en moet noodgedwongen hun huis verlaten. Ze krijgen van de gemeente een dure villa ter beschikking in de chique wijk Zonnedael. Er is alleen wel een probleem, vooral voor de buurt, want de Flodders zijn erg asociaal. De moeder stookt illegale drank en haar vijf kinderen zijn niet vies van criminaliteit. De spanningen en irritaties lopen hoog op, maar de situatie loopt past echt uit de hand als de oudste zoon het aanlegt met een buurvrouw. Haar man, een commandant, verklaart de familie de oorlog.
Wie herinnert zich de uitspraken “Buurman, wat doet u nu?!” en “Het blijven toch je kinderen hè” nou niet. Iedereen kent de familie Flodder wel van de drie speelfilms of van de serie die vandaag de dag nog steeds op televisie wordt herhaald. De onbeschofte manieren van het zooitje ongeregeld zorgen vaak voor komische situaties en met hun gedachten over hoe criminaliteit beter is dan het burgerlijke leventje krijgen ze vaak de lachers op de hand. Vandaag zijn de belevenissen van de Flodders nog steeds fantastisch en als we het over families hebben, mag dit bonte gezelschap absoluut niet ontbreken.
Paddington (2015)
Diep in de jungle van Peru ontdekt een ontdekkingsreiziger twee beren van een nog onbekende soort. Ze blijken erg intelligent en in staat om de mensentaal te leren. Naast hun liefde voor marmelade ontwikkelen ze een fascinatie voor Londen. De ontdekker vertrekt weer en laat onder andere zijn hoed achter als souvenir. Jaren verstrijken en inmiddels dragen de twee beren zorg voor hun neefje. Alles lijkt perfect, tot een alles verwoestende aardbeving hun huis vernietigt en tante Lucy er alleen voor komt te staan met haar neefje. Ze stuurt hem naar Londen, in de hoop dat hij daar een liefdevol thuis krijgt.
De beer komt aan op station Londen Paddington en daar pikt de familie Brown hem op en biedt hem onderdak. Zijn berennaam is onuitspreekbaar en hij wordt daarom Paddington genoemd. Al snel merkt hij dat Londen niet de liefdevolle stad is waar hij met zijn oom en tante van droomde, maar dat het een koude kille plek is waar niemand vriendelijk is. Gelukkig voor de beer komt hij terecht in een warm gezin en dat maakt deze familie wel een hele bijzonder samenstelling heeft. Nou is deze film niet perfect en redelijk voorspelbaar, maar toch kijkt deze film lekker weg. Het is mooi om te zien hoe het hechte gezin een nieuwe, buitengewone telg opneemt en vervolgens samen strijden tegen een slechterik.
Dit waren alweer de films voor deze keer in het komediealfabet, maar over twee weken zijn we er gelukkig weer met een nieuw thema.
