In de afgelopen twee jaar hebben al zo’n tweehonderd films de revue gepasseerd in deze rubriek en daar komen nog een honderdtal titels bij, want na het horroralfabet en het sciencefictionalfabet is het namelijk tijd voor een komediealfabet. Volgens het inmiddels bekende principe is er voor elke letter van A tot Z een thema bedacht. Daarbij worden steeds meerdere films gezocht, om uiteindelijk een uitgebreid overzicht met kijktips te creëren.
Deze keer is het de beurt aan de jeugd, want er zijn nogal wat komediefilms met kinderen in de hoofdrol. Een ding hebben die meeste films wel gemeen, want eigenlijk komt het er altijd op neer dat er een of meerdere jonge belhamels de boel flink op stelten zet. Ze maken thuis, op school of in de buurt de boel onveilig uit frustratie, verveling, zelfbescherming of misschien wel gewoon onbedoeld. Hoe dan ook, het zorgt altijd voor heerlijke, hilarische en vaak toch ook pijnlijke momenten.
Home Alone (1990)
De familie McAllister gaat met z’n allen op de vakantie, of ja: dat was de bedoeling. Per ongeluk laten ze de achtjarige Kevin alleen achter en pas in het vliegtuig realiseert zijn moeder dat ze haar jonge zoon zijn vergeten. Niet dat Kevin dat heel erg vindt want hij vermaakt zich prima zonder het gezeur van zijn ouders. Echter, al snel blijkt dat de twee boeven Harry en Marv het hebben gemunt op zijn huis. Met alledaagse voorwerpen probeert hij het huis als een waar fort te verdedigen tegen de inbrekers, die een zware tegenstander hebben aan de niet bang aangelegde Kevin.
Als we het hebben over kinderen een komediefilm dan mag Home Alone toch écht niet ontbreken, want wie kent deze film nou niet? Met kerst in aantocht kan het niet lang duren voordat deze film (en waarschijnlijk ook de vier vervolgfilms) weer op de televisie te zien is. De naam Macaulay Culkin is dan ook onlosmakelijk verbonden met deze filmtitel. Zijn afwezigheid na twee films zorgt er dan ook uiteindelijk voor dat de derde, vierde en vijfde film allemaal een onvoldoende scoren op IMDb, met een 2,4 uit 10 als absolute dieptepunt voor het vierde deel. Laten we het dan toch maar lekker bij de eerste film houden want dat is toch wel de enige Home Alone.
The Little Rascals / De Boefjes (1994)
Alfalfa wordt verliefd op Darla, maar dat mag volgens de regels van de He-Man Woman Haters Club niet. In een rechtszaak onder leiding van Spanky wordt beslist dat hij haar en alle andere meisjes moet vergeten. Dat is voor Alfalfa eigenlijk een onmogelijke keuze, zeker omdat een rijkeluiskind al op de wacht staat om Darla te veroveren. Tot overmaat van ramp brandt hun clubhuis af en moet er geld gespaard worden om een nieuwe te kunnen bouwen. Dat is echter nog niet zo makkelijk als jonge kinderen zijnde…
Deze films is waarschijnlijk lang niet zo bekend maar daarom niet minder vermakelijk. Zeker niet als je er mee opgegroeid bent en er een groot jeugdsentiment aan kleeft. Er zit veel humor in de film maar op het einde is er ook nog wat spanning. De verschillende kinderen belanden in verschillende vrij absurde situaties: van een jongen die per ongeluk mee moet doen aan een balletvoorstelling, iemand die zingt terwijl hij bellenblaast en twee kinderen die samen een volwassene proberen te imiteren om zo een lening te kunnen krijgen van de bank. Twintig jaar na dato kwam er nog een vervolgfilm, natuurlijk met nieuwe acteurs, die eigenlijk (onverwachts) best vermakelijk is.
Problem Child (1990)
Een getrouwd stel besluit een zoon te adopteren omdat ze zelf geen kind kunnen krijgen en zodoende komt Junior bij hun in huis wonen. Al snel blijkt het jongetje niet bepaald een lieverdje en zorgt overal voor grote overlast waar hij in de buurt komt. Hij kan heel slecht tegen orde en heeft een ziekelijk gevoel voor humor. De kleine junior is doortrapter dan je zou denken en speelt de volwassenen tegen elkaar uit. Een andere vervelende eigenschap is dat hij geen grenzen kent en helemaal niet bang is om dingen te slopen of anderen pijn te doen.
Problem Child is niet een pareltje dat je gezien moet hebben, maar toch zeker wel een vermakelijke film. Tenminste, zolang je je niet stoort aan het irritante jochie. Dat is namelijk het risico van films met kleine kinderen: ze zijn al snel erg vervelend. Michael Oliver, die Junior speelt, is wel echt op het randje. Ook de vervolgfilm is leuk, maar het derde deel hadden ze niet hoeven maken. De kans van slagen is sowieso al erg klein als acteurs vervangen worden door anderen.
Dennis the Menace (1993)
De vijfjarige Dennis laat overal waar hij komt een spoor van vernieling en rotzooi achter zich. Als zijn ouders op een zakenreis gaan moet hun zoon bij de buren logeren. Mevrouw Wilson is iets hartelijker, maar Meneer Wilson zit allerminst te wachten op de komst van die kleine belhamel. Hij is als de dood dat zijn buurtjongetje zijn belangrijke avond met veel gasten komt verpesten. Ondertussen struint een dief het kleine stadje af en berooft de nietsvermoedende bewoners van hun waardevolle spullen. Echter, alles loopt anders dan gepland als de wegen van Dennis en de boef elkaar kruisen.
Dit is nog zo’n film met een klein ettertje in de hoofdrol en is het jeugdsentiment van een hele generatie. Het is een heerlijke, vlotte film met vooral veel slapstick-humor. Dat het een beetje doet denken aan Home Alone is niet gek, want qua sfeer en humor lijkt het best op die film. Er is ook nog een deel twee, Dennis the Menace Strikes Again!, maar ook die kan deze eerste film niet overtreffen. De hoofdpersonen zijn allemaal vervangen door andere acteurs en dat maakt toch dat de film niet meer hetzelfde aanvoelt.
Nanny McPhee (2005)
Meneer Brown staat er helemaal alleen voor in de opvoeding van zijn zeven kinderen en dat kan hij niet aan zonder goede kinderjuf. Alleen hebben de kinderen de reputatie om de oppassers nogal snel weer deur uit te werken en inmiddels hun vader geen nieuwe kinderjuf meer vinden. Tot dat Nanny McPhee zich meldt… Met een beetje echte magie weet ze de kinderen de nodige manieren bij te brengen. Er is echter een maar: zodra haar hulp niet meer nodig is vertrekt ze.
Wederom een film met lastige kinderen, maar toch is deze film heel anders dan de hierboven genoemde films. Het is dan wel niet heel erg grappig, maar de sfeer is gewoon heel erg goed; vooral door het tintje magie dat er bij komt kijken. Het is ook visueel erg aantrekkelijk door het kleurgebruik. De film kent wel aardig wat clichés, maar dat mag de pret niet echt drukken. Het is misschien niet hele bijzonder film maar een lekker luchtig, leuk sprookje is het zeker.
Tot zover onze selectie van komediefilms waarin de jeugd de overhand heeft. Over twee weken is de letter k aan de beurt. Welk thema en welke films daarbij horen lees je dan.
