Het is verbazingwekkend hoeveel tijd we tegenwoordig doorbrengen met het kijken naar een beeldscherm en hoeveel verschillende dingen we dan zien. De redacteuren van Play Watch Read zien dit echter als een pluspunt en daarom vertelt iedere dinsdag een redacteur iets over zijn of haar week in beeld. Deze week is het de beurt aan Mark.
Een aantal jaren geleden waren er drie “grote” namen die lange tijd de top 3 bezetten van de meeste populaire anime op de website waar ik mijn favoriete Japanse series keek. Naruto, Bleach én One Piece. De eerste twee had ik ook toen allang gekeken voor zover mogelijk, maar die derde trok me nooit zo. De tekenstijl sprak me niet aan en ik koos telkens voor een andere optie als ik iets nieuws ging kijken. Na lang uitstellen is daar nu eindelijk verandering in gekomen.
Vorige maand kwam na lang wachten namelijk de cross-universe, anime-fighter game uit waar ik lang naar uit keek: Jump Force. Op de voorkant pronkten drie grote animehelden. Naruto, Goku van Dragonball Z en Luffy van One Piece. Shit, daar was weer de reminder naar het gat in mijn animekennis. Ik heb aardig wat uurtjes in het spel gestopt. Jump force is een leuke game voor anime fans. De story modus is helaas een beetje teleurstellend door het gebrek aan accurate interactie tussen de verschillende personages. Waar Marvel dit met de Avengers goed voor elkaar krijgt, lukt het Jump Force niet goed om de individuele karakters van de personages in stand te houden en een rol te laten spelen in het geheel. Maar waar de verder vermakelijke vechtgame zeker prikkelde was bij de speelbare One Piece characters. Ze zijn ook in deze game erg belangrijk en het stoorde me dat ik er niks van wist.
Zo kwam het dus dat ik besloot om toch eens dit gat in mijn animekennis op te vullen. Dit lijkt misschien niet zo’n schokkende beslissing, maar vergis je niet. Doordat ik het kijken van One Piece zo lang heb uitgesteld, werd het steeds lastiger om te beginnen. One Piece is namelijk de langstlopende animeserie ooit. Met een duizelingwekkend aantal afleveringen van meer dan 870 en nog steeds groeiende, is het dan ook een flinke opgave. In mijn studententijd was dit nog niet zo’n probleem, maar als hardwerkende jongeman gaat hier wel wat tijd overheen. Bijna begon ik te hopen dat de serie tegen zou vallen, zodat ik me niet zou vastbijten in een nieuw avontuur van meer dan 290 uur oftewel meer dan twaalf dagen non-stop kijken zonder pauze. Maar je wordt niet voor niets de langstlopende anime ooit. Sindsdien gaat het gros van mijn tijd op beeldgebied naar het kijken van One Piece. Inmiddels ben ik de eerste 100 afleveringen gepasseerd, nog maar 770 te gaan.
