Aladdin, wie kent de straatjongen uit Agrabah die het hart wint van de mooie prinses Jasmine niet? Disney’s animatiefilm Aladdin vertelt het verhaal van de jonge zwerver die tot over zijn oren verliefd wordt op de prinses als zij elkaar op markt ontmoeten. Er is echter één groot probleem: Aladdin is geen prins. Wanneer hij in het bezit komt van een magische lamp, die een blauwe geest gevangen houdt, lijken Aladdins wensen opeens werkelijkheid te worden. Enige grote obstakel: de gemene tovenaar Jafar.
Met het nieuws dat ook deze Disney film in een nieuw jasje wordt gestoken, leek het mij een mooi moment om deze film voor de miljoenste keer te kijken. De live action versie zal net als Beauty and the Beast een muzikale film worden, met aan het roer regisseur Guy Ritchie. Een ontzettende leuke toevoeging voor ons Nederlanders is dat de rol van Jafar gespeeld gaat worden door Merwan Kenzari. De Nederlandse acteur kreeg bekendheid met zijn rol in Flikken Maastricht, maar heeft sindsdien al in enkele grote Hollywood films gespeeld, waaronder The Mummy. De animatiefilm uit 1992 werd geregisseerd door twee bekende namen uit de Disneywereld: Ron Clements en John Musker. Deze twee heren waren bovendien betrokken bij het script en de gehele productie. De muzikale noot komt van de handen van Tim Rice en Alan Menken. Met films als The Little Mermaid, Pocahontas, Rapunzel en The Lion King zijn ook deze heren geen onbekenden. Menken zal bovendien zorg dragen aan de muziek in de live action versie.
De films was een daverend succes en won dan ook 2 Oscars: Beste lied en beste soundtrack. De muziek is inderdaad zeer opzwepend. Vooral de twee nummers die de Geest ten gehore brengt (Friend Like Me en Prince Ali), zijn heerlijke meezingers. Maar niet alleen de muziek maakt van de film een succes. De film biedt diverse karakters die zowel leuk of angstaanjagend zijn. Onderschat niet de invloed van een gemeen getekende tovenaar op een kind van 4 jaar. Jafar is zeer zeker de boosdoener in het verhaal, maar zijn hulpje papegaai Iago zit vol humor. Zo bezit hij een leuke eigenschap om andermans stemmen na te doen. Wat interessant is, is dat Iago wel kan praten, maar Aladdins vriendje Abu het aapje niet. Abu is meer aan het brabbelen, wat enigszins begrijpend is. Het vliegend tapijt praat uiteraard ook niet, maar het leeft wel en soms merk je non-verbale communicatie op.
Van deze sidekicks is de Geest de meest imposante verschijning van de film. De blauwe vriend van Aladdin zorgt ervoor dat zijn wensen uitkomen, maar niet meer dan drie. Met veel bombarie maakt de Geest een prins van Aladdin. Met muziek en een hele optocht waarin Abu vermomd is als olifant, proberen ze het hart van prinses Jasmine te veroveren. Niet wetende dat de prinses slimmer is dan ze lijkt en al heel snel doorheeft met wie ze te maken heeft. Wanneer dat gesprek gevoerd wordt, is het heel duidelijke wat het vliegende tapijt ervan denkt. Maar Aladdin weet zich er goed uit te redden en Jasmine heeft de avond van haar leven dat tegen het zere been is van Jafar. Want hij wil natuurlijk de plaats van Sultan inpikken om zo over het land te kunnen regeren. De op macht beluste tovenaar probeert dan ook van alles om tussen de twee te komen. Zijn versie op het nummer Prince Ali laat Jafar even duidelijk zien hoe de vork in de steelt steekt.
Maar gelukkig is Aladdin een straatschoffie die zijn weg wel weet terug te vechten, hij is zeker niet dom. Aladdin gebruikt Jafars wens voor wacht dan ook tegen hem en maakt van hem de machtigste tovenaar ter wereld. Wat Jafar niet weet is dat hij ook meteen een gevangene is van de lamp. Zoals een echte Disneyfilm loopt het allemaal goed af. De slechterik wordt verslagen en het liefdeskoppel ‘leeft nog lang en gelukkig’. Daarnaast blijft de film leuk om naar te kijken én naar te luisteren, hoe oud je ook bent. Dat is hoe een geslaagde Dinseyfilm hoort te zijn: Een muzikaal genot met mooie animaties die tijdloos zijn.
