Toto is een jongetje met een grote obsessie voor alles wat met films te maken heeft. Waar hij woont is slechts een enkele bioscoop en die heet Cinema Paradiso. De bioscoop wordt regelmatig bezocht door de bewoners van het plaatsje. Voor Toto is het een gigantische bron van informatie. Zijn tijd brengt hij door met Alfredo, die ervoor zorgt dat de films gedraaid worden. Toto heeft een verzameling thuis met allemaal stukjes film die de bioscoopversie niet gehaald hebben, maar voor die tijd zijn weggeknipt. Hij wordt langzaam maar zeker steeds meer een filmliefhebber en begint ook het werk van Alfredo langzaam over te nemen.
Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat we deze ode aan de cinema nog niet hebben opgenomen in ons Ouden Doosch bestand, want als er één film is die hierin thuishoort, dan is het Cinema Paradiso wel. Alles aan deze film ademt eigenlijk waar velen van ons filmliefhebber door zijn geworden. Waar je romantische films hebt die over het algemeen een ode aan de liefde zijn, is Cinema Paradiso een film die een dergelijke relatie met films bespreekt en wat die met een kijker kunnen doen; dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen jong of oud en andere criteria, maar dat de bioscoop magisch is, en mensen ook echt met aandacht naar een film kijken.
Kijken naar een dergelijke film kan wel tot gevolg hebben dat een bioscoopbezoek anno nu een wat nostalgisch gevoel naar boven brengt, wanneer je om je heen de smartphones ziet oplichten en dan niet alleen tijdens de reclames en voorstukjes, maar ook regelmatig tijdens de film zelf. Bij mij riep het in ieder geval dat gevoel op. De film bevat daarnaast een aantal geweldig leuke beelden. Vooral de scène met aan elkaar gemonteerde kusscènes is gigantisch beroemd geworden in de loop der tijd.
De film is geschreven en geregisseerd door Giuseppe Tomatore en wordt regelmatig ook Nuevo Cinema Paradiso genoemd. Het is een Italiaanse film en aanvankelijk was de film niet te zien in Nederland, maar alleen in Frankrijk, Spanje, Engeland en de Verenigde Staten. Pas later is de film ook in Nederland uitgebracht en konden wij ook gaan genieten van dit beeldschone stukje film. Het origineel duurde 155 minuten, maar kreeg vrij veel kritiek, waardoor er een kortere versie van 123 minuten werd gemaakt. Deze versie werd een internationaal succes. Voor de liefhebbers werd er in 2002 ook nog een onverkorte 173 minuten versie uitgebracht onder de naam Cinema Paradiso: The New Version.
De onverkorte versie is een lange film, maar als je net als ik echt een filmfanaat bent, dan is het voorbij voordat je er erg in hebt. Het is gewoon heerlijk om te zien hoe Toto omgaat met zijn passie voor film, hoe het stadje zich ontwikkelt en ook hoe diens inwoners met hun liefde voor film omgaan. Er werd veel geknipt in de films van die tijd en daarbij besliste de kerk wat er dan precies uitgeknipt moest worden. Dat waren over het algemeen de kusscènes, vandaar ook dat het aan elkaar plakken van al deze geknipte scènes zo’n beroemd stuk is geworden. We zien als kijker hoe het bezoeken van de bioscoop nog een compleet sociale gebeurtenis is en hoe het mensen nader tot elkaar brengt.
Cinema Paradiso of ook wel Nuevo Cinema Paradiso is een ode aan de film die absoluut een plekje verdient in de harten van alle filmliefhebbers. Het is een film die je meeneemt naar vroegere tijden, waarin film nog heel actief beleefd werd. Een tijd waar censuur nog orde van de dag was en het knippen van films nog veel handwerk was. Het is een film die speelt met je emoties door diverse relaties gedurende een aantal tientallen jaren te laten zien, vol geloofwaardige veranderingen van mensen en omgeving. Cinema Paradiso is een film om te laten zien waarom films maken zo’n nobel vak is. Als je deze film nog nooit hebt gezien, ben je het eigenlijk aan jezelf verplicht dat zo snel mogelijk te gaan doen.