Zes mensen die elkaar niet kennen en ogenschijnlijk niets met elkaar gemeen hebben ontwaken in een kubusvormige ruimte. Van daaruit kunnen ze zich verplaatsen naar andere kubussen, maar er lijkt geen uitweg mogelijk uit het doolhof. Er is nog een ander probleem, want elke ruimte bevat een gevaarlijke boobytrap. Kan dit unieke zestal samen een manier vinden om levend en wel uit de mysterieuze puzzel te ontsnappen?
Normaal gesproken komen de films die goed in de smaak vallen voorbij in de rubriek Uit Den Ouden Doosch, maar deze keer is het een film die eigenlijk niet heel erg uitblinkt. Toch laat Cube wel een indruk achter en dat komt vooral door het concept. Het is dan ook jammer dat de uitwerking daarvan eigenlijk nogal tegenvalt. Het idee is namelijk goed: een mysterieuze puzzel die bestaat uit kubussen, die opgelost moet worden door mensen die elkaar niet kennen en niet vertrouwen. Dat heeft als effect dat er wrijving ontstaat tussen de onvrijwillige deelnemers van het spel en dat je als kijker de hele film lang antwoord hoopt te krijgen op de vele vragen die het oproept.
Nu bijna twintig jaar na het uitkomen van deze film, valt vooral het lage tempo van de film op. De speelduur is namelijk ruim twee uur en vandaag de dag is het verhaal eigenlijk al te minimaal om anderhalf uur mee te vullen. Mocht je dat geen probleem vinden, dan is deze thriller toch zeker eens het kijken waard. Hieraan is dan wel weer positief te noemen dat je als kijker eigenlijk steeds net zo onwetend blijft als de gevangenen in de doolhof. Met de minimale informatie die je krijgt zal je zelf een verklaring moeten bedenken voor wat er allemaal aan de hand is. Toch is het dan waarschijnlijk voor de gemiddelde filmkijker een teleurstelling dat er uiteindelijk nooit echt antwoorden worden gegeven.
Wel maakt dat het interessant om nog eens verder te lezen op het internet over deze film, want daar zijn mensen genoeg die een verklaring proberen te geven voor hetgeen dat de kubus is. Is het een experiment om te kijken hoe elke persoonlijkheid reageert en wie er uiteindelijk weet te ontkomen? Of is het simpelweg een manier om verschillende gevaarlijke vallen te testen, waarmee uiteindelijk mensen in de buitenwereld geëlimineerd kunnen worden? Ook zou de kubus als een metafoor kunnen dienen voor bijvoorbeeld het leven; we worden geboren in een wereld die wij niet gemaakt hebben en waarin we geen doel hebben, en gaandeweg komen er allerlei gevaren op ons levenspad. Overigens krijgen we in de derde film, Cube Zero (die chronologisch gezien voor de eerste film komt) wel een antwoord op wie de kubus beheert. In die film zie je de doolhof vanuit twee perspectieven.
Het is eigenlijk best merkwaardig dat een film als deze een 7.3 op IMDb scoort en een 6.1 op Metacritic krijgt. Dat terwijl bijvoorbeeld de acteerprestaties echt heel erg matig zijn. Sommige personages zijn zelfs irritant te noemen, waarbij je eigenlijk hoopt dat ze in een van de vallen trappen. Het zou eigenlijk de bedoeling moeten zijn dat je mee gaat leven met de mensen in de kubus en hoopt dat ze een antwoord vinden. Dat is echter niet het geval, wat maakt dat de film zelf een behoorlijk stuk minder impact heeft dan het had kunnen hebben. Iets waar bijvoorbeeld The Maze Runner een stuk beter in slaagde en die film heeft in de basis hetzelfde verhaal. Overigens is ook Exam uit 2009 een aanrader voor wie van de Cube-films houdt.
Al met al is Cube vooral een film die jou onverwachts bezighoudt. Het is verre van perfect, maar het concept is gewoon erg goed bedacht. De mysterie die er heerst zorgt ervoor dat je de film toch wilt af zien en achteraf toch eens wilt kijken wat anderen ervan vonden. Het is op zich wel mooi, en tegenwoordig niet meer zo gebruikelijk, om het beantwoorden van de vragen aan de kijker zelf over te laten. Dus mocht je nog op zoek zijn naar een interessante film voor op de zondagmiddag, en kun je je over een aantal tekortkomingen zetten, dan is Cube toch uiteindelijk wel een aanrader om eens gezien te hebben.
