Uit Den Ouden Doosch: Dreamgirls (2006)

Dreamgirls is de verfilming van de gelijknamige Broadway musical uit 1981, geregisseerd door Bill Condon. De film vertelt het verhaal van een Afrikaans-Amerikaanse meidengroep aan het eind van de jaren 60, ‘The Dreamettes’. Effie, Deena en Lorrell dromen van een carrière als zangtrio en hun droom lijkt uit te komen wanneer ze benaderd worden door manager Curtis Taylor Jr.. Ze breken door naar het bredere publiek, maar dit heeft wel een prijskaartje. De drie Afrikaans-Amerikaanse vrouwen moeten hun muziek, hun looks en hun show veranderen van hun manager, zodat ze ook het bredere, blanke publiek aanspreken.

De film barst van de bekende gezichten. Zo zien we onder andere Beyoncé Knowles, Jamie Foxx, Eddie Murphy, Danny Glover en Keith Robinson. Maar de echte ster van de film is wat ons betreft toch echt Jennifer Hudson in haar vertolking van Effie White. Jennifer weet Effie een prachtige, persoonlijke ontwikkeling door te laten maken en met haar heerlijke diepe stem weet ze iedereen diep te raken. Zelfs terwijl ze naast superdiva Beyoncé speelt, weet Jennifer van Effie de échte diva van de film te maken.Hiervoor gaan natuurlijk ook credits naar Beyoncé, een vrouw die wederom bewijst dat ze niet alleen een dijk van een stem heeft, maar ook nog eens kan acteren. Iedereen die al fan was van Beyoncé, zal dat na deze film nog meer zijn, zeker na de scène waar ze ‘Listen’ zingt. Al met al is het niet verbazingwekkend dat Dreamgirls meerdere prijzen heeft gewonnen voor de acteerprestaties. Zo sleepten Jennifer Hudson en Eddie Murphy verschillende prijzen in de wacht. Wat ons dan wel weer verbaast is dan Jennifer de Oscar krijg voor “Best Supporting Actress”, want wat ons betreft mag dat ‘supporting’ wel weggelaten worden

dreamgirls-3

De hele film ademt glamour via de funky muziek en met de prachtige vormgeving wordt een heerlijke sfeer gecreëerd. De muziek is fantastisch en de soundtrack is er eentje die ik persoonlijk graag nog wel eens thuis op zou zetten. Veel van de nummers zijn van de originele Broadway-musical gecomponeerd door Tom Eyen en Henry Krieger. Het feit dat de film een musical genoemd wordt, kan nogal afschrikwekkend werken. Het moet echter benoemd worden dat het musical-gehalte in deze film niet pijnlijk of ongemakkelijk is, zoals bij andere musicalfilms wel eens het geval kan zijn. Er zijn musicalfilms waarbij de zang geforceerd klinkt, waardoor de kijker zich afvraagt wat de toegevoegde waarde van de zang is. Het gezang wordt dan een irritante afleiding van het daadwerkelijke verhaal en kan vervelend worden. Dit alles wordt in het geval van Dreamgirls ontweken. Alle zang wordt perfect geïntegreerd in het verhaal en wordt daardoor nooit afleidend van het verhaal. Vooral de zangstukken van de vrouwen zijn erg overtuigend. Bij de stukken waar Jamie Foxx moet zingen wordt zichtbaar dat dit iets is waar Foxx zich minder gemakkelijk bij voelt. Dat is jammer want op die momenten had er dan wellicht beter voor gekozen kunnen worden om Foxx zijn tekst wel gewoon te laten uitspreken.

dreamgirls-2006-04-g

De film is niet alleen funky en groovy, maar heeft ook een serieus randje. De film laat zien hoe moeilijk het is voor Afrikaans-Amerikaanse artiesten om door te breken bij het algemene publiek en in de hitlijsten terecht te komen. Om zover te komen moeten de drie zangeressen van alles opgeven van hun oorspronkelijke droom. De vrouwen moeten afvallen, pruiken dragen, glitterpakjes aantrekken en hun shows worden aangevuld met vuurwerk, showdansers en krijgen een extra discotintje. Er blijft nog maar weinig over van de oorspronkelijke soul, waar zij ook meerdere malen over klagen bij de manager. De manager lijkt het echter allemaal niet zoveel uit te maken en lijkt vooral geld als prioriteit te hebben. Hiermee wordt racisme in de gehele Westerse samenleving aangestipt door de film, een probleem dat al lang heerst en ook in 2016 nog steeds aan de orde is.

Kortom, een film met een zowel een serieuze als een swingende noot. Een film met liedjes die de rest van de week nog in je hoofd blijven zitten, maar met een boodschap die hopelijk nóg langer in je hoofd blijft hangen.

Geschreven door
Maren is een 23-jarige studente Mediawetenschappen. Zoals elke vrouw van deze leeftijd is ze vooral gek op romantische komedies in haar vrije tijd. Af en toe een intellectueel hoogstandje kan ze echter af heus ook wel waarderen en historische klassiekers behoren tot één van haar fascinaties. Met horrorfilms hoef je echter dan weer níet aan te komen zetten, want dan kan Maren haar nachtrust vaarwel zeggen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.