Wanneer Peg Bogs, een vrouw die Avon-schoonheidsproducten aan de deur verkoopt, in een wanhopige poging probeert bij het landhuis aan te bellen om daar haar waren te verkopen, stuit zij daar op Edward. Edward is niet zomaar een jongen: hij is ontwikkeld door zijn ‘maker’, een uitvinder die het is gelukt om een mens te creëren. Echter, voordat hij Edward zijn handen kan geven komt hij te overlijden en laat hij Edward alleen en onvoltooid achter, met scharen op de plek waar zijn handen hadden moeten zitten. Als Peg hem meeneemt en de buurt hem massaal welkom heet, lijkt Edward zijn plek gevonden te hebben. Maar al gauw blijkt alles niet zo rooskleurig te lopen als gedacht…
Wie aan Tim Burton denkt, komt al gauw uit bij filmtitels als Big Fish, Corpse Bride, The Nightmare Before Christmas en Alice in Wonderland. Eerder zijn in deze rubriek de twee laatstgenoemde titels al aan bod gekomen, nu blikken we terug op het allereerste pareltje van Burton: Edward Scissorhands. Deze film kwam uit in 1990 en is zijn eerste echte speelfilm die op het witte doek verscheen. In deze film speelt Johnny Depp de hoofdrol en dat was het begin van een hechte vriendschap tussen die twee.
Een leuk feitje is overigens dat Johnny Depp in bijna elke film van Tim Burton een rol speelt, meestal zelfs een hoofdrol. Kan je Depp dus niet luchten of zien, dan zal je waarschijnlijk een stuk minder warm lopen voor Burtons films. Jammer is dat echter wel, want de stijl die Tim Burton in zijn films gebruikt is inmiddels bijna iconisch te noemen. In Edward Scissorhands was dit al goed te merken: de surrealistische sfeer van pastelkleurige huizen die er allemaal precies hetzelfde uitzien, de karakters die (los van Edward zelf) ook stuk voor stuk kleurrijk te noemen zijn en natuurlijk de sprookjesachtige muziek. Allemaal onderdelen die gecombineerd leiden tot een film die de kenmerkende stijl van de regisseur ademt.
Hoewel het verhaal vrij simpel is, is de film toch geen moment saai om naar te kijken. De gevoelens tussen de jonge Johnny Depp en Winona Ryder spatten van het scherm (het was in elk geval geen verrassing dat die twee in het echt ook voor elkaar vielen in die tijd), de film lokt van tijd tot tijd een lach uit en het is bij vlagen nog best spannend ook. Het lukt Johnny Depp om steeds meer sympathie op te wekken voor het hoofdpersonage, waardoor je de geveinsde zoetsappigheid soms maar voor lief neemt. Overigens wordt diezelfde zoetsappigheid ook goed gecompenseerd met de gekke sfeer die als een rode draad door de film loopt, dus ergerlijk wordt dat nooit.
Al met al is Edward Scissorhands nu bijna dertig jaar na dato nog steeds een titel die tijdloos is en de moeite waard is om te kijken. Zeker voor de Tim Burton-fans die deze eerste klassieker van hem nog niet gezien hebben is deze film absoluut de moeite waard om te kijken. Ook voor mensen die nog onbekend zijn met zijn films is Edward Scissorhands een prima titel om mee te beginnen, zeker gelet op het feit dat deze titel de eerste volwaardige film (van negentig minuten) is.
