Hij klinkt qua titel misschien ietwat bloederig en horrorachtig, maar gelukkig heeft deze film maar vrij weinig met daadwerkelijke moord te maken. John Tucker Must Die is één van de klassiekers als het gaat om Amerikaanse highschool-films. Hoe voorspelbaar de film ook is, de film brengt je in één klap vol nostalgische gevoelens terug naar je eigen middelbare schooltijd.
Alle stereotypes van Amerikaanse highschool zijn aanwezig in deze film. De populaire basketballers, de sexy cheerleaders, de tuttige strebers, de vrijzinnige hippies, de vreemde goths, en natuurlijk, in de hoofdrol, het buitenbeentje. Kate is een onopvallend en lief meisje en door een verhuizing komt ze terecht op een nieuwe school. Daar is heel de school onder leiding van de meest populaire, aantrekkelijke, gespierde John Tucker. Hij heeft massa’s vrienden en ook massa’s vriendinnetjes, al weten de meisjes in kwestie dat zelf niet. Tot de dag dat het fout gaat en Kate hem betrapt met drie verschillende meiden: Heather, Carrie en Beth. Met z’n vieren besluiten ze om wraak te nemen op John en ze verzinnen een plan om hem volledig te vernietigen.
De vier meiden zijn elkaars tegenpolen en behoren allen tot andere groepjes. Heather is de aantrekkelijke cheerleader, Carrie is truttig, gedreven en ontzettend slim, en Beth is een activiste die dichtbij de natuur staat. Samen met Kate, het lieve, onzichtbare meisje, vormen ze een onwaarschijnlijk groepje. Ruzies zijn dan ook niet te voorkomen en het plan verloopt niet altijd even vlekkeloos, met de nodige ongemakkelijke situaties als gevolg. Met wat psychologische mindgames, een gebroken hart hier en daar en wijze raad van de moeder van Kate, is de film precies wat je verwacht van een highschool-drama.
De film zit vol met stereotypes die bijna pijnlijk zijn. De hoofdpersonages alleen al zijn stereotypes, maar het wordt nog erger zodra de meiden besluiten om een vrouwelijk hormoon toe te voegen aan het drinken van John Tucker. Hoewel deze praktijk op zichzelf al ontzettend dubieus is, valt het resultaat ook enigszins te betwijfelen. John Tucker begint vrijwel direct te huilen, krijgt last van zijn borsten en klaagt over dat niemand ooit over zijn gevoelens wilt praten. Stampvoetend en hysterisch loopt John Tucker weg. Een paar scènes later, als de effecten van de vrouwelijke hormonen weer zijn verdwenen, staan de mannen in de locker room te praten over hoe te scoren bij de vrouwtjes, met als strijdlied “pork it, then cork it.” Opvallend genoeg probeert John dit later goed te praten met als verdediging; “Het is maar locker room talk, dat betekent niks”. Waar hebben we dat het afgelopen jaar ook alweer nog meer gehoord…?
Goed, erg feministisch is deze film niet, maar aan de andere kant duwt deze film de stereotypes ook weer zó ver door dat het grappig wordt. Juist in de overdrevenheid, voorspelbaarheid en vreselijke nepheid van de personages en hun acties zit een stukje humor van deze film. De grapjes zelf zijn niet om over naar huis te schrijven en ook de humoristische situaties weten niet echt een schaterlach op te wekken. Maar juist de vreselijk overdreven stereotypes en het feit dat je precies weet wat er gaat gebeuren, maakt dat deze film je wel aan het lachen weet te maken. Ook al is het dan misschien meer een vorm van uitlachen.
Aan het acteerwerk valt eigenlijk weinig op te merken omdat het precies is wat je ervan zou verwachten. Niet bijzonder goed, een tikkeltje overdreven, maar er valt mee te leven. Wat wel enigszins afleid zijn al die bekende gezichten waarvan je zeker weet dat je ze ergens van kent, maar waarvan ook alweer? Dat wordt alwéér de film pauzeren om even op IMDb op te zoeken waar deze acteur of actrice ook alweer nog meer in speelt.
Zodra John Tucker (Jesse Metcalfe) z’n shirt uitdoet, zagen we ineens dat hij de naakte sexy tuinman uit Desperate Housewives was, maar je kunt hem ook kennen van Dallas. Kate (Brittany Snow) kennen we ondertussen als Chloe uit Pitch Perfect, Beth (Sophia Bush) is eigenlijk precies hetzelfde karakter als Brooke uit One Tree Hill en Heather wordt gespeeld door zangeres Ashanti. Carrie (Arielle Kebbel) kun je kennen van haar rollen uit Gilmore Girls, 90210 en The Vampire Diaries. Leuk extraatje, ook Penn Badgley (die je kent als Dan uit Gossip Girl) maakt af en toe een verschijning. Kortom, een film vol bekende gezichten waardoor het voelt alsof je naar je eigen kennissen en vrienden zit te kijken.
De humor is niet fantastisch en ook het plot is niet om over naar huis te schrijven. Toch mag deze film eigenlijk niet ontbreken in je kast, simpelweg omdat het zó’n klassieker is. Mocht je deze film dus nog niet gezien hebben en binnenkort een ouderwetse ladies night op de planning hebben staan, zet deze film op de agenda en het wordt geheid een succes! Je zult sowieso lachen, misschien niet per se om de grapjes zelf, maar wel om hoe heerlijk belachelijk de film eigenlijk is.
