Deze zomer werd bekend dat de misschien wel meest populaire high school movie uit de jaren ’00 een Broadway-versie krijgt. Genoeg reden om even dit pareltje uit de oude doos te halen! Want hoewel Mean Girls op het eerste gezicht een doorsnee film over Amerikaanse meiden op een school lijkt, heeft het inmiddels een iconische status gekregen.
Mean Girls gaat over Cady (gespeeld door Lindsay Lohan) die jarenlang met haar hippie-ouders in Afrika heeft gewoond en nu in het super-Amerikaanse high school wereldje terecht komt. Ze weet dat populariteit belangrijk is om te overleven, dus zoekt ze aansluiting bij ’the plastics’: een groep beeldschone meiden die alles bepalen op school. Regina is de opper-plastic (fantastisch gespeeld door Rachel McAdams) en haar volgelingen Gretchen (Lacey Chabert) en Karen (Amanda Seyfried) doen alles wat ze zegt – van de kleur kleding die ze moeten dragen tot de stopwoordjes die ze moeten gebruiken. Wanneer Cady voor de ex van Regina valt, wordt het ruzie, maar gelukkig vindt ze ook vriendschap bij twee outcasts op school: de gothic Janis (een voortreffelijke rol voor Lizzy Caplan) en de homo Damian (‘too gay to function’).
Het is vooral de nuchterheid van Cady die het verhaal zo leuk maakt om naar te kijken. Ze pakt het sociale aspect van naar school gaan heel systematisch en doordacht aan, en die toon wordt aan het begin van de film al meteen gezet als ze het eerste aanblik van het schoolterrein vergelijkt met een apenrots waar gevochten wordt om eten en macht. Omdat Cady zich tussen de populaire groep en de ‘alternatieve’ groep bevindt, wordt in de film geen voorkeur gegeven voor beide groepen. Zowel de populaire als de alternatieve groep wordt min of meer op de hak genomen, maar wel op een eerlijke, humoristische manier.
De humor is sowieso opvallend clean: weinig scheldwoorden, geen poep- of plasgrappen, geen geweld en creatief gebruik van slapstick. De humor zit hem in het contrast tussen de sociale groepen die met Cady’s voice-over scherp wordt verwoord. Het is dan ook niet gek dat de film veel uitspraken heeft voorgebracht die nog steeds gebruikt worden. Denk bijvoorbeeld aan “word vomit”, “too gay to function”, “that’s so fetch” en “on wednesdays we wear pink”. De epische eindscène van Karen die weervrouw wordt en – volgens haarzelf – het weer kan voorspellen met haar borsten, heeft ook de naam van Seyfried groter gemaakt.
Er is ooit een tv-film uitgebracht als vervolg van Mean Girls (Mean Girls 2) met een compleet andere cast en andere schrijver, maar dat was geen succes. De schrijver achter het origineel is Tina Fey, de vrouw die je waarschijnlijk kent uit 30 Rock – dat ze eveneens heeft geschreven. Ze staat bekend om haar scherpe feministische humor en dat zie je in Mean Girls erg goed terug. Ook voor de broadway show is ze weer in de pen geklommen, dus ik ga er in ieder geval vanuit dat dat weer Mean Girls als vanouds wordt. Hopelijk mét live kerstoptreden.
