1992 was het jaar waarin voor het eerst de MTV Movie Awards werden uitgereikt. Naast “Best Movie” (Terminator 2: Judgement Day), “Best Male Performance” (Arnold Schwarzenegger in Terminator 2: Judgement Day), “Best Female Performance” (Linda Hamilton in Terminator 2: Judgement Day) en “Breakthrough Performance” (Edward Furlong in Terminator 2: Judgement Day), werd ook binnen de categorie “Best Kiss” een film met een prijs beloond. Een categorie die werd gewonnen door My Girl uit 1991. Hoewel de MTV Movie Awards niet per se de meest betrouwbare beoordelaars van kwaliteit zijn (zie Terminator 2: Judgement Day), was dit voldoende reden om My Girl weer eens uit de oude doosch te halen.
My Girl is een zoet drama over de elfjarige Vada Sultenfuss (Anna Chlumsky) en het begin van haar puberteit: stormachtig, zoals bij iedereen. De film is geschreven door Laurice Elehwany en geregisseerd door Howard Zieff.
Vada heeft al een niet al te gemakkelijk leven om mee te beginnen. Haar moeder is overleden tijdens de bevalling en haar vader is een ongemakkelijke begrafenisondernemer. Daardoor is Vada hypochonder en denkt ze constant dat ze op sterven ligt. Haar beste vriend, Thomas J., is een beetje een sukkel, maar ook Vada zelf is een buitenbeentje. Alsof dat alles nog niet erg genoeg is, krijgt Vada’s vader een nieuwe relatie én ligt de puberteit bij Vada op de loer. Alle ingrediënten voor een dramatisch plot vol miscommunicaties.
Gelukkig vervalt de film niet in de cliché’s die voor de hand zouden liggen met deze basiselementen. De film blijft origineel en sprankelend zichzelf. Juist in de ongemakkelijkheid weet de film een soort oorspronkelijke oprechtheid te vinden. Dat kijkt fijn. De film is niet te glad, niet te gelikt of clichématig, maar voelt juist eerlijk en bij vlagen zelfs verrassend.
Vader Harry Sultenfuss (Dan Aykroyd) is een aandoenlijk onhandige man en Jamie Lee Curtis weet een sprankelende, interessante vrouw neer te zetten in de rol van zijn nieuwe vriendin Shelly. Anna Chlumsky zelf is niet de beste kindactrice die we ooit gezien hebben, ook merkbaar aan het feit dat ze na My Girl eigenlijk in geen enkele noemenswaardige film gespeeld heeft (behalve natuurlijk My Girl 2).
Wel moet toegegeven worden dat Anna Chlumsky een ontzettend leuke band weet neer te zetten met haar tegenspeler Macaulay Culkin. Ook Macaulay heeft verder een weinig interessante filmcarrière, maar toch, de twee zijn aandoenlijk en overtuigend samen. De scène met de beste kus van 1992 was dan ook inderdaad aandoenlijk, lief, oprecht en zonder al te veel gedoe. Precies zoals het zou zijn voor 11-jarigen: ongemakkelijk, kort en daarna gauw weer door naar een ander onderwerp.
De film verloopt soepel. Het weet af en toe een lach en af en toe een traan op te wekken. Toegegeven, af en toe ook flink wat irritatie, want Vada is toch ook gewoon een doodgewone, vreselijk irritante, véél te eigenwijze puber die af en toe gewoon even moet luisteren in plaats van zo dramatisch te doen. Maar wellicht helpt dit juist ook met het meeleven met vader Harry en hoe hij zijn best moet doen om wel nog met zijn dochter te communiceren.
Al met al is het een lieve film met ook inderdaad een zeer lieve zoenscène. Een terechte winnaar van de prijs. De “Best Kiss” werd in de jaren na 1992 toegekend aan American Pie 2 (2002), Spider-Man (2003), Starsky & Hutch (2004), Step Up 2: The Streets (2008), Twilight (2009), The Twilight Saga: New Moon (2010), The Twilight Saga: Eclipse (2011), The Twilight Saga: Breaking Dawn – part I (2012). We weten niet zeker of dit een rijte is om trots tussen te mogen staan, maar tegelijkertijd werd de prijs ook gewonnen door The Notebook (2005), Brokeback Mountain (2006), Silver Linings Playbook (2013) en Moonlight (2017). Laten we ons dus maar verder niet zoveel aantrekken van die prijs en gewoon concluderen dat het een vermakelijke film is die lekker wegkijkt.
