Ja hoor, een lekkere zomerse, nostalgische klassieker, een échte romkom. Het valt te verwachten dat hij cliché zal zijn, maar dat is toch altijd waarom mensen er zo van genieten? En ja, ietwat oppervlakkig, maar dat is juist lekker en gedachteloos, toch? Zo’n film die zó slecht is, dat het leuk wordt. Nou, in het geval van The Sweetest Thing (2002) niet. Deze film, geregisseerd door Roger Kumble, is verschrikkelijk slecht, pijnlijk, ongemakkelijk, humorloos en zit algeheel slecht in elkaar. De nostalgische, positieve herinneringen bij The Sweetest Thing vallen volledig in het niet tijdens het herkijken van de film.
Christina (Cameron Diaz) is een wilde, sexy blondine die door het leven springt en huppelt en iedere vent moeiteloos aan de haak slaat. Totdat ze oog in oog komt te staan met Peter (Thomas Jane), dan verandert alles. Ze wordt smoorverliefd en kan eigenlijk alleen nog maar aan hem denken. Vriendinnen Courtney (Christina Applegate) en Jane (Selma Blair) dwingen haar dan ook om achter haar grote liefde aan te gaan, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. Goed, tot zover het clichématige plot. Dit kan bij een goede romkom nog goed komen…
Via ongemakkelijke, waarschijnlijk humoristisch bedoelde, situaties worstelen de drie vriendinnen zich de dagen door. Van de vreselijk gênante scène met de spermavlek op de jurk in de stomerij, via een ongelukje op de mannentoiletten waardoor de hoofdpersonages toch écht al hun kleding uit moeten trekken, tot de scène waarin Jane “vast” zit aan de edele delen van een man. Het zal de oplettende kijker dan ook niet ontgaan dat de humor van deze film voor het grootste gedeelte gestoeld is op piemels, seks en de gevolgen daarvan. Allemaal leuk en aardig, maar voor een anderhalf uur durende film toch net niet genoeg om ook daadwerkelijk tot een glimlach te leiden, laat staan een schaterlach. Noemenswaardig dieptepunt is de scène waarin de drie meiden in een restaurant een lied zingen over grote piemels, “You’re too big to fit in here”. Behalve humorloos, is deze scène ook nog compleet ongeloofwaardig en geeft de kijker een ongemakkelijk en pijnlijk gevoel. Het is bijna moeilijk om niet weg te kijken.
Behalve dat dit dus het niveau van de humor in de film is, zorgt het ook dat de personages van de film hierdoor compleet oppervlakkig blijven. Als ieder gesprek tussen de vriendinnen uitdraait op piemels, seks en de gevolgen daarvan, lijkt het nou niet bepaald of zij nog enigszins andere motieven hebben. Dit terwijl het plot dit wel enigszins lijkt te insinueren, aangezien Christina stad en land doorreist op zoek naar haar ware liefde. De oppervlakkigheid van haar persoonlijkheid maakt dit echter totaal ongeloofwaardig en van de liefde of chemie tussen de twee is dan ook maar weinig op het scherm te zien. Ondanks de grote aanwezigheid van seks in de expliciete tekst en gesprekken, lijkt er tussen de personages maar weinig daadwerkelijke seksuele spanning te heersen. De film is gestoeld op seks, maar weet daarin niet sexy te worden, maar blijft juist oppervlakkig, plat en lelijk.
Wat precies de achterliggende gedachtegang van Roger Kumble is geweest, is een groot raadsel. Drie volledig ongeloofwaardige, en bovendien bijzonder irritante, personages zonder enkele persoonlijkheid zijn nou niet bepaald een goede basis voor de film. De film profileert zich als chickflick, maar het is moeilijk voor te stellen dat tienermeisjes zich daadwerkelijk met de hoofdpersonages zullen identificeren. Het is jammer, want de actrices zijn zeker niet slecht. Cameron Diaz, Christina Applegate en Selma Blair zijn, toegegeven, niet de allerbeste actrices, maar toch zeker wel beter dan de lage prestatie die ze hier vertonen. Denk bijvoorbeeld aan My Sister’s Keeper, waar Cameron Diaz laat zien dat ze meer in huis heeft dan enkel de blonde bimbo spelen.
Bij deze ben je gewaarschuwd: laat The Sweetest Thing maar links liggen als je op zoek bent naar een nostalgisch genietmomentje. Deze film gaat sowieso tegenvallen met slechte humor, slecht acteerwerk, slechte plot en algehele slechte scènes. Ongeloofwaardigheid en clichés kunnen we een romkom vergeven, zolang hij romantisch en komisch is. En dat is The Sweetest Thing niet. Je hebt van die films die zo slecht zijn dat ze leuk worden, maar ook dit geldt niet voor The Sweetest Thing. Deze film is plat en humorloos, pijnlijk om te kijken en weet zichzelf op geen enkel vlak te redden. Zelfs als je prachtige herinneringen hebt aan deze film, bij deze het advies om hem vooral niet opnieuw te kijken. Hij kan nu eigenlijk alleen nog maar tegenvallen en zal je mooie nostalgische herinneringen verpesten.