Mark “Rent Boy” Renton is een werkloze jongeman die samen met zijn vrienden Daniel “Spud” Murphy, Simon “Sick Boy” Williamson, Francis “Franco” Begbie en Tommy MacKenzie zich probeert staande te houden in het dagelijkse leven van Edinburgh. Eigenlijk zijn het allemaal een stelletje nietsnutten voor wie het leven bestaat uit bier drinken, uitgaan, drugs en voetballen. Op bijna iedere dag van de week zijn de mannen compleet laveloos, op Tommy na, die eigenlijk helemaal niet aan drugs doet. Een leven dat voor 90% van de tijd bestaat uit het gebruiken van drugs is echter niet goedkoop, en het is natuurlijk een kwestie van tijd voor de misdaden gaan opvallen.
Trainspotting is misschien wel de beste film over het gebruik van drugs ooit. Als kijker voel je je regelmatig ongemakkelijk bij de keuzes die Mark en zijn vrienden maken. Drugs lijken bijna te worden verheerlijkt, maar juist dat deel is zo verschrikkelijk realistisch, want hoeveel mensen bezwijken niet aan de aantrekkelijkheid van een fijne trip? Toch wordt het op zo’n manier gebracht dat je als kijker niet direct een oordeel kunt vellen. Natuurlijk zie je wel dat de gevolgen desastreus zijn of dat het de heren bepaald geen beter bestaan oplevert, maar zeker wanneer Marc in een voice-over vertelt wat de voordelen zijn van het gebruik van deze drugs, valt op dat ieder verhaal twee kanten heeft.
Danny Boyle die later ook nog hele diverse andere films maakte, zoals 28 Days Later, weet van ieder shot iets prachtigs te maken. Er wordt ontzettend veel gedaan met kleuren om bepaalde gevoelens en emoties over te brengen. Wanneer de heren heroïne inspuiten, stappen de beelden zelfs volledig uit de werkelijkheid. Zo zakt Mark onder andere compleet weg in het tapijt na een shot. Een van de meest toonaangevende scènes op dit gebied is echter wanneer Mark opium zetpillen heeft gekocht, nadat hij ze in heeft gedaan komt hij tot de ontdekking dat zijn vorige trip nog aan het uitwerken was, waardoor hij ontzettend naar het toilet moet. Hij komt terecht in het meest smerige toilet van heel Ierland, waar hij daarna op zoek moet gaan naar zijn zetpillen. Mark gaat er helemaal in, waarna hij in een soort oceaan lijkt te zwemmen waar hij zijn zetpillen weer vindt. Origineel is het zeker, maar een sterke maag heb je er ook wel voor nodig.
Trainspotting heeft werkelijk een geweldige cast. Mark Renton wordt gespeeld door Ewan McGregor die hem werkelijk weergaloos weet neer te zetten. Als kijker kun je je echt voorstellen dat hij een zware verslaafde is, en dat is absoluut geen eitje. Wie ook erg opvalt is Ewen Bremner die Spud speelt. Zijn personage is werkelijk zo geniaal gestoord, dat het moeilijk is om hem niet sympathiek te vinden, ook al is het natuurlijk gewoon een junkie. Robert Carlyle speelt de aan geweld verslaafde Begbie en daarin kan hij heerlijk los gaan. De rest van de groep wordt neergezet door Johnny Lee Miller die Sick Boy gestalte geeft en Kevin McKidd die Tommy speelt.
De muziek is in Trainspotting ook heel erg belangrijk. We beginnen de film al meteen met de heerlijke klanken van Iggy Pop’s Lust for Life, waarbij Mark ons vertelt hoe het leven er aan toe gaat in zijn contreien. En wat te denken van de heel herkenbare muziek van Underworld, “Born Slippy”. Waarschijnlijk is dit toch wel het meeste bekende nummer geworden van de alle soundtracks die Trainspotting rijk is. De film zit boordevol lekkere muziek, waarbij Iggy Pop ook in de film nog meerdere keren genoemd wordt, zo noemt het vriendinnetje van Mark de band eerst Ziggy Pop, zodat Mark dit weer kan corrigeren. Voor de liefhebber van muziek uit deze tijd, zoals Blondie, New Order en Blur is het dan ook zeker aan te raden om de soundtrack eens te beluisteren.
Trainspotting is gebaseerd op het gelijknamige boek van Irvine Welsh dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1993 en bestaat uit diverse korte verhalen die in het Schots, Schots Engels of Brits Engels zijn geschreven. Het vertelt het verhaal van meerdere inwoners die in Leith, Edinburgh wonen en heroïne of andere verdovende middelen gebruiken. Het boek speelt zich af in de nadagen van de jaren ’80. Het boek is inmiddels uitgegroeid tot een ware cult status, wat natuurlijk door de film van Danny Boyle is versterkt. In 2002 schreef Welsh nog een vervolg, genaamd Porno. Dit boek zal als basis dienen voor de nieuwe film die er aankomt, T2 Trainspotting. In April 2012 werd ook nog een prequel gepubliceerd genaamd Skagboys.
Het is nog even afwachten of T2 Trainspotting een waardig vervolg gaat worden op Trainspotting, maar het is natuurlijk op zijn minst interessant dat twintig jaar na dato de originele cast en ook de regisseur Danny Boyle weer terugkeren voor een vervolg. Vaak hebben we het gevoel bij een vervolg na zo’n lange tijd dat ze het origineel beter met rust zouden kunnen laten, met de originele cast die terugkomt hebben we echter goede hoop dat T2 Trainspotting een goede film kan gaan worden. Alleen die titel… Hadden ze die niet wat origineler kunnen maken?
