Uit Den Ouden Doosch: Under the Tuscan Sun (2003)

Tja, het is nu dan toch echt officieel herfst. We zitten diep in de maand september en er is eigenlijk geen ontkomen meer aan. De bladeren beginnen van de bomen te vallen, die indian summer zal nu ook wel niet meer komen, en de eerste pepernoten van het jaar zijn alweer gegeten. Wat moet je dan, met je herfstige gevoelens? Wij haalden speciaal daarvoor een lekkere zomerse film uit de oude doosch om je nog even mee te nemen naar Italië. Toscane, om precies te zijn, want Under the Tuscan Sun is het verhaal van een Amerikaanse vrouw die spontaan naar Toscane vertrekt. Pak je warme chocomel en je chocoladeletter er maar bij, want dit wordt er eentje om van te genieten.

Under the Tuscan Sun, geregisseerd door Audrey Wells, is losjes gebaseerd op het gelijknamige boek geschreven door Frances Mayes. Zij schreef een autobiografie over hoe zij samen met haar man een villa in Toscane kocht en volledig opknapte. In de film is er toch wel een klein verschil, hoofdpersonage Frances (Diane Lane) heeft namelijk net een pijnlijke scheiding achter de rug op het moment dat zij naar Italië vertrekt. Haar man heeft het huis weten te houden, waardoor zij nu niets heeft wat haar bindt aan Amerika behalve haar beste vriendin Patti (Sandra Oh). Patti weet Frances ervan te overtuigen dat ze er even tussenuit moet, naar Toscane. Eenmaal daar aangekomen koopt Frances in een impuls een verlaten villa in the middle of nowhere. Het wordt het beste samengevat door een quote van Frances zelf: “That would be a terrible idea”. Ja. Dat klopt wel, maar er komt wel een hele fijne film uit.

Diane Lane weet een hartverwarmend en verschrikkelijk charmant personage neer te zetten. De kijker gaat automatisch een beetje van haar houden met haar zachte gezicht, haar lieve ogen en haar goede bedoelingen. Ook Sandra Oh en haar collega van Grey’s Anatomy Grace Welsh, zijn leuke personages. Een andere acteur die bij de kijkers zal blijven hangen is Vincent Riotta als Martini, ook al zo’n vreselijk charmant, vriendelijk en zachtaardig personage. De film barst van de onbekende namen, zeker als je bedenkt dat Sandra Oh pas ná deze film bekend werd in Grey’s Anatomy. Dit is wel precies ook deel van de charme en de geloofwaardigheid van de film. In een klein dorp in de Toscaanse bergen horen nou eenmaal onbekende, vriendelijke gezichten.

Geloofwaardigheid is misschien niet het beste woord om deze film te omschrijven. Met een kritische blik bekeken, klopt er natuurlijk niks van deze film. Hoe onrealistisch is het om plots te besluiten een lelijke villa te kopen van een oud vrouwtje in Italië, terwijl je hooguit spullen voor twee weken vakantie bij je hebt? De vreemde mannen stromen bij haar over de vloer en uiteindelijk blijken het allemaal vriendelijke, gezellige mannetjes. Ook de romantische plotlijnen zijn natuurlijk lang niet altijd even realistisch. Maar toch zit dit tijdens het kijken van de film op geen enkel moment echt dwars. De kijker kan gemakkelijk deze zorgen opzij schuiven om te genieten van het verhaal.

De cinematografie en de sfeer die de film weet te creëren is heerlijk, zowel letterlijk als figuurlijk. Als kijker smul je van de leuke dorpjes, pleintjes, marktjes, kleine winkeltjes en nonnen die smullend hun ijsjes eten. Maar we kunnen ook smullen van de flessen wijn die de film de revue laat passeren, evenals de borden pasta, braadvlees, ijsjes en nog meer wijn. Ook de muziek past perfect bij deze sfeer en de kijker waant zich weer helemaal terug op zomervakantie. Deze mooie, cinematografische laag die over de film heen zit maakt tegelijkertijd dat de film meer wordt dan een eenvoudige romkom. Hoewel de romantische laag en de komische laag ook zeker aanwezig zijn, weet de film zichzelf toch een soort chique, zacht en aangenaam randje te geven. Het vervalt niet in platte humor of mierzoete verhaallijnen, maar weet het gevoel te geven zichzelf te blijven.

Even authentiek als de dorpjes die je ziet, even lekker als de ijsjes en even romantisch als de Italianen. Met zachte, vriendelijke personages en nét realistisch genoeg om niet de ervaring te verpesten. Deze film is perfect om nog even het zomergevoel te herbeleven en jezelf nog even op vakantie wanen. Kortom, perfect voor als je de herfstdip-bui al weer ziet hangen.

Geschreven door
Maren is een 23-jarige studente Mediawetenschappen. Zoals elke vrouw van deze leeftijd is ze vooral gek op romantische komedies in haar vrije tijd. Af en toe een intellectueel hoogstandje kan ze echter af heus ook wel waarderen en historische klassiekers behoren tot één van haar fascinaties. Met horrorfilms hoef je echter dan weer níet aan te komen zetten, want dan kan Maren haar nachtrust vaarwel zeggen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Gemarkeerde velden zijn verplicht *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Lost Password

Please enter your username or email address. You will receive a link to create a new password via email.