De twee zussen Kate en Lisa zijn samen op vakantie in het zonnige Mexico waar ze een paar leuke lokale jongens ontmoeten. Deze jongens halen de zussen over om met een vriend van hun mee te gaan op de boot waar ze de kans krijgen om haaien te spotten vanuit een kooi onderwater. Kate als avontuurlijkste van het stel zit dit direct zitten maar Lisa heeft zo haar twijfels. Omdat ze het echter zat is om altijd maar als saai bestempeld te worden besluit ze toch om mee te gaan. In eerste instantie is het fantastisch en is ze hier blij om, maar dan breekt de kabel waarmee de kooi vastzit aan de boot.
Kate en Lisa zakken met kooi en al naar de bodem van de zee die zich maar liefst 47 meter onder de boot bevindt. Omhoog zwemmen is geen optie want ze worden omgeven door bloeddorstige haaien, maar eeuwig beneden blijven wachten op hulp kan ook niet want hun zuurstofflessen raken langzaam leeg. De zusjes zullen dus een plan moeten verzinnen, maar wat zijn er nog voor opties als je in een kooi op 47 meter diepte zit? De angst en de paniek slaan toe naarmate de tijd dringt en er geen uitweg meer lijkt te zijn. Een verhaal dat op zich spannend klinkt, maar hoe krijg je een film vol met twee meisjes op één locatie in de diepte van de zee?
Nog geen jaar geleden verscheen de film The Shallows in de bioscopen. Een film die zich vrijwel volledig afspeelde op één locatie, namelijk een rots in de zee. De knappe Blake Lively speelt de rol van Nancy Adams die daar vast is komen te zitten en niet weg kan doordat er een haai rondzwemt die in de aanval wil. Met zo’n verhaal komt al gauw de vraag naar boven of dit niet na een half uur al saai wordt. Gelukkig bleek het tegendeel waar en was het een redelijk goede film die zeker niet verveelde. Als één persoon en één haai op één rots spannend kan blijven, dan zou je denken dat dit toch ook moeten lukken met twee personen, meerdere haaien, in een kooi onderwater.
Helaas haalt 47 Meters Down het niet bij The Shallows. De film is bij vlagen heus wel spannend, maar weet deze spanning niet tot het einde vast te houden. Daarnaast zijn de soms wat hysterische zussen en hun gegil niet de personen die je de hele film blijven boeien. Zus Lisa wordt gespeeld door Mandy Moore. Ze heeft vooral veel stemmen ingesproken voor Disneyfilms en kinderseries, verscheen ook een paar keer in wat series als Grey’s Anatomy, maar de enige twee films waarmee ze wat bekendheid heeft opgedaan zijn A Walk to Remember en Chasing Liberty. In 47 Meters Down speelt ze op zich niet slecht, maar ze is ook niet overtuigend genoeg om zo’n rol neer te zetten.
Zus Kate wordt gespeeld door Claire Holt. Ze is nog iets minder bekend dan Mandy Moore, maar je kent haar misschien van series als H2O: Just Add Water, The Originals of The Vampire Diaries. Ook Claire Holt weet eigenlijk niet genoeg te overtuigen in haar rol. Dat beide dames niet overtuigend overkomen ligt niet direct aan hun eigen acteerprestaties, maar ook een beetje aan hun rollen. De film en de personages missen diepgang en zijn eigenlijk iets te hysterisch. Misschien dat dit ook komt doordat regisseur Johannes Roberts eigenlijk nog niet zo veel films op zijn naam heeft staan.
Al met al weet 47 Meters Down heus wel te vermaken, maar erg goed is de film niet te noemen. Er zitten wat spannende stukken in, vooral in het middengedeelte, maar de spanning vasthouden lukt helaas niet. Vooral tegen het einde voelt het alsof de film al veel te lang duurt en dat terwijl 47 Meters Down maar een tijdsduur van 89 minuten heeft. Of je de film in de bioscoop wil bekijken is dan ook maar de vraag. Misschien kan je beter even wachten tot je deze thuis vanaf de bank kan bekijken.
Pingback: Resident Evil: Welcome to Raccoon City - Play Watch Read