A Kind of Murder is een film gebaseerd op een boek van Patricia Highsmith. En hoewel die naam in eerste instantie misschien niet direct een belletje doet rinkelen, zullen andere werken van haar dat zeker wel doen. Zo schreef deze auteur ook Strangers on a Train (in 1951 verfilmd door Hitchcock), The Price of Salt (in 2015 verfilmd door Todd Haynes met de titel Carol) en The Talented Mr. Ripley (meerdere malen verfilmd!). A Kind of Murder is één van haar vele thrillers en werd in 2016 door Andy Goddard verfilmd en in 2017 op DVD uitgegeven.
Het verhaal speelt zich af in de jaren ’60 in New York. Walter Stackhouse (Patrick Wilson) is ongelukkig getrouwd met Clara Stackhouse (Jessica Biel). Clara is mentaal instabiel en Walter raakt steeds verder verstrikt in zijn fascinatie voor een mysterieuze moordzaak waarbij Marty Kimmel (Eddie Marsan) ervan wordt verdacht zijn eigen vrouw vermoord te hebben. Terwijl detective Corby (Vincent Kartheiser) in de zaak duikt, doet Walter dat ook. Dat maakt hem echter ook voor Corby een steeds interessantere persoon in de zaak. Tegelijkertijd valt Walter voor de charmes van Ellie Briess (Haley Bennett), wat hem nog verder in een web van leugens doet raken. Het plot is spannend en doet aan als een ware film noir, met de nodige mysterie, criminaliteit, leugens, geheimen, en een aantrekkelijke femme fatale.
Ook de stijl van de film is typisch film noir. Met weinig kleur, vooral heel veel scènes in de nacht en constante neerslag en passende décors en kleding, is de film overtuigend jaren ’60. Het acteerwerk van Wilson en Marsan is sterk en overtuigend. De personages van Bennett en Biel zijn beiden ietwat oppervlakkiger, wat jammer is, omdat ook bij hen veel vakkundigheid zichtbaar is. Biel komt echter als hysterische en mentaal labiele Clara niet volledig tot haar recht, aangezien haar scènes vooral emotionele zenuwinzinkingen zijn. Bennett is de sexy vrouw, die niet anders hoeft te doen dan haar haren te zwaaien en haar lippen te tuiten. Hoewel het plot, de stijl en het acteerwerk allen veel potentie hebben, ontbreekt er toch iets tijdens het kijken van A Kind of Murder.
De film is stroef, soms te traag en op het eind juist te snel. Hierdoor is het moeilijk om je als kijker echt mee te laten nemen in de film. De film weet ergens halverwege de kijker wel te boeien en enigszins mee te nemen in een klassieke detective-film met de vragen wie heeft wat gedaan én waarom? Maar het einde van de film is vervolgens, zonder al te veel te verklappen, teleurstellend. Het tempo neemt in de laatste tien minuten van de film plots toe en de film komt tot een verrassend, maar onbevredigend, einde. De mysteries waarop de kijker een antwoord wilt blijven open, terwijl aspecten die overduidelijk zijn, nodeloos mysterieus gemaakt worden. Hoewel de sfeer en de stijl goed is, lijkt het tempo niet te kloppen in deze film.
Tegelijkertijd voelt de film soms nogal geforceerd, alsof er té hard geprobeerd wordt om film noir te zijn. Sommige scènes zijn te overdreven geheimzinnig, met karakters die mysterieus in de verte kijken. Drie moeilijke mannen, met hoedjes en lange donkere jassen, die verwikkeld zijn in scènes waar amper gesproken wordt en vooral intense blikken uitgewisseld worden. De detective Corby komt meerdere malen Kimmel verhoren, maar in deze scènes wordt keer op keer enkel herhaald hoe Kimmel geen antwoord wilt geven op vragen en ontwijkend gedrag vertoond. Telkens weer verlaat Corby de scène met de mededeling dat hij wel achter de waarheid zal komen. Het op- en afdoen van de typische detective-hoedjes voelt geforceerd en onnatuurlijk, evenals sommige teksten of geregisseerde blikken. Sommige scènes zijn te overduidelijk in hun plotfunctie, terwijl andere scènes juist niets bij lijken te dragen aan de voortgang van de film. Het geforceerde en het te hard proberen zijn een beetje pijnlijk en maken ook dat de kijker soms juist weer uit het verhaal raakt.
Het geforceerde gevoel dat de kijker aan sommige scènes overhoudt, gecombineerd met de stroeve dynamiek van de film, maken het moeilijk om je als kijker echt mee te laten slepen door het verhaal. Dit lukt de film dan ook maar moeilijk en dat is eigenlijk heel jammer. De film heeft namelijk wel veel potentie met een mooie filmstijl, sterke acteurs en een interessant plot. Toch weet Andy Goddard deze elementen jammer genoeg niet te combineren tot een mooi en meeslepend geheel, het lijkt alsof de elementen nog te los van elkaar staan om samen te smelten tot een spannende, meeslepende detective-thriller.
