In All Eyez on Me volgen we het leven van hiphop legende Tupac Shakur door middel van een verhaal dat vanuit de gevangenis geïnitieerd wordt. Het volgt het verhaal over hoe hij opgegroeid is met een vader die als revolutionair werd beschouwd en een moeder die lid was van de Black Panthers. Het laat zien hoe Tupac een revolutionair werd op zijn eigen manier, door de muziek het verhaal van de straat te laten vertellen. Daarbij concentreert het zich op een bescheiden deel van zijn leven.
Het verhaal vertellen van een legende zoals Tupac dat altijd is geweest is geen eenvoudige opgave. De man had een behoorlijk veelzijdige persoonlijkheid. Enerzijds was hij een revolutionair op gebied van muziek en aan de andere kant was hij eigenlijk ook gewoon een gangster. Al deze facetten belichten zou een film opleveren die een heel stuk langer is dan de twee en een half uur die deze film duurt. Toch hebben de makers gedacht dat ze al deze onderdelen wilden aanstippen en dat is dan ook precies wat er gebeurd: alles wordt alleen maar aangestipt.
Dat is overigens niet helemaal eerlijk, want aan het begin van de film is de aandacht voor de verschillende onderdelen van zijn levensverhaal wel groter. Als we dat stuk echter voorbij zijn gaan we in een sneltreinvaart langs een hele reeks hoogtepunten in de carrière van Tupac, zoals Death Row records. Al deze onderdelen worden dan weer vergezeld door een lied dat daarbij past. Nu heeft de film natuurlijk ook wel een hoop om te behandelen, wat op zich al veel zegt over Tupac als artiest aangezien de beste man niet ouder is geworden dan 25 jaar.
Regisseur Benny Bloom probeert het duidelijk wel, maar is niet in staat om de gehele film lang te zorgen voor een gelijkmatige verdeling van de aandacht. Wat wel erg goed lukt is om ook de intelligente kant van Tupac Shakur te laten zien. Regelmatig zal hij Shakespear quoten bijvoorbeeld en dat zorgt ervoor dat je Tupac al snel ziet als meer dan zomaar een rapper. Het verhaal probeert in die fase te laten zien dat wat Tupac deed zou leiden tot zijn eigen ondergang, maar vervolgens wordt dat weer tegengesproken door alleen de kant te laten zien waarin Tupac onrecht wordt aangedaan.
Uiteraard is dat niet allemaal de schuld van regisseur Benny Bloom. Demetrius Shipp Jr, die de rol van Tupac speelt, lijkt ontegenzeggelijk op de rapper. Hij heeft zelfs de kleine dingetjes zichzelf eigen weten te maken, zoals bepaalde loopjes en bewegingen die Tupac altijd maakte. Helaas blijft het daar wel bij, want de diepgang die hoort bij de teksten van Shakur’s raps, kan Shipp Jr. helaas niet brengen. Danai Gurira speelt in de film de moeder van Tupac en die scènes zijn toch wel vrij heftig. Zeker ook omdat de moeder van Tupac nog maar een jaar geleden kwam te overlijden. Ook Kat Graham, die de rol speelt van Jada Pinkett, doet het verder goed. De scènes waarbij Tupac en Jada samen zijn zorgen ook voor het nodige contrast.
All Eyez on Me is tevens de naam van het meest succesvolle album van Tupac en een nummer van diezelfde plaat. Het is ook een uitspraak van Tupac in deze film die zich afvraagt waarom toch iedereen alleen maar naar hem kijkt wanneer er iets gebeurt. Het is jammer dat de film niet krachtiger is geworden dan hij nu is, want de momenten dat er wel diepgang in de film zit, zoals aan het begin met de aandacht voor de Black Panthers, knalt de film werkelijk van het scherm af. Door te veel te willen, blijft het daar echter bij.