Iedereen kent de afkorting JFK. John F. Kennedy was toen hij gekozen werd de jongste president van de Verenigde Staten ooit en nog geen jaar later werd hij neergeschoten. Dit heeft ervoor gezorgd dat zijn naam bij de meeste van ons in het geheugen gegrift staat. Waar de afkorting LBJ voor staat, weten een stuk minder mensen. Dit weerhield HBO echter niet om een film te maken over Lyndon B. Johnson, die na de dood van JFK zijn plicht als vice-president vervulde en het presidentschap van hem overnam. Als de afkorting of de naam van de man niet snel een lampje doet branden, heeft hij dan wel genoeg interessante dingen gedaan om een film mee te vullen? Met die vraag in gedachte keken wij All The Way.
De man die ons de Austin Powers- en Meet the Parents-films bracht, regisseert dit politiek drama over een president wiens faam, misschien wel onterecht, teniet is gedaan door de historische dood van zijn voorganger. Als je het zo zegt lijkt dit misschien een vreemde keuze voor All The Way, maar Jay Roach heeft zich al eerder bezig gehouden met politiek voor HBO. De films Recount en Game Change, beide ook drama’s over de Amerikaanse presidentsverkiezingen, zijn ook door hem geproduceerd. Bekend terrein dus voor de regisseur, die ditmaal het verhaal van het gelijknamige toneelstuk All The Way, geschreven door Robert Schenkkan en ook voor deze film door de schrijver aangepast, onder handen nam.
Dit doet hij dan ook met verve. In een film die voornamelijk draait om dialogen tussen zittende mannen, is het een kunst om spanning te creëren. All The Way heeft die spanning en wordt zelden langdradig of saai. De hoofdrol van Lyndon B. Johnson wordt uitstekend gespeeld door Bryan Cranston (bekend van Breaking Bad), die een personage neer weet te zetten wat op momenten erg charmant en politiek briljant kan zijn, maar het volgende moment ineens onnodig bot en kinderachtig is. Dit geeft diepgang aan het personage en intrigeert je als kijker al snel voor de man die het presidentschap ineens in zijn schoot geworpen krijgt. Na Cranston is de meest bekende acteur in deze film waarschijnlijk Anthony Mackie. Mackie (bekend van onder andere de Captain America-films) speelt de rol van dr. Martin Luther King, een naam die wel bij de meesten bekend is. Het is interessant om te zien hoe een veel aansprekender historisch figuur onderdeel uitmaakt van een film die draait om een man als Lyndon B. Johnson.
Want dat is waar deze film om draait. Om LBJ. Hij wordt op een dag wakker als vice-president en gaat nog geen 24 uur later slapen als president van de Verenigde Staten. Hij voelt de drang om zichzelf te bewijzen. Om te laten zien dat hij niet slechts “president by accident” is, zoals hij bang is dat de media hem zal beschrijven. Ook lijkt hij JFK te willen eren door voort te bouwen op het werk dat hij begon, ondanks de moeilijkheden die dit met zich mee zal brengen. In een land wat zich nog verdeeld voelt in Noord en Zuid, in een tijd waarin mensen met een donkere huidkleur niet de mensenrechten kregen die zij verdienen, doet LBJ een poging om een verschil te maken en een poging om zichzelf bewijzen door herkozen te worden als president. Terwijl we dit traject volgen zien we de hardheid en schaduwwereld van de politiek op het hoogste niveau. De vieze spelletjes, de kinderachtigheid, maar ook de sluwheid, charme en onverzettelijkheid die nodig is, om je staande te houden in een dergelijk systeem.
All The Way biedt spanning, historisch inzicht en leert velen van ons waarschijnlijk een aantal dingen over LBJ en dr. Martin Luther King die we nog niet wisten. Er zijn momenten waarop de film misschien wat in herhaling valt, of waarop je ook wat meer te weten zou willen komen over de beweegredenen van een aantal bijpersonen, maar al met al was de film voor ons een blije verassing. Als je geïnteresseerd bent in politiek, fan van het politieke dramagenre of iemand die goed uitgewerkte dialogen van groot belang vindt, is All The Way zeker aan te raden. Zelfs als je niet tot die groep behoord hoef je deze film echter niet te vermijden. Geef het een kans en wie weet wordt je verrast door hoe interessant een op het eerste gezicht weinig aangrijpend onderwerp kan zijn, wanneer het goed wordt neergezet.
