Gameverfilmingen, onlangs verscheen op de website al een artikel waarin de tien slechtste gameverfilmingen besproken werden. De kanttekening daarbij was, dat er maar weinig echt goede gameverfilmingen zijn. Ubisoft wilt deze taboe doorbreken en zorgde ervoor dat dat Assassin’s Creed eind vorig jaar in de Amerikaanse bioscopen terecht kwam en sinds deze week in de overige landen.
Voor wie niet bekend is met Assassin’s Creed, volgt hier een korte introductie. In de videogames neemt de speler de rol aan van twee personen. Enerzijds heb je Desmond Miles, die een afstammeling blijkt te zijn van een Assassijn. Anderzijds neem je de rol op je van Desmonds voorouder. In de eerste videogame was dat Altaïr, die leefde ten tijde van de Derde Kruistocht in de middeleeuwen. In de vervolgen bracht je onder andere een bezoekje aan Italië ten tijde van de renaissance, de Burgeroorlog in Amerika, de Franse revolutie in Parijs en uiteindelijk in een Victoriaans London. De rode draad is altijd hetzelfde: je bent een assassijn en je bent nog steeds in oorlog met de tempelieren. Daarnaast zal je ook deel uitmaken van gebeurtenissen die daadwerkelijk in die tijdperiode heeft plaatsgevonden.
Ubisoft heeft in Justin Kurzel de regisseur gevonden voor de film. Een gewaagde keuze, want echt bekend is deze regisseur niet. Zijn bekendste werk is misschien wel Macbeth, en deze kwam in 2015 pas uit. Toch kan Justin Kurzel wel eens de juiste man zijn voor de klus, vooral als je bedenkt dat eerdere grote regisseurs een poging gewaagd hebben en uiteindelijk faalden. Voor deze film heeft Ubisoft de vinger goed aan de pols gehouden zodat de film wel zo trouw mogelijk zou blijven aan het materiaal van de videogames. Zo zullen de fans van de videogames ook bekende elementen terug zien komen die vanuit de games zijn overgenomen.
Ondanks bekende elementen uit de videogames, heeft men er toch voor gekozen om een volledig nieuw verhaal te vertellen. Je volgt de veroordeelde moordenaar Callum Lynch die ter dood is veroordeeld. Hij wordt op het laatste moment gered door Abstergo Industries en wordt gevangen gehouden. Abstergo is namelijk geïnteresseerd in de herinneringen van zijn voorouder, de Spanjaard Aguilar de Nerha. Hij is lid van de Assassijnen ten tijde van de Spaanse Inquisitie in 1492. Hij heeft de Apple of Eden in bescherming gehouden en daar is Abstergo naar op zoek, in opdracht van de Tempelieren. Om toegang te krijgen tot deze herinneringen heeft Abstergo een apparaat gemaakt, genaamd ‘de Animus’. Deze machine stelt de gebruiker in staat om de herinneringen te herbeleven. Dit is echter niet zonder gevaar, want naarmate Callum er langer inzit, des te meer bijwerkingen er zijn. Zo is hij uiteindelijk in staat om de vaardigheden van Aguilar over te nemen.
Het verhaal wordt op een prachtige manier verteld en ook de film zorgt voor historische correctheid. Het is alleen jammer dat men ervoor gekozen heeft om de uitstapjes naar het verleden maar beperkt te tonen, terwijl dit juist de meeste indruk op je maakt als kijker. Desondanks zal je wel vol spanning blijven kijken. De film kent namelijk maar één saai moment, en dat is het einde. Vanaf het begin tot aan bijna het eind is er constante actie en leer je meer over Callum en zijn verleden. Toch zijn er wel wat gaten in dat verleden van hem, zoals de precieze reden waarom hij veroordeeld is. Ook zijn relatie met zijn vader komt niet goed over en pas op het einde krijg je een vaag idee wat er precies is gebeurd. Het einde zorgt overigens voor meer verwarring dan dat het de film mooi afsluit. Dit is waarschijnlijk gedaan met het oog op een vervolg wat in de planning staat.
De hoofdrol is weggelegd voor Michael Fassbender. Hij speelt een dubbele rol in Assassin’s Creed. Zo speelt hij Callum Lynch, maar neemt hij ook de rol van Aguilar de Nerha op zich. Waar je in de videogames de gelijkenis zag tussen de personages, is dat in Assassin’s Creed totaal niet het geval. De momenten dat er gewisseld wordt tussen de twee tijdperiodes, dan zie je goed de transformatie die Michael Fassbender heeft doorstaan. Een andere grote rol is weggelegd voor Marion Cotillard. Zij speelt de dokter Sophia Rikkin, die Callum bijstaat tijdens zijn tripjes naar het verleden. De enige smet die zij heeft is dat haar rol tot aan bijna het einde indrukwekkend is. Echter zorgt een gebeurtenis op het einde voor een rare reactie waardoor ze op dat moment niet geloofwaardig overkomt. Het is ook jammer dat de rol van Jeremy Irons, Alan Rikkin, erg beperkt is. Hij hoort de slechterik te zijn, maar hij heeft net iets te weinig minuten om die rol ook goed te kunnen spelen. Wel een leuke detail; hij speelde ook de rol van Rodrigo Borgia/Paus Alexander VI in The Borgias. Deze zelfde Rodrigo Borgia speelt een grote rol in de videogames Assassin’s Creed II en Assassin’s Creed: Brotherhood.
