Recensie: Avengers: Endgame

Endgame

Zoals de titel al doet vermoeden hebben we hier te maken met het einde van 22 films in de Marvel Cinematic Universe. Vorig jaar werd het startsein gegeven met Infinity War en niet alleen de gevolgen in de film waren niet te overzien, maar ook buiten de film. De film werd een daverend succes en datzelfde lijkt nu ook te gaan gebeuren voor Endgame. Endgame lijkt daarom bij voorbaat al niet stuk te kunnen gaan voor Disney. Net als Infinity War ligt de regie bij de gebroeders Russo. Gezien hun eerdere ervaringen met de MCU-films kan het niet anders dan dat zij weten wat zij moeten doen.

Endgame moet het verhaal opvolgen van Infinity War waarin Thanos het voor elkaar kreeg om met de Infinity Stones de helft van de mensheid uit te roeien en daarmee ook een deel van de bekende helden. Om niet teveel te verklappen over de plot van het verhaal is de titel heel lang geheim gebleven van Endgame. Daardoor stond de film een lange tijd bekend als Part 2 en werd het uiteindelijk een Untitled Avengers-film. Maar het wachten zit er nu eindelijk op voor de fans, want de overgebleven Avengers gaan de laatste ultieme strijd aan met Thanos.

En hoe nu?

In Endgame zijn de overgebleven Avengers verslagen en weten zij niet wat zij aanmoeten met de nieuwe ontstane situatie. De helft van hun vrienden zijn er niet meer, net als de helft van de mensheid. Zij weten ook niet wie het allemaal wel of niet overleefd hebben omdat een deel ook elders actief was. In Endgame wordt daarom gezocht naar de mensen die wel zijn overgebleven en zien we een aantal oude bekende ook weer opduiken. Uiteindelijk wordt er een plan opgesteld om iedereen terug te brengen en dat kan maar één ding betekenen: knoeien met de tijd. En dat is wat er ook gedaan wordt. Er wordt flink gespeeld met het verleden, maar ook met het heden. De film maakt namelijk een flinke tijdssprong en dat is voor de fans wel even wennen.

Uiteindelijk draait het maar om één ding, en dat is het weer opnemen tegen Thanos om zo iedereen weer terug te wensen. Endgame richt zich daarmee erg op storytelling en dat merk je in alles terug. Vooral de uitstapjes naar het verleden zorgen voor de nodige herkenning en heel af en toe zal deze herkenning je ook de strot uit komen. Dit komt voornamelijk omdat het verhaal te humoristisch overkomt. En dat is erg zonde, want de tragedie op het einde van Infinity War zorgt ervoor dat er een sobere sfeer rond Endgame hangt. Toch proberen ze vanuit de studio het gezellig te houden en dat matcht gewoon niet altijd met elkaar.

Bring the band together

Zoals iedere Avengers-film mag je weer de nodige castleden verwelkomen. Robert Downey Jr. speelt wederom de rol van Tony Stark en dat doet hij voortreffelijk. De reden daarachter is juist omdat zijn personage wel die soberheid snapt van de gebeurtenissen uit Infinity War. Verwacht daarom een minder grappige Tony Stark dan dat je gewend bent. Credits dus voor Downey Jr., want hij weet dat ontzettend goed neer te zetten. De chemie tussen Scarlett Johansson (Black Widow) en Jeremy Renner (Hawkeye) is ook weer aanwezig en dat werkt na al die jaren nog steeds goed. Er is eigenlijk maar één rol die best wel tegenvalt en dat is die van Mark Ruffalo. Hij speelt wederom Bruce Banner/Hulk en zijn personage zorgde voorgaande films voor veel hilarische momenten. In Endgame wordt er echter te weinig stilgestaan bij dit personage en de transitie die hij heeft ondergaan.

Minder dan Infinity War

Gezegd moet worden dat Endgame een mooi slotstuk is van 22 films uit de Marvel Cinematic Universe. Toch komt het verhaal minder goed uit de verf dan Infinity War. Ja, er wordt meer aan storytelling gedaan om je mee te nemen, maar de film gaat soms te snel waardoor je het als kijker even niet meer snapt. Tel daar vooral bij op dat de actiescènes echt minimaal zijn en daar ligt juist vaak de kracht van de Marvel-films. Actievolle scènes die ook daadwerkelijk iets toevoegen aan het verhaal. In Endgame is dat dus minimaal, maar dat komt vooral omdat er naar een enorme veldslag wordt gewerkt op het einde. En die veldslag is ontzettend goed in beeld gebracht en met respect naar iedere Marvel-film die afgelopen jaren is verschenen.