Recensie: Bad Asses on the Bayou

Dit is alweer de derde film over Frank ‘Bad Ass’ Vega in vier jaar tijd. In deel 1 raakte de oorlogsveteraan bekend door zijn heldhaftige optreden tegen een groep criminelen, wat direct viraal ging op YouTube. In deel 2 vormt hij een team met Bernie Pope, een minstens zo bad ass bejaarde als Frank Vega zelf. Nu is dan deel 3 uit op dvd: Bad Asses on the Bayou. Ditmaal wordt een goede en rijke vriendin van de twee oude mannetjes gegijzeld – vlak voor haar huwelijk nota bene. Als de vader van het slachtoffer geen vijf miljoen weet op te hoesten dan zal ze het niet overleven. Omdat Frank en Bernie de lokale politie niet vertrouwen nemen ze wederom het heft in eigen handen, met meerdere knokpartijen als gevolg.

Het mag voor zich spreken, maar een tweede vervolgfilm die zich baseert op knokkende mannen van een jaar of zeventig kun je natuurlijk niet serieus nemen.  Dat is dan ook zeker het uitgangspunt geweest van schrijver en regisseur Craig Moss, die alleen maar satirische producties van het kaliber Scary Movie op zijn naam heeft staan. Bad Asses on the Bayou is niet zo flauw als deze beruchte reeks nephorror, maar scoort met een flinke dosis punchlines en onderbroekenlol hoog op de lijst van films die je niet al te serieus moet nemen.

Frank Vega wordt gespeeld door Danny Trejo, een icoon op zich. Naast tientallen, bijna honderden bijrollen heeft hij hier en daar een hoofdrol weten te bemachtigen, meestal als Mexicaanse schurk. Dat is dan ook een van de weinige personages waar je hem voor kan inzetten, want het maanlandschap op zijn gezicht en het vlassige haar stereotyperen hem als Mexicaan enorm. Meestal speelt hij een serieuze rol in een slechte B-film (Rise of the Zombies, Machete Kills) maar in Bad Asses is hij de iets nuchtere en oudere Frank Vega die alleen geweld gebruikt als het nodig is. Het is net alsof je je idool als kind na tientallen jaren ziet in een kantoorbaantje: een beetje teleurstellend. Als echte Bad Ass is Trejo gewoon veel beter, want verbale grappen komen moeilijk uit z’n mond en echt acteren kan hij eigenlijk ook niet. Trejo is op z’n best als hij veel mensen vermoordt en af en toe een brommend geluid maakt, en dat mis je in Bad Asses.

Niet dat er geen mensen het loodje leggen in Bad Asses on the Bayou, want de anonieme tegenpartij wordt in de stijl van The A-Team netjes tegen de grond gewerkt. Hierbij is de rol van Bernie Pope, gespeeld door Danny Glover, juist het tegenovergestelde: hij maakt de ene punchline na de andere – de meesten ook nog eens grappig – maar zijn vechtscènes zijn niet zo sterk. Glover heeft niet zo’n vechtershoofd, wat misschien verklaart waarom ze hem een zweetbandje hebben omgedaan. Hij speelt voornamelijk de rol van het vieze oude mannetje dat toch nog genoeg charmes heeft om de jonge dames in bed te krijgen. Bernie weet dan ook in bijna elke scène een foute opmerking te maken terwijl Frank er als een Mexicaanse boer met kiespijn naast staat.

Het is onduidelijk of het de opzet is geweest van Craig Moss, of dat hij zich per ongeluk heeft laten zakken tot amateurfilm. De vechtscènes zijn namelijk echt slecht gemonteerd: ze duren te lang, zijn veel te veel van hetzelfde en neergeschoten schurken vliegen de ruimtes door alsof ze zijn geraakt met een bazooka. Natuurlijk is dat typisch B-film, waarin het budget niet zo groot is en het vooral draait om het schieten en knokken zelf. Maar in contrast met de rustige scènes, die best oké zijn, komt het ineens erg amateuristisch over. Een andere grote aanslag op de kwaliteit is de ontvoerde dochter Carmen, gespeeld door Loni Love. Echt alles wat ze zegt klinkt onverschillig, egocentrisch en simpelweg onaantrekkelijk. Een typisch Afro-Amerikaanse ‘Oh hell no!’-vrouw, wat nou niet het meest interessante personage is om als jonkvrouw in nood neer te zetten.

Maar als je door de goedkope vechtscènes en het slappe verhaal heen kijkt houdt je toch een aardige film over waarin de dynamiek tussen Trejo en Glover het meest vermaakt. Twee bejaarden die samen lol hebben in het neermeppen van criminelen is gewoon leuk om te zien, ongeacht de uitvoering. Je moet natuurlijk wel van breinloze actiefilms houden, anders kun je beter ver weg blijven van de hele Bad Ass reeks. De kantje-boord-voldoende die deze film scoort is dan ook vooral gebaseerd op de kwaliteit van de film. Soms is het gewoon leuk om een slecht stukje cinema tot je te nemen.

Als je dan toch van dit genre houdt, dan is het een aanrader om hem op schijf te kopen. Er is namelijk een flinke achter-de-schermen-video bijgevoegd waarin je ziet hoe de vechtscènes zijn gemaakt als je hoofdrolspelers 69 en 71 jaar oud zijn. Je krijgt ook een kijkje in de samenwerking tussen de acteurs en de regisseur, waaruit blijkt dat iedereen sowieso veel lol heeft gehad in het maken van de film.