Een gevoel van nostalgie voor actieliefhebbers: Jean-Claude Van Damme en Dolph Lundgren komen weer samen in Black Water, een actiefilm van Pasha Patriki. Gevangen in een onderzeeër worden heel wat mariniers en CIA-agenten omgelegd om de staatsveiligheid te behouden. Vooral vergeleken met The Expendables 2, waarin Lundgren en Van Damme ook samen acteerden, is Black Water maar een matige film die leuk is als tijdverdrijf of voor liefhebbers van geweergeluiden.
Onderzees gestoei
Agent Wheeler (Jean-Claude Van Damme) wordt wakker in een donkere, kille cel. Na een kort gesprekje met medegevangene Marco (Dolph Lundgren) ontdekt hij dat hij vastzit op een onderzeeër. De CIA heeft hem opgepakt op verdenking van het doorverkopen van geheime dossiers. De agent die verantwoordelijk is voor Wheeler’s hechtenis, Edward Rhodes (gespeeld door Al Sapienza), blijkt zelf corrupt te zijn. Als Rhodes zijn niet-corrupte collega’s en het gevangenispersoneel ombrengt, weet Van Damme te ontsnappen en ontstaat er er een kat-en-muisspel tussen Rhodes en Wheeler, die een team weet te vormen met overgebleven marinier Taylor (Jasmine Waltz) en medegevangene Marco.
Hoofdingrediënt: kogels
De kijker wordt al meteen in het diepe gegooid – de film begint letterlijk zoals de cover van de dvd beschrijft. Binnen vijf minuten kan de eerste fout al gespot worden: medegevangene Marco mist opeens zijn bril, die twee shots later wonderbaarlijk weer op zijn neus is verschenen. Verderop in de film zien we ook een deur die met veel moeite is gesloten en een shot later gewoon weer open staat. Je hoeft overigens ook geen kappersopleiding gehad te hebben om te zien dat Van Damme’s haarkleur onrealistisch bruin is: aan zijn gezicht is toch echt al af te lezen dat zijn leeftijd richting de zestig gaat.
Wheeler ontdekt al snel waar hij uithangt, wat een stuk spanning en nieuwsgierigheid weghaalt bij de kijker. Als Patriki hier meer aandacht aan had besteed, had de verhaallijn interessanter kunnen zijn. Aan details ontbreekt het soms ook waardoor negentig procent van de film uit schieten en het verkennen van een onderzeeër lijkt te bestaan.
Gelukkig zien we al gauw wat zich voor Wheeler’s gevangenneming afspeelde – overigens zo goed als de enige scène boven water. Na tien minuten komt de eerste explosieve vechtpartij met tig patronen, gedeukte auto’s en een doorzeefde schoonmaakjuffrouw. Om de aandacht van de kijker er toch bij te houden na de zoveelste schietscène, zien we af en toe een onverwachte wending die het verhaal interessant houdt. Het nucleaire element had nog wat extra spanning op kunnen leveren, maar wat voor iets nucleairs? Volgens de beschrijving op de dvd-hoes bevindt Wheeler zich namelijk op een nucleaire onderzeeër, maar daar zien we helemaal niks van terug in de film. Zonde. Ook suggereren de dvd-hoes en filmposter van Black Water dat Lundgren de hoofdrol naast Van Damme speelt, maar hij komt veel minder voor in het verhaal dan verwacht. Ze hadden beter Jasmine Waltz op de cover kunnen afbeelden, Van Damme’s rechterhand gedurende zijn onderzees verblijf.
Rimpelcompagnons
Ook bij mensen die geen actie fans zijn, doet de naam Jean Claude Van Damme (1960) vast wel een belletje rinkelen. Zo niet: kennen jullie die Volvo reclame nog met die lefgozer die een split maakt tussen twee rijdende trucks? Voila, c’est Van Damme, geboren in het Brusselse als Jean-Claude Camille François Van Varenberg (maar dat klinkt natuurlijk niet zo catchy in Amerika). Zijn bijnaam is overigens ‘Muscles from Brussels’. Sinds 1976 is hij al actief in de filmwereld. Naast acteren beoefent hij ook vechtsport, en als 16-jarige heeft hij zelfs een aantal jaar aan ballet gedaan.
De andere ‘man of the movie’, Dolph Lundgren, valt in dezelfde categorie als Van Damme, alleen ambieert hij regisseren in plaats van de vechtsport. Ook Dolph (overigens geboren als Hans) is een Europeaan: hij kwam in 1957 in Stockholm ter wereld. Hij debuteerde in 1985 in de James Bond-film A View to Kill en speelde in datzelfde jaar al tegenover Sylvester Stallone in Rocky IV.
Regisseur Pasha Patriki staat eigenlijk bekend als cameraman. Hij werkt al sinds 2000 in de filmindustrie, maar bracht pas in 2011 zijn eerste film uit. De Canadees werkte onder andere mee aan Gridlocked (2015) met Dominic Purcell. Met deze film won hij een award voor ‘best TV Drama’ van de Canadian Society of Cinematographers.
Zinkend schip
Black Water is een film die niet bepaald geweldig in elkaar steekt; doorspekt van serieuze blikken, schotwonden en uitbundig gekerm. Negentig procent van het verhaal bestaat uit schiet- en vechtpartijen zonder verhaal op een onderzeeër, waarvan de worstelpraktijken overigens laten zien dat Van Damme en Lundgren over hun piek heen zijn. Black Water is dan ook absoluut geen hoogtepunt in de carrières van deze mannen, die inmiddels toch wel meer aan hun pensioen mogen gaan denken.
