Victor en Rico zijn twee ex-gedetineerde die een waterdicht plan denken te hebben als ze Laura ontvoeren. Haar vader is miljonair en de kidnapping moet het criminele tweetal vier miljoen euro aan losgeld opleveren. Ze hebben in een afgelegen appartement een kamer zo geprepareerd dat die geluiddicht is en Victor denkt aan elk detail. Er lijkt niets meer mis te kunnen gaan, totdat blijkt dat de machtsverhoudingen langzaam verschuiven, want wie is nou eigenlijk het slachtoffer?
Deze Nederlandse productie is het werk Joram Lürsen, die onder andere bekend is van de feelgood-films Alles Is Liefde en Alles Is familie. Aan Bloedlink had hij geen grote uitdaging, want deze film is een remake van de Engelse film The Disappearance of Alice Creed. Natuurlijk kan de regisseur zijn eigen stempel drukken op een remake, maar die moeite heeft Lürsen niet genomen, want Bloedlink is een één op één kopie van het origineel. Kijk alleen al naar de trailers van beide films en het wordt meteen duidelijk dat beide films exact hetzelfde script volgen.
Als een remake sterk op het origineel lijkt dan kun je dat nog goed praten, al kun je je afvragen wat de toegevoegde waarde daarvan dan is, maar dit is ook nog eens een nieuwe versie van een film die al lauwtjes werd ontvangen. Dat is niet zo gek ook, want het verhaal stelt eigenlijk maar weinig voor. De trailer doet een bloedstollende film vermoeden en ook de synopsis lijkt te gaan over een complex verhaal, maar dat valt vies tegen. Eigenlijk is de film voor het grootste deel vrij saai en het verschuiven van de machtsverhouding komt nauwelijks uit de verf. Lürsen heeft hier zeker kansen laten liggen om er een verpletterende remake van te maken.
Ook het einde maakt dat niet goed, want die gooit het sfeervolle van het begin overboord en vervalt in een ongeloofwaardig kat-en-muis-spelletje. Om een voorbeeld te noemen: hoe kan iemand met een schotwond al rennend sneller op een bepaalde afgelegen locatie zijn dan de belager in een auto. Maar ook eerder al komt het verhaal niet even goed uit de verf. Zo blijkt halverwege bijvoorbeeld dat Victor en Rico een homoseksuele relatie hebben, maar dat is zonder enige overtuiging en eigenlijk alleen te zien in die ene scène, terwijl dit gegeven aan het eind ineens een belangrijke rol speelt en daardoor ongeloofwaardig is.
De cast van Bloedlink valt niets te verwijten, want die spelen hun rol prima. Met name Tygo Gernandt die erg overtuigend is als de norse Victor. Zijn doordringende blik maakt dat hij overkomt als een echte psychopaat. Het is dan ook geen wonder dat Rico, gespeeld door Marwan Kenzari, zijn leven vreest bij het geschreeuw van zijn criminele compagnon. Sarah Chronis maakt de cast compleet als Laura, maar weet niet echt te overtuigen als de gekidnapte die doodsangsten zou moeten uitstaan in de situatie waarin zij is belandt. Misschien valt dat ook te wijten aan het feit dat de film nergens echt bruut wordt.
De blu-ray-uitgave is zoals je die tegenwoordig helaas erg vaak ziet: karig. In het menu kan alleen de film gestart worden of de trailer worden bekeken, maar voor de rest ontbreekt van extra’s elk spoor. Het beeld en geluid zijn van zeer hoog niveau, zoals het hoort, maar dat maakt het niet per se waard om het blauwe doosje in huis te halen. Zeker gezien het feit dat dit ook niet bepaald een film is die je gezien moet hebben.