James ‘Jim’ Donovan is een advocaat die zich al jaren alleen maar bezig houdt met zaken die te maken hebben met verzekeringen, wanneer hem gevraagd wordt om de verdediging van Rudolf Abel op zich te nemen. Deze Abel is een vermeend Russisch spion, die volgens eigenlijk iedereen, meteen veroordeeld mag worden. Donovan denkt daar anders over en neemt de verdediging van Abel heel serieus, zelfs als ook zijn vrouw het daar eigenlijk niet mee eens is. Wanneer ook een Amerikaanse piloot, Francis Gary Powers, bij een verkenningsvlucht boven Rusland wordt neergehaald en gevangen genomen, wordt de zaak een stuk ingewikkelder en wordt Donovan gevraagd om op te treden als onderhandelaar tussen de partijen. Dat de onderhandelingen in Berlijn ten tijde van de Koude Oorlog zijn, maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Steven Spielberg heeft eigenlijk altijd garant gestaan voor goede films en wanneer hij dan ook nog samengewerkt met Tom Hanks, dan zijn de verwachtingen natuurlijk helemaal hooggespannen. De films van Spielberg komen niet zo regelmatig uit, dus als er dan weer eens één op het programma staat is het voor de filmliefhebber genieten geblazen. Bridge of Spies is daar zeker geen uitzondering op. Het oog voor detail is scherp en ook de Duitsers praten gelukkig gewoon Duits, iets wat we in het verleden nog wel eens anders hebben gehoord.
Bridge of Spies is gebaseerd op ware gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden in de jaren ’60 ten tijde van de bouw van de Berlijnse Muur. In de film krijgen we zelfs nog te zien hoe dat er aan toe ging. Amerikanen dachten vaak nog dat zij onschendbaar waren, wat ook weer prachtig getoond wordt door de Amerikaanse student Frederic Pryor, die in een poging iemand naar de andere kant van de muur te krijgen, zelf opgepakt wordt en gevangen wordt genomen. Nog een extra onderhandelingsitem dus voor Donovan, die niet wil vertrekken zonder dat beide heren zijn vrijgepleit.
Het acteerwerk in Bridge of Spies is van een zeer hoog niveau. Natuurlijk hadden we dat voor een groot deel wel verwacht van Tom Hanks, die zelden iets verkeerd doet in zijn rollen. Als James Donovan is hij werkelijk uitmuntend en het is erg goed om hem weer eens op het hoogste platform te zien. Zijn laatste echt grote film stamde toch alweer uit 2013. Dat waren er toen overigens wel gelijk twee, namelijk Saving Mr. Banks (waarin hij Walt Disney speelde) en het fenomenale Captain Philips. Hij wordt echter misschien wel overklast door Mark Rylance, die veel minder screentime krijgt dan Hanks, maar in die tijd wel een voortreffelijke Rudolf Abel neerzet. De scènes waar beide heren samen te zien zijn, zijn zowel briljant gespeeld, als ook vaak enorm geestig. Bijvoorbeeld als Donovan zich weer eens afvraagt of Abel zich geen zorgen maakt. “Will it help?” vraagt Abel keer op keer met stoïcijnse blik.
Wat ook in het oog springt tijdens de film is de manier waarop de Amerikaanse bevolking omsprong met iemand als Abel. Het hele volk wil het liefst dat de man zonder eerlijk proces wordt opgehangen, totdat er de mogelijkheid blijkt te zijn om te ruilen. Donovan wordt tijdens de rechtzaak als een ware landverrader behandeld en zijn familie wordt met de dood bedreigd. Het is deze hypocrisie die zo mooi wordt blootgelegd gedurende de film, dat je de makers het verder toch wel aanwezig patriottisme kunt vergeven. Amerikanen zijn nu eenmaal dol op films waar hun land als de ware held wordt weggezet en daar maken filmmakers vaak dankbaar gebruik van. Spielberg doet dat dus ook, maar wel met een nuanceverschil. Hij laat namelijk dus ook de minder fraaie kant zien.
Spielberg zou echter zijn werk niet hebben kunnen doen als daar niet ook het fantastische scenario bij zou zijn van de hand van Matt Charman en Joel en Ethan Coen. De namen van vooral deze laatste twee zou je niet snel verwachten bij een film als deze, maar het zorgt voor een werkelijk fantastisch sterk in elkaar zittend script dat hooguit nog geplaagd wordt door soms een iets te positief sausje voor de Amerikanen iets teveel karikaturen van Russen. Ja, de Russen komen er in deze film bepaald niet altijd goed vanaf, zo wordt de Amerikaanse gevangene niet zo netjes behandeld als Abel, en is ook diens familie neergezet als een stelletje randdebielen.
