Een succesvolle reclameman verliest zijn dochter aan kanker en komt terecht in een diep dal. Hij verwaarloost zichzelf en zijn bedrijf. Hij vult zijn dagen met het schrijven van brieven aan Tijd, Dood en Liefde. Tot hij op een dag ineens drie wildvreemde spreekt die beschikken over zijn brieven en die zich voordoen als Tijd, Dood en Liefde. Weten zij hem te overtuigen dat er nog meer om te leven is na zo’n tragedie?
De regie van Collateral Beauty ligt in handen van David Frankel. Hij was eerder verantwoordelijk voor onder andere Marley & Me en The Devils Wears Prada. De beste men heeft zelfs een Oscar op zak voor de korte film Dear Diary uit 1996. Ook mag hij een Emmy delen met andere regisseurs die deel uit maakte van Band of Brothers uit 2001. Een onbekende is het zeker niet en genoeg films en series op zijn naam om dit project uit de grond te stampen. Hij heeft hulp gehad van schrijver Allan Loeb, die ook mede verantwoordelijk was voor het script van Rock of Ages uit 2012.
In Collateral Beauty is de succesvolle reclameman Howard levensmoe. Sinds het overlijden van zijn dochter aan kanker ziet hij het leven niet meer zitten. Hij communiceert bijna niet meer en verwaarloosd zijn bedrijf en werknemers. Het is zelfs zo erg dat het bedrijf er slecht voor staat en dat zijn collega’s hem in de gaten houden. Zij willen hem ontoerekeningsvatbaar verklaren zodat het bedrijf verkocht kan worden. Als zij erachter komen dat hij brieven schrijft naar Tijd, Dood en Liefde besluiten zij om actie te ondernemen. Zij schakelen drie acteurs in die Tijd, Dood en Liefde moeten voorstellen. Dit levert grappige momenten op, maar ook zijn het emotionele momenten die je zullen bijblijven. De poëzie die gebruikt is in de brieven aan Tijd, Dood en Liefde ontroert namelijk. Je volgt Howard in deze moeilijke tijd en ziet hoe hij moet leren omgaan met de dood van zijn dochter. Gelukkig is daar Madeleine die een praatgroep heeft voor ouders met overleden kinderen die hem probeert te helpen.
Toch volg je niet alleen de situatie vanuit Howard. Zijn collega’s hebben ieder ook hun eigen problemen. Simon heeft zelf twee keer eerder kanker overwonnen, maar de kanker is terug en de strijd kan niet gewonnen worden. Claire heeft alles opgeofferd voor het bedrijf waardoor haar biologische klok tikt en zij toch graag nog kinderen wilt. En als laatste is daar Whit, de beste vriend van Howard, die is vreemdgegaan en de band met zijn dochter is verloren tijdens de scheiding. Het is dan ook toepasselijk dat met hun problemen ook onderdeel uitmaken van Tijd, Dood of Liefde. Het verhaal wordt op zo’n manier vormgegeven dat je ademloos kijkt naar Collateral Beauty. Dit komt voornamelijk omdat het een actueel thema is dat met de nodige respect wordt behandeld. Ook wordt het pijnlijk duidelijk wat voor invloed deze ziekte op kinderen heeft en de nasleep voor de ouders. Collateral Beauty mag dan misschien zich afspelen tijdens de kerstperiode, echt vrolijk wordt het echter niet. En daar is ook onze kanttekening, want het verhaal is prachtig en vooral ontroerend. Toch voelt de film met zijn anderhalf uur erg kort aan en lijkt het einde nogal afgeraffeld te zijn. Erg zonde, want het verhaal zit immers wel goed in elkaar.
Dat dit verhaal zo goed in elkaar steekt is niet alleen vanwege het script. De rol van Howard wordt gespeeld door Will Smith. Hij staat vooral bekend om zijn grappen en komische rollen in films. Dat is in Collateral Beauty zeker niet te merken en je zult dan geregeld een zeer geëmotioneerde Will Smith aantreffen. Een kant die je eigenlijk maar zelden ziet en graag meer zou willen zien. De emotie in de film weet hij ook duidelijk over te brengen naar het publiek. Ook de andere acteurs dragen zeker hun steentje bij tot het uitbeelden van dit prachtig verhaal. Edward Norton heeft de rol van Whit op zich genomen en is nogal de grapjas van het stel. Een rol die zeker op zijn lijf is geschreven. Kate Winslet speelt Claire die vooral opgaat in het werk. Het is alleen jammer dat, ondanks haar ontwikkeling door de film heen, ze niet geheel overtuigend overkomt. Dit in tegenstelling tot Michael Peña die de rol van Simon op zich neemt. Hij is misschien naast Will Smith wel het meest memorabel personage dat je in deze film vindt. Hij weet op overtuigende wijze zijn doel als personage neer te zetten, maar ook emotie erin te steken. Toch kent Collateral Beauty ook nog meer gastrollen zoals Helen Mirren die de actrice Brigitte speelt voor Howard de Dood speelt. Zij doet dit uitstekend en zo overtuigend dat je af en toe twijfels hebt of het wel acteurs in de film zijn of misschien wel engelen. Waar zij overtuigend is, is Keira Knightley dat alles behalve als actrice Amy, die de Liefde moet voorstellen. Zij komt vooral erg huilerig over en niet als iemand die liefde moet uitstralen.
