Co-ouderschap op een nieuw niveau
Goedzak Brad heeft een relatie met Sara die al kinderen heeft uit een eerdere relatie. Vanaf het moment dat biologische vader Dusty weer opduikt in hun leven en ze de strijdbijl begraven, voeden ze de kinderen samen op. Alles is koek en ei, totdat de vaders van Brad en Dusty overvliegen voor de feestdagen. Samen vertrekken ze naar een chalet in de sneeuw om de kerstdagen door te brengen. Dusty’s nieuwe vriendin Karen en haar kinderen gaan ook mee. Gecompliceerder kan het toch haast niet?
In de eerste Daddy’s Home-film waren de rollen heel duidelijk: Brad is de burgerlijke braverik die over zich heen laat lopen en Dusty is de stoere durfal die zich weinig aantrekt van anderen. Aan het eind van die film zijn de persoonlijkheden naar elkaar toe getrokken en hebben ze van elkaars gedrag geleerd. Hoe maak je dan een vervolgfilm? Nou gewoon, door nieuwe personages te introduceren die de overtreffende trap zijn van de personages die we al kennen. Dusty’s vader Kurt is een nog ergere rokkenjager dan zijn zoon en Brads vader is het ultieme mensen-mens – zoals velen dat zo mooi zouden noemen.
Overtreffende trap-vaders
Deze vervolgfilm had een stuk origineler kunnen zijn. Grappig genoeg doet de film Bad Moms 2 precies hetzelfde: tijdens de feestdagen duiken de overtreffende trap-moeders van een groepje bevriende moeders op om voor een hoop drama te zorgen. Dat terzijde, want beide films kwamen ongeveer tegelijk uit afgelopen najaar. Toch is het wel jammer dat ze bij Daddy’s Home 2 niet voor iets anders hebben gekozen. Ze hadden op zoveel andere manieren de twee hoofdpersonages kunnen gebruiken om humoristische scènes tot stand te laten komen. Nu is het vooral rommelig.
Het aantal personages is gewoon te groot en daardoor komen veel achtergrondverhalen niet lekker uit de verf. Veel dingen worden wel benoemd, maar zijn daardoor eigenlijk loos. De slechte relatie die Dusty en zijn vader hebben, de manier van opvoeden die Karen hanteert, het terughoudendheid van een van de kinderen… Zo is er een tal van voorbeelden te verzinnen. Had al die verhaallijntjes gewoon weggelaten en meer tijd besteed aan goede grappen en bijvoorbeeld de rivaliteit tussen de opa’s die graag allebei de lievelingsopa willen zijn van de kinderen.
Hakken over de sloot
Ondanks alle aanmerkingen valt er wel genoeg te lachen. Er zit best wel een aantal goede grappen en humoristische scènes in, dus zo’n straf is het niet om deze film te kijken, maar na 100 minuten speelduur blijf je toch met een gevoel van middelmatigheid achter. Wat natuurlijk ook niet erg helpt is dat je met de paasdagen naar een kerstfilm zit te kijken, dus je komt dan niet echt lekker in de sfeer. Aan Will Ferrell (Brad), Mark Wahlberg (Dusty) en John Lithgow (Don) zal het zeker niet liggen. Mel Gibsons personage (Kurt) stelt daarentegen wel enigszins teleur.
