Middelbaar met een middelmatig leven
Doris is recent gescheiden, van middelbare leeftijd, hopt sindsdien van baan naar baan en vindt haar leven af en toe uitzichtloos. Gelukkig kan ze haar frustraties en emoties kwijt bij haar beste vriend Tim, althans, totdat ze erachter komt dat ze toch net íetsje meer voor hem voelt dan de bedoeling zou moeten zijn. Veel grappige, ongemakkelijke, maar vooral ook pijnlijke situaties volgen. Hoe gaat Doris om met deze nieuwe gevoelens? Gaat dit ten koste van haar hechte vriendschap, of vindt ze toch een manier om hiermee om te gaan?
Na de televisieserie op Net5 is er, als vervolg en slot, een film uitgebracht over de gelijknamige televisieserie. Tjitske Reidinga speelt Doris en doet dit op een leuke manier. Ze speelt overtuigend de rol van een vrouw die na haar scheiding eigenlijk niet zo goed weet wat ze nu moet doen met haar leven. Haar grillige reacties op Tim, gespeeld door Guy Clemens, en op zijn beurt zijn verwarde reacties op haar, vormen grappige scènes. De kinderen van Doris, Willem en Sien, worden gespeeld door respectievelijk Tarik Moree en Hendrikje Nieuwerf. Zij spelen dit prima, maar vallen verder ook niet bijzonder op in deze film.
Poging tot Bridget Jones, maar dan met kinderen?
De film is al met al best vermakelijk, maar toch zijn er een aantal opvallende punten waarvan je je af kunt vragen of ze nu wel zo origineel zijn. Allereerst is de film in grote lijnen eigenlijk nogal stereotyperend. Het klassieke ‘gescheiden vrouw moet zichzelf ineens zien te redden’ is niet bepaald een actueel thema, en kan zelfs inmiddels worden gezien als op zijn minst ouderwets, of misschien zelfs een beetje denigrerend. Doris hopt van baan naar baan, komt altijd geld tekort, weet niet wat ze met zichzelf en haar leven aanmoet, en lijkt in de film ook nergens bijzonder in uit te blinken.
Nou ja, behalve in vallen op een nieuwe man dan, want dat is waar de film om draait. En jammer genoeg is dat ook het enige waar Doris gepassioneerd over lijkt te zijn. De grappen en komische situaties maken wel een hoop goed en maken de film ook wel vermakelijk, maar verder blijft de film helaas nogal op de oppervlakte. Er worden wel hippe en moderne scènes neergezet en er wordt ook wel de suggestie gewekt dat Doris zogenaamd een hippe, sterke, onafhankelijke Amsterdamse vrouw is, maar tegelijkertijd laat ze compleet het tegenovergestelde zien. Ze lijkt zich vooral het slachtoffer te voelen, met name wanneer haar ex-man besluit voor langere tijd naar het buitenland te gaan. Haar jaloezie richting de collega van Tim, de bekende nieuwslezeres Lynn, is wel begrijpelijk maar ook weer een eigenschap die bovenstaande onderschrijft. Dit is tegenstrijdig en daarbij best jammer.
Voorspelbaar en teleurstellend
Gaandeweg het verloop van het plot bestaan er voldoende kansen om een draai te geven aan het personage van Doris, of haar vriendschapsrelatie met Tim. Waar ze zichzelf zou kunnen oppakken en sterker neer zou kunnen zetten, of wat verder zou kunnen onderzoeken of haar verliefde gevoelens ten koste kunnen gaan van haar vriendschap, blijft deze diepgang helaas uit. Misschien dan nog een verrassende ontknoping van het plot? Helaas, jammer genoeg blijven de scenarioschrijvers ook hierin achterwege. Het is dat de film bij tijd en wijle nog een (glim)lach uitlokt, anders was Doris nog lager in de cijfers uitgevallen.
€9,99
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis
Pingback: Mijn Week in Beeld: Guilty Pleasures - Play Watch Read