Nadat Anastasia een punt heeft gezet achter haar slopende relatie met Christian Grey, duurt het niet lang voordat de twee elkaar weer gevonden hebben. Deze keer wordt het echter anders. Christian belooft te werken aan zijn persoonlijke problemen en Anastasia wordt steeds vrijer in de omgang met Christian op seksueel vlak. Ze staat open voor zijn ideeën tot op een zekere hoogte. Alles lijkt beter, totdat het verleden van Christian zich gaat bemoeien met de relatie en Anastasia te maken krijgt met een veeleisende baas.
De fans hebben twee jaar moeten wachten op het veelbelovende vervolg op Fifty Shades of Grey. Vanwege creatieve meningsverschillen is Sam Taylor Johnson vertrokken als regisseur en is James Foley (House of Cards) daarvoor in de plaats gekomen. Wie wel terugkeren in de boekverfilming van E.L. James zijn de hoofdrolspelers Dakota Johnson en Jamie Dornan. In het voorgaande deel was Johnson al de bovenliggende partij qua acteerprestaties en dat is in deze film niet anders. De enige momenten waarop Dornan als de kinky Christian Grey geloofwaardig over weet te komen, is tijdens de gelukkige en romantische momenten. Hij probeert het te hard en de ene keer lukt het beter dan de andere keer. Mensen die het boek gelezen hebben, weten dat er een scène aankomt waarbij Christian door middel van zijn dominante ik een dame uit het verleden moet zien te overmeesteren. Dit is iets wat Anastasia bang maakt, maar wat bij de kijkers absoluut niet zo overkomt. 
Ook terugkerend zijn de diverse acteurs in de diverse bijrollen, maar net als in het eerste deel dienen zij slechts als opvulling van de film. Ze komen dusdanig weinig aan bod dat er weinig over hen te melden valt. Anastasia’s beste vriendin Kate (Eloise Mumford) ligt bruin te worden op haar vakantie in Barbados en goede vriend Jose (Victor Rasuk) zien we slechts drie keer voorbij komen. En gedurende deze drie keer is zijn enige meerwaarde dat hij Anastasia laat blijken het niet 100% eens te zijn met haar keuze voor Christian.
De drie nieuwe personages leveren de film iets meer diepgang op. Jack Hyde (Eric Johnson) is Anastasia’s baas die meer wilt dan een goede werkrelatie. Daarnaast is het duidelijk dat hij iets heeft tegen Christian. Zijn donkere momenten komen in tegenstelling tot die van Christian wel goed over. Bella Heathcote speelt Leila, een dame uit Christians verleden die Anastasia op gevaarlijke wijze probeert te overtuigen van Christians werkelijke verlangen. Tot slot is het personage Elena nieuw, die het karakter van Christian meer diepgang geeft. Kim Basinger speelt de rol van deze vrouw die Christian jaren geleden het ‘licht’ heeft laten zien, waardoor hij de man is geworden die hij nu is. De scenes tussen Elena en Anastasia waren interessant, maar er had meer passie in mogen zitten. Anastasia is nog steeds de ingetogen vrouw waardoor sommige momenten, waaronder die met Elena, minder sterk overkomen dan had gekund. 
De film probeert veel lijnen en gebeurtenissen uit het boek van E.L. James te volgen. Een nadeel hiervan is dat de film op een hoog tempo draait en er te kort wordt stil gestaan bij veelzeggende momenten die het verhaal diepgang kunnen geven. Het helpt daarnaast ook niet dat deze momenten niet sterk overkomen. De film schiet vooral in de tweede helft van punt naar punt waardoor de film niet echt een éénheid is. Daarnaast zijn er andere scènes die te lang duren, wat langdradig kan overkomen. Voor een film die als erotisch bestempeld wordt, vallen de seksscènes ook behoorlijk tegen. De ‘rode kamer’ komt weer aan bod en een stomende douchescène, maar al met al is er niks spannends aan. Een aflevering van Game of Thrones is vergeleken Fifty Shades Darker een stuk meer kinky. Als je kijkt naar de titel moet deze film een stuk duisterder zijn dan zijn voorganger. Echter kom je bedrogen uit, omdat er niets nieuws gebeurd. De toevoeging van de drie nieuwe karakters hadden de film spannender kunnen maken als hun verhaallijnen beter uit de verf waren gekomen. Met de romantische momenten tussen Anastasia en Christian zit het echter wel snor. De bootscène is prachtig en voelt zeer gemoedelijk en romantisch aan, net als de eindscène.
De film ziet erover het algemeen zeer luxueus uit: de kleding, de autos, de feesten en niet te vergeten de zeilboot. Soms voelt de film zelfs aan als een sprookje. Een jonge vrouw die de liefde van haar leven ontmoet die toevallig ook nog eens rijk en beroemd blijkt te zijn. Net als Fifty Shades of Grey voelt ook deze film soms aan als een muziekvideo, met de vele popsongs die te gehore worden gebracht. De dvd biedt naast de bioscoopversie ook nog een uitgebreidere Un Masked-versie aan. Het verschil zit hem in scènes die zijn weggelaten, waaronder de gesprekken tussen Anastasia en haar moeder. Deze twee scènes waren sowieso van weinig toegevoede waarden en daarom zul je ze niet missen. Een mooie afsluiter van de dvd is de teaser van Fifty Shades Freed, die vanaf Valentijnsdag 2018 in de bioscopen te zien zal zijn!
