De druk staat er behoorlijk op bij een vijftal medische studenten die moeten presteren. Courtney is bezig met een experimentje en betrekt daar ook de anderen bij. In dit experiment wil ze proberen te bewijzen dat er leven is na de dood. Ze vraagt haar medestudenten dan ook om haar hart stil te zetten en haar hersenactiviteit te meten in de tijd dat ze dood is, om vervolgens na een minuut haar hart weer op gang te brengen. Het gaat bijna fout, maar de dag erna blijkt ze slimmer te zijn dan ooit. Marlo, Jamie en Sofia willen vervolgens ook. Alleen Ray blijft sceptisch en kiest er voor het niet te doen. Langzaam maar zeker blijkt dat elk voordeel ook zijn nadeel heeft.
Flatliners is een remake van de klassieker van Joel Schumacher uit de negentiger jaren. In die versie zaten iconische acteurs als Kevin Bacon en Kiefer Sutherland. Zoals zoveel films de laatste jaren lijken de filmmakers te denken dat het nodig is om een nieuwe versie te maken die geschikt is voor de huidige generatie, maar wat is er eigenlijk mis met het origineel ten opzichte van de nieuwe versie? Nou eigenlijk helemaal niets. Simpel gezegd is een remake niet echt nodig, behalve dan om een huidige generatie warm te maken voor het idee.
Want het idee van Flatliners is natuurlijk wel heel erg tof. Laten we eerlijk zijn, wie heeft er nog nooit nagedacht over een eventueel leven na de dood? Het is dan ook helemaal niet gek dat er een film gemaakt zou worden die ingaat op dat vraagstuk. Als de makers het daar ook gewoon bij zouden laten was dit gewoon, net als het origineel, een interessante film geworden. Helaas hebben ze gemeend dat er een vleugje horror in moest worden gestopt. Dat zorgt ervoor dat het verhaal ontspoort en zijn kracht verliest. Tot die tijd werkt het namelijk gewoon nog steeds prima.
Aan de cast heeft het niet gelegen want zowel Ellen Page als Diego Luna, die respectievelijk Courtney en Ray spelen, doen dat met verve. Ook de andere rollen van Nina Dobrev, die we vooral kennen van de serie The Vampire Diaries, James Norton en Kiersey Clemons worden prima ingevuld. Ze verdienen alleen gewoon veel beter materiaal om mee te werken. Als artsen in opleiding zijn ze prima overtuigend, maar een verhaal dat ontspoort kun je ook met goed acteerwerk niet meer rechttrekken. Wat overigens wel erg leuk is, is dat ze Kiefer Sutherland aan boord hebben gekregen om de leidinggevende arts te spelen die zijn studenten aan de tand voelt.
Regisseur Niels Arden Oplev heeft het nog wel geprobeerd en zorgt er in ieder geval voor dat het er allemaal prima uit ziet, maar ook hij kan niet verhinderen dat het scenario van Ben Ripley, geschreven naar aanleiding van het verhaal van Peter Filardi, volledig de mist in gaat. Het is werkelijk onbegrijpelijk hoe men het verhaal dat ook heeft gediend voor de originele film uit 1990, zo heeft kunnen laten ontsporen. Het zorgt er helaas voor dat we weer een horrorfilm moeten toevoegen aan het lijstje met ‘helaas, net niet’-films.
Het is ook eigenlijk absurd om toe te voegen aan het verhaal dat door de tijdelijke doodervaring, de persoon die dat heeft ervaren plotseling wordt achtervolgd door fouten die ze in het verleden hebben gemaakt. Hoewel dat in het origineel ook zo was, was het daar veel subtieler. Hier wordt bij bijvoorbeeld de beelden van Courtney al meteen duidelijk dat ze met haar telefoon heeft lopen klooien in de auto en dat ze daardoor haar zusje de dood in heeft gejaagd. Deze is vervolgens wraakbelust en komt dus terug om haar het leven zuur te maken.
