De New Yorkse tiener Zach komt met zijn moeder in een nieuw dorp wonen, waar hij het vriendelijke buurmeisje Hannah en haar nare vader ontmoet. De naam van haar vader is R.L. Stine, de schrijver van de wereldberoemde horror-kinderboekenserie Goosebumps (Kippenvel). Hij blijkt een flinke verzameling aan boeken te hebben met magische krachten: eenmaal opengeslagen komt het monster uit het betreffende verhaal tot leven. Geheel per ongeluk openen Zach en zijn nieuwe sullige vriend Champ zo’n boek . Zo leren ze via de moeilijke weg wie de vader van Hannah is en waarom de boeken op slot zitten. Maar als er een schaap over de dam is…
Elk kind uit de jaren 90 kent de boekenserie wel waar je misschien nog steeds nachtmerries van hebt. De serie was een enorm succes en het was na de televisieserie dan ook te verwachten dat er een keer een speelfilm zou komen. Dat idee was er al in 1998, maar door allerlei omstandigheden in Hollywood is de film er nu pas. En dat is eigenlijk heel goed, want omdat er twintig jaar tussen de boekenserie en de film zit, hebben ze een nostalgische invalshoek kunnen nemen, eentje die beter uitpakt dan het vervolg van Ghostbusters dat nu in de bioscoop draait. In Goosebumps worden niet de verhalen uit de boekenreeks verfilmd, maar is een nieuw, modern verhaal bedacht waarin de boeken en hun monsters een grote rol spelen. Het idee om R.L. Stine een rol te laten hebben als schrijver van magische boeken pakt erg goed uit, en dat levert niet uitsluitend een kinderfilm op.
De rol van Stine heeft Jack Black op zich mogen nemen. Hoewel Black bekend staat om zijn hypere, ietwat narcistische typetjes (The School of Rock, Tenacious D) is hij hier een beheerste schrijver met de nodige psychologische littekens. Dat doet hem goed. Black laat zien dat hij nog steeds zijn favoriete kinderlijke rollen kan spelen zonder in herhaling te vallen of gewoon irritant te zijn. Misschien heeft hij zijn uitlaatklep gevonden in de gekke stemmetjes, want twee van de monsters spreekt Black zelf in. Dylan Minnette is als Zach misschien iets te hip om een middelbare scholier te spelen die ontdekt dat magie bestaat, maar dat wordt flink gecompenseerd door zijn sidekick Ryan Lee, die de nerd Champ speelt. Als eeuwige maagd, sociaal onaangepaste hormonenbom en een enorme bangerik is hij de komische noot van het trio. Om Lee moet je sowieso wel lachen, al is het maar om zijn enorme mond en puppy-ogen. Ten slotte heeft Odeya Rush een mooie rol als de moedige Hannah die onder het strenge regime van haar vader staat, maar desondanks toch van hem houdt. In de bijrollen moet de tante van Zach, gespeeld door Jillian Bell, zeker even genoemd worden, want zij is echt het toppunt van comic relief.
Met de cast en het verhaal zit het dus wel goed. Wanneer je de dvd in je speler doet hoor je direct de magische, onheilspellende, bombastische muziek van Danny Elfman, die ook de soundtrack verzorgde van films als A Nightmare Before Christmas en Beetlejuice – films in dezelfde stijl. Dat past natuurlijk perfect bij de Kippenvel-reeks en het geeft direct een jaren 90-sfeertje aan het geheel, ondanks dat Goosebumps zich in het heden afspeelt. Dat verschil levert leuke contrasten op, zoals het gebruik van social media van de jongeren tegenover het schrijven van boeken op een typemachine door Stine. Sowieso worden de jongeren en de ouderen flink tegen elkaar opgezet, zoals het in een goed Kippenvelboek behoort te zijn. Stine is nog de meest slimme, maar onder andere de lokale politieagenten en docenten moeten het vergelden als domme, incapabele volwassenen.
Dat maakt het natuurlijk geweldig voor kinderen, maar ook voor volwassenen is Goosebumps leuk om te zien. Dat komt vooral door de nostalgische invalshoek die de film vanzelfsprekend met zich meedraagt, maar de film is ook modern genoeg om op zichzelf te staan. Er wordt leuk gespeeld met verwachtingen, een trucje dat meerdere keren wordt uitgevoerd. Denk bijvoorbeeld aan een scène waarbij iemand in woede een object gooit en deze faliekant mist. Het zijn de kleine onverwachte gebeurtenissen waarom je moet gniffelen en hoewel Goosebumps nergens echt hilarisch wordt (het is dan ook geen komedie) is de film voor de oudere generatie ook erg vermakelijk, ondanks het vrij eenvoudige verhaal. De allerkleinsten mogen nog een paar jaar wachten met kijken, want het blijft horror met onder andere enge pratende poppen, sneeuwmonsters, zombies en gigantische insecten.
Mocht je nou fan zijn van Jack Black, Kippenvel of de film gewoon leuk vinden, dan is het kopen van de dvd het echt waard. Naast de gebruikelijke bloopers, verwijderde scènes en commentaar van de cast, bevatten de extra’s ook verschillende video’s waarin de acteurs net doen alsof het spookte op de set – waarbij ze bloedserieus blijven. Ook vind je er een handleiding van hoe je zelf nepbloed en monster-make-up maakt en wordt in een speciale video van alles uitgelegd over de pratende pop Slappy, die niet met computeranimaties is gemaakt, maar een echte buikspreekpop is. Bovendien is Goosebumps, mede dankzij zijn eenvoud, erg geschikt om later nog eens te kijken. Een bewaarexemplaar dus!