Knibbel, knabbel, knuisje…
Door de pestepidemie is er een hongersnood. Een alleenstaande moeder kan niet in haar eentje voor Hansel en zijn oudere zus Gretel zorgen. Ze dreigt de kinderen om te leggen als ze geen werk kunnen vinden om wat eten te verdienen, dus besluiten de kinderen te vluchten. Een vriendelijke jager biedt ze wat te eten en een bad. Als ze hun weg vervolgen door het bos stuiten ze op de woonplaats van Holda, een oudere vrouw die onderdak geeft aan de kinderen. Haar beweegredenen daarvoor zijn echter obscuur.
Een heks zonder snoephuisje.
De twee kinderen worden gespeeld door Sophia Lillis en Samuel Leakey. Eerstgenoemde kun je kennen van IT en IT Chapter Two waarin ze de rol van Beverly Marsh vertolkte. Ze doet haar best, maar kan niet voorkomen dat Gretel nogal een vervelend, passief personage is dat veel te rustig reageert op de bizarre, heftige dingen die ze hoort en ziet. Jammer, want zij is degene die de film draagt. Samuel Leakey als Hansel speelt een bijrol, maar helaas is hij niet overtuigend. Hij komt niet over als een onbevangen kind dat de ernst van hun hachelijke situatie niet ziet. Alice Krige brengt volwassenheid naar de film als Holda, zowel als lieve oude vrouw als gemene heks is ze overtuigend.
Sfeervol
Gretel & Hansel is een sfeervolle film die zeker lef toont door onder andere de manier waarop het gefilmd is. Veel beelden zijn erg statisch, waarbij je alleen de personen in het frame ziet bewegen, waar het aan de andere kant ook vaak de hoofdpersonen volgt terwijl ze in hun gezicht gefilmd worden. Die stijl is wel even wennen, maar blijkt al snel goed te werken om een sterke sfeer neerzetten. De film roept een sterk gevoel van onbehagen op. Helaas is dat ook ongeveer het enige waar deze film het van moet hebben, waardoor het uiteindelijk eerder saai dan interessant wordt.
Wellicht heeft het met elkaar te maken en is het een bewuste keuze om de personages zo stil en passief te maken omdat dat past bij de toon en sfeer van de film, maar je zou toch verwachten dat, bijvoorbeeld, Gretel hysterisch wordt zodra ze beseft dat haar broertje levend verbrand gaat worden in de oven? Zo zijn er veel momenten waarop de stilte en makheid niet te verklaren zijn. Het werkt voor de sfeer, maar niet voor de geloofwaardigheid. Anderzijds is het wel een verademing dat de film op een hele duidelijke manier ver wegblijft van de gemiddelde horrorfilm vol jump scares van tegenwoordig.
Zwak plot
Met een krappe anderhalf uur is de film aan de korte kant. Ondanks het lage tempo en de films neiging om saai te worden, komt het einde onverwachts en snel. Nergens wordt de spanning echt opgevoerd, want het komt niet verder dan de onderhuidse spanning. Dat resulteert in een grote anticlimax. Twee keer knipperen met je ogen en je hebt de ‘grote’ ontknoping gemist. Er is te weinig opgebouwd om in te lossen, maar daarbij is er ook nauwelijks strijd of spektakel. De film had zijn fantasy-kantje en heksenmagie best kunnen gebruiken om niet als een nachtkaars uit te gaan.
Tot slot is het ook gewoon niet helemaal duidelijk wat deze film wil zijn. Een grimmige sfeer maakt het nog geen horror, het erkennen van heksen alleen is weinig om het fantasy te noemen en het mysterie-aspect is ook minimaal. Er valt eigenlijk niet duidelijk een genre aan te hangen; het is vooral gewoon sprookje voor volwassenen. Erg opvallend is dat bijvoorbeeld vrouwengelijkheid een thema is in deze film, dat zich eeuwen geleden afspeelt, en dat Gretel vegetariër is. Het voelt heel erg misplaatst. In alles voelt de film heel oud, maar ondertussen kaart het hedendaagse maatschappelijke problemen en ideeën aan.
De hertelling van het sprookje in een horrortint
€9,49
Op voorraad. Voor 23:59 besteld, morgen in huis