Oog om oog
Laurie Strode ontsnapte veertig jaar geleden aan de slachtpartij van Michael Myers tijdens Halloween. Sindsdien leidt ze een teruggetrokken en geïsoleerd bestaan, waarin ze zich voorbereid op die dag dat ze opnieuw wordt geconfronteerd met haar grootste nachtmerrie. Als Michael Myers wordt overgeplaatst naar een andere gevangenis, crasht de bus en ontsnapt hij. Het bloedvergieten begint niet lang daarna. Laurie Strode en Michael Myers verlangen allebei naar een confrontatie met elkaar, maar wie gaat dat gevecht winnen?
Halloween II-3: The Ninth Return of Michael Myers 40 Years Later
Halloween (2018) is de elfde film in de franchise en is een vervolg op Halloween (1978), alsof de negen tussenliggende films nooit hebben bestaan. Geestelijk vader van de Halloween-franchise John Carpenter schreef (samen met Debra Hill) en regisseerde in 1978 de eerste Halloween-film. Voor dit nieuwste project treedt hij op als adviseur, maar de regie ligt in handen van David Gordon Green. Een opvallende keuze, want David Gordon Green maakt vooral komedies en drama’s en heeft nog nooit een horrorfilm geregisseerd. Het is een opvallende keus dat niet een bekende horrorregisseur deze taak op zich heeft genomen, want waarschijnlijk had de film dan meer sfeer, spanning en focus gehad.
De Halloween-franchise is inmiddels zo vaak opnieuw tot leven gewekt, dat niks meer logisch is aan de tijdlijn en ook de titels van de films niet meer kloppen. Halloween (2018) is namelijke de derde film die zo heet. Naast het origineel en deze nieuwste film, verscheen ook Halloween (2007) wat een remake is van de eerste film. Had Halloween (2018) dan niet Halloween II moeten heten? Want natuurlijk suggereert dit dat het een remake is van Halloween II uit 1981. Alhoewel, Halloween II (2009) is ook geen remake, maar een vervolg op de remake uit 2007. Overigens is het idee een beetje hetzelfde als dat van Halloween H20: 20 Years Later (1998), de zevende film in de franchise die een direct vervolg is op Halloween II (1981). Dus misschien had deze nieuwste film gewoon Halloween: 40 Years Later moeten heten?
Een frisse start?
Het punt van de verwarrende titels is dat het niet suggereert dat het een vervolg is op een andere film. Dat terwijl je als kijker toch wel wordt geacht om de originele film ook te kennen, want als nieuwkomer krijg je niet meer dan een vage indruk van wat er in het verleden is gebeurd. Dat maakt het wel lastig, want het wordt erg lastig om begrip op te brengen voor het bijvoorbeeld het afstandelijke gedrag van Laurie Strode. Zonder de voorgeschiedenis te kennen zijn de twee personages om wie deze film draait helemaal niet zo interessant. Michael Myers is nu niet meer dan een zwijgzaam figuur dat willekeurige mensen afslacht. Bovendien wordt een interessant achtergrondverhaal uit Halloween II (1981) nu ook nog eens ontkent.
Deze nieuwste Halloween-film had eigenlijk een frisse nieuwe start moeten zijn voor een franchise wat al decennia lang te kampen heeft met slechte vervolgfilms. Het is nogal een drastisch besluit om negen films te ontkennen en je film opnieuw Halloween te noemen, dus dat schept hoge verwachtingen. Het is dan ook bijzonder vreemd dat deze film met vlagen een remake lijkt van Halloween II (1981) waarin ook een aantal scènes uit andere Halloween-films wordt overgedaan. De film zou zich volledig moeten focussen op Laurie Strode, maar gaat in plaats daarvan alle kanten op met oninteressante verhaallijnen rondom haar kleindochter en haar schoolvrienden.
Teveel personages
Gebrek aan focus zie je ook terug in het aantal personages dat op het toneel verschijnt. Naast Laurie Strode zijn er nog haar dochter Karen, haar kleindochter Allyson, twee journalisten, een art, een politieagent, schoolgaande tieners en nog een heleboel andere willekeurige mensen. Het irritantste is nog wel dat de film voor elk slachtoffer in twee zinnen een achtergrondverhaal probeert te creëren, net voordat ze worden afgeslacht. Daardoor worden er zoveel personages geïntroduceerd die heel even belangrijk lijken voor het plot, maar dat niet echt zijn. Laurie Strode, haar dochter en de interessante moeizame relatie tussen die twee worden zwaar onderbelicht – de ontzettende cliché van tienerliefde tussen Allyson en een jongen krijgt veel meer aandacht.
Gebrek aan spanning
De reden dat spanning niet tot stand komt is voornamelijk doordat de personages niet boeiend genoeg zijn, maar ook omdat er een poging gedaan wordt tot humor. Op de verkeerde momenten zitten bijvoorbeeld ineens dialogen die grappig bedoeld moeten zijn, maar alleen afbreuk doen aan dat kleine beetje spanning wat daarvoor is opgebouwd. Ook is er richting het einde een bijzonder achterlijke plotwending die volledig de plank misslaat. Bovendien wordt het effect van die plotwending binnen twee minuten weer teniet gedaan.
Onbenutte potentie
Alles bij elkaar blijft er niet veel meer over dan een zeer matige film die prima kijkbaar is, maar nergens echt overtuigt. Het is zo jammer dat de potentie niet wordt benut om de franchise een waardige, welverdiende, frisse, nieuwe start te geven. Als je zelfs Jamie Lee Curtis (Laurie Strode) en Nick Castle (Michael Myers) tot je beschikking hebt, moet je dat ten volste benutten. Dat zijn de mensen die veertig jaar hebben gerijpt en een zeer volwassen slasherfilm neer hadden kunnen zetten. Nu is het een film voor een onduidelijke doelgroep: Halloween-fans van het eerste uur of de tieners van nu?
