Jason Bourne weet alles weer, zijn volledige geheugen is terug, alleen kloppen sommige stukjes niet in zijn hoofd. Hij is dan ook duidelijk op zoek naar een doel in zijn leven. Hij gaat gevechten aan om maar iets te voelen en laat zich regelmatig flink in elkaar slaan voor hij ook maar iets terug doet, als een soort straf die maar niet wil komen. Hackster Nicky Parsons komt echter na een geslaagde hack op de CIA achter informatie over Jason en nog veel belangrijker, diens vader. Wanneer ze dit aan Jason voorlegt wil hij er in eerste instantie niets mee, maar het blijft toch knagen en zeker wanneer Nicky bij een achtervolging wordt neergeschoten kruipt het bloed toch waar het niet gaan kan.
Bourne is terug, en in dit geval geldt dat dubbel. Niet alleen krijgen we weer een nieuwe film over Jason Bourne, maar ook krijgen we Matt Damon weer terug na een toch wel mislukte spin-off met Jeremy Renner in de hoofdrol. Matt Damon is gewoon Jason Bourne en dat laat hij ook in deze film weer zien. Dit in tegenstelling helaas tot een hoop van de andere rollen. Tommy Lee Jones speelt de baas van de CIA en brengt maar weinig interessants, terwijl we de beste man toch regelmatig goed hebben zien presteren. Alicia Vikander is zijn tegenhanger en probeert op de menselijke manier toenadering tot Jason Bourne te zoeken, maar ook zij voegt weinig interessants toe aan de film. Dan hebben we ook nog Julia Stiles die Nicky Parsons speelt. Het zijn allemaal wat gemaakte pogingen om Bourne een reden te geven om te doen wat hij doet.
Dat wil overigens niet zeggen dat Jason Bourne geen vermakelijke film is. De actie is ruimschoots vertegenwoordigd en wanneer regisseur Paul Greengrass alle registers open trekt, dan gaat het er ook heftig aan toe. Voorbeelden daarvan zijn een zinderende achtervolging in Athene en een prachtige reeks beelden in Las Vegas. Zoals gebruikelijk is Jason Bourne vriend en vijand weer te slim af en ergens is het jammer dat dat soms zo verschrikkelijk eenvoudig gaat. Overal waar hij heen gaat is hij precies op tijd, waardoor je eigenlijk als kijker van een stukje spanning wordt ontdaan. Het komt toch wel goed, want Bourne is onderweg.
Een interessant gegeven aan de eerdere Bourne films was dat er altijd wel een conflict was waar Bourne mee worstelde. Hier wordt getracht datzelfde te doen door flashbackbeelden te gebruiken van een belangrijk moment in zijn verleden, maar het voelt net iets te geforceerd aan om tot wasdom te komen en dat is jammer. Wat ook erg jammer is, is dat het personage van Vincent Kessel niet meer wordt uitgediept. Als slechterik is hij namelijk onnoemelijk veel interessanter dan Tommy Lee Jones’ personage Robert Dewey.
Het camerawerk is, zoals we wel gewend zijn van Paul Greengrass, snel en meedogenloos. Dat wil dus zeggen dat de scènes soms letterlijk voorbij flitsen met af en toe erg onduidelijke beelden en daar moet je maar net van houden. Het is een vaker gehoord commentaar, ook in de eerdere delen van de Bourne films. Alles is behoorlijk chaotisch, waar niet iedereen vrolijk van wordt. Daarentegen, als je van de eerdere delen van deze reeks hield, zal ook Jason Bourne je qua actie absoluut niet teleurstellen.
De blu-ray die wij ontvingen werd voorzien van een aantal interessante extra’s. Zo krijgen we een beeld van het tot stand komen van een aantal van de grotere actiescènes. Uiteraard is verder het beeld super strak, zoals we van een blu-ray mogen verwachten, en ook het geluid is overdonderend, wat je nodig hebt bij dergelijke actie. Al met al kunnen we concluderen dat de blu-ray van Jason Bourne goed verzorgd is.
