Jurassic World is 22 jaar na de opening van het park eindelijk een succes. Wanneer de parkeigenaars een nieuwe attractie bedenken, gaat echter alles mis. ‘Jurassic World’ is het vierde deel uit de Jurassic Park-reeks, ditmaal geregisseerd door Colin Trevorrow.
Toen Steven Spielberg in 1993 kwam met Jurassic Park waren we allemaal verrast door dit geweldige spektakel. Dinosaurussen zijn naderhand nog vaak aan bod geweest en Jurassic Park kreeg een vervolg genaamd The Lost World: Jurassic Park, dat ook weer een vervolg kreeg, Jurassic Park III. Beide films hebben helaas nooit het resultaat kunnen evenaren dat Jurassic Park toentertijd wel had. Toch durft Colin Trevorrow de regie op zich te nemen, 22 jaar na het succes van van de eerste film.
Laten we beginnen met te zeggen dat dit geen recensie gaat zijn waarbij we telkens teruggrijpen naar het verleden. Dan doe je Jurassic World namelijk tekort en dat is wat de film zeker niet verdient. Uiteraard is veel herkenbaar, zoals de muziek en hier en daar ook een verwijzing in de film die men zal herkennen uit het eerste deel. Nu 22 jaar na de ellende van Hammond op Isla Nublar is het tijd dat het park wel open kan voor het publiek en is het ook een gigantisch succes. Men lijkt van de fouten geleerd te hebben en de veiligheid staat nu voorop. De gebroeders Zach en Gray gaan op bezoek bij het park waar hun tante Claire (Bryce Dallas Howard) de touwtjes in handen heeft. Niet een gemakkelijke taak, als je nagaat dat je tegengewerkt wordt door een dinoverzorger genaamd Owen (Chris Pratt).
Je kan de boel al voelen aankomen, er gaat iets gigantisch mis en daardoor ontsnapt er een gemanipuleerde dinosaurus. Een dinosaurus die een flinke mengelmoes van DNA in zich heeft zitten en daardoor de mensen te slim af is. In Jurassic World volgen we twee tieners die op de vlucht gaan in een hedendaags park waarbij flink wat gerend wordt. De jongens Zach en Gray worden gespeeld door de relatief onbekende acteurs Nick Robinson en Ty Simpkins die het vooral moeten doen met kleinere rollen. Desondanks is het niveau van beide erg sterk en weten zij hun rol als broers goed neer te zetten waarbij de liefde voor elkaar toch overwint. Ook Chris Pratt speelt een fantastische rol als Owen. Na zijn avontuur in Guardians of the Galaxy zagen wij nu een andere kant van hem. Vooral de scene met de velociraptors is erg overtuigend en die sfeer wordt ook vastgehouden in de gehele film. Ook Bryce Dallas Howard krijgt van ons de nodige lof, als is het alleen maar omdat wij haar anderhalf uur zien rennen op dunne hakken. Daarnaast speelt zij de ijskoude en drukke tante Claire echt geloofwaardig.
Uiteraard is het verhaal belangrijk in Jurassic World, maar wat je echt als bezoeker doet verbazen is wederom de techniek. De manier waarop de verschillende dinosaurussen neergezet worden is weerzinwekkend. Men heeft echt aandacht besteed aan de details van de dinosaurussen en daardoor voel je jezelf net weer dat kind dat in 1993 ook al naar Jurassic Park keek. Het is misschien jammer dat ook deze film weer de dupe lijkt te worden van 3D, iets wat standaard in dit soort films lijkt te moeten zitten tegenwoordig. Het voegt ook bij Jurassic World totaal niets toe en het voelt daarom eerder als een belemmering.
Pingback: Komediealfabet: B van Beestenboel - Undercover-Network