Max staat op het punt om kerst te gaan vieren met zijn familie en dat begint al met de zeer chaotische inkopen die daar bij horen. Wanneer ze thuis zijn is er ook al onenigheid in de familie en Max die er echt nog wat van wil maken, wordt er al snel een beetje moedeloos van. Zijn oma doet haar best om er samen met hem toch nog een gezellige kerst van te maken. Al die pogingen vallen echter in het water wanneer de rest van de familie arriveert, want dat die allemaal slecht met elkaar kunnen opschieten is best wel een understatement. Wanneer de ellende op zijn hoogtepunt is, verscheurt de radeloze Max zijn verlanglijstje en gooit deze uit het raam. Vanaf dat moment gaat het allemaal helemaal mis.
Deze film begint actueler dan je je kunt voorstellen. Onlangs was het black friday, waarbij veel producten goedkoper te krijgen waren, en daar speelt Krampus zeer goed op in door de totale waanzin weer te geven die het Amerikaanse volk dan over zich heen krijgt. Mensen slaan elkaar neer voor de mogelijkheid om die nieuwste flatscreentelevisie net iets goedkoper te krijgen. Het is precies die gedachte waar Krampus mee speelt. De mensen zijn het gevoel bij de kerstgedachte kwijt geraakt en dat is de ideale broedplaats voor Krampus.
Krampus is als het ware de kwaadaardige tweelingbroer van de kerstman. Deze komt ten tonele wanneer iemand alle geloof in de kerstgedachte is kwijtgeraakt. Krampus is overigens niet zomaar door de filmmakers bedacht, maar een daadwerkelijke Europese legende die zijn wortels al heeft liggen in de tijden die zelfs vóór het Christendom liggen. In tegenstelling tot de kerstman zal Krampus dus geen cadeautjes bezorgen, maar deelt deze straffen uit aan de mensen die stout zijn geweest of die dus simpelweg het geloof in de kerstman ofwel de kerstgedachte zijn kwijtgeraakt. Het is overigens niet de enige film over Krampus dit jaar, want er is ook nog A Christmas Horror Story, die niet in Nederland is uitgebracht.
De laatste jaren komt het steeds meer voor dat rond de feestdagen horrorversies uitkomen van familiefilms. Zo hadden we natuurlijk Sint, waarin we een horrorsinterklaas voorgeschoteld kregen. Qua kerstman zagen we al Santa’s Slay, Bad Santa (al was dat niet direct horror) en Rare Exports. Veel van die films zijn feitelijk niet al te best, maar Sint was best goed te genieten en Rare Exports was eigenlijk best een verrassing. Ook Krampus mag zichzelf in dat rijtje plaatsen, want hoewel sommige van de effecten op zijn zachtst gezegd best makkelijk zijn, is de film best spannend.
Dat is natuurlijk in de eerste plaats te danken aan een goed doordachte script. Een compliment dat deels ten beurt valt aan Michael Dougherty, die meeschreef aan het script en de film regisseerde. Misschien ligt het aan de ervaring van de beste man in het genre, want eerder maakte hij ook al het prima in elkaar zittende Trick ‘r Treat voor Halloween. Waar die film vaak refereerde naar genreklassiekers zoals Creepshow, is Krampus meer een soort ode aan horrorfilm. Er zit veel humor in verwerkt, net zoals in bijvoorbeeld de Gremlins. Dat zie je vooral terug aan de fantastische monster ontwerpen, die zowel lachwekkend grappig, als verschrikkelijk gruwelijk zijn. Zeg nou zelf, het is toch behoorlijk gruwelijk om aangevallen te worden door meerdere gemberkoekmannetjes die ook nog eens praten?
Krampus mag ook nog eens leunen op prima acteerwerk. Daarbij valt vooral Emjay Anthony op, die de rol van Max speelt. Hij is een jong mannetje die eigenlijk niets liever wil dan gewoon een gezellig kerst met zijn familie, maar die dat compleet in het water ziet vallen door onenigheden om helemaal niets. Het is een herkenbaar iets in deze gejaagde maatschappij. Regelmatig maken mensen ruzie om de domste dingen, wat dan weer ten koste gaat van een gezellige sfeer. Het is niet voor niets dat veel mensen uitkijken naar de feestdagen, waar over het algemeen de strijdbijl even begraven kan worden en er even aan niets gedacht hoeft te worden, behalve aan liefde en saamhorigheid. Tom, de vader van Max, wordt gespeeld door Adam Scott die dat op een hele natuurlijke manier doet. Datzelfde geldt voor de rest van de familie. We kunnen gerust zeggen dat dit aanvoelt als een doorsnee familie waarin niet alles lekker loopt. Vooral ook de geheimzinnige oma die weinig zegt, maar duidelijk veel weet is erg interessant. Een goede rol van Conchata Ferrell.
Toch is Krampus verre van perfect. De effecten in de film laten af en toe echt wat te wensen over, vooral wanneer het echt wat absurder begint te worden is het eerder lachwekkend dan dat het eng wordt. De beste effecten zijn bewaard voor het wezen Krampus zelf, die op zijn engst is wanneer je hem niet volledig kunt zien. De geluiden wanneer hij over de daken rent en plotseling met zijn hoeven in de sneeuw neer dreunt zorgen voor de meeste spanning in de film. Ook het gerammel van de kettingen die hij om zich heen draagt is daar debet aan.
