Recensie: Life

Zes bemanningsleden van een internationaal ruimtestation staan op het punt om één van de belangrijkste ontdekkingen uit de geschiedenis van de mensheid te doen. Ze kunnen als eerste aantonen dat er buitenaards leven is op Mars. Als de bemanningsleden hun onderzoek starten en hun methodes onbedoelde gevolgen krijgen, blijkt deze buitenaardse levensvorm intelligenter dan verwacht.

De regie van Life is in handen van Daniel Espinosa. Deze Zweed was al eerder verantwoordelijk voor Safe House en Child 44. Dit keer heeft hij een aantal acteurs bij elkaar gevoegd waar hij eerder mee heeft gewerkt. Een aantal hebben nog niet eerder gewerkt met hem. Echt onbekend is deze regisseur zeker niet. Hij was zelfs in gesprek om de regie van Assassin’s Creed op zich te nemen. Uiteindelijk heeft hij regisseur Byron Howard vervangen om Life te gaan regisseren.

Life draait om zes onderzoekers die op een missie naar Mars zijn geweest om te kijken of daar buitenaards leven is. Met wat problemen op de weg hebben zij uiteindelijk grond weten te bemachtigen en is het tijd om te kijken of er levende cellen aanwezig zijn. Dit blijkt het geval en het wezentje krijgt al snel een naam. Waar het allemaal aardig en liefdevol begint, blijkt het wezentje toch ook te willen overleven in de ruimte. Al snel blijkt dat men een buitenaards wezen aan boord heeft dat wilt overleven en de zes astronauten staan in de weg. Wat volgt is een spannende film waarbij overleven centraal staat tegenover een buitenaards leven in een te kleine ruimte.

Voor Life is een blik met zeer talentrijke acteurs en actrices opengetrokken. De twee meest bekende van het stel zijn toch wel Ryan Reynolds en Jake Gyllenhaal. Ryan Reynolds vertolkt de rol van Rory Adams, een typische Amerikaan die denkt dat hij het klusje wel kan klaren. Jake Gyllenhaal speelt de rol van de Amerikaanse dokter David Jordan. Je moet overigens niet denken dat zij aangevuld worden met onbekende acteurs, want ook zij hebben een indrukwekkend cv. Hiroyuki Sanada speelt de rol van Sho Kendo. Hij moet het schip in goede banen leiden, soms ook echt letterlijk. Zijn rol is misschien wel één van de meest interessante. Zijn personage komt heel puur en niet gespeeld over. Iets wat bij zo goed als de rest wel zo is. Deze acteur is vooral bekend voor zijn bijdrage aan de tv-series The Last Ship, Extant en Helix. Hij speelt vooral in films die een Japanse achtergrond hebben zoals Ronin 47 en The Wolverine. Een andere bijzondere rol is die toch wel van Ariyon Bakare. Ariyon speelt de rol van wetenschapper Hugh Derry. Hij heeft een bijzondere band met het wezen en er ontstaat een absurde vader en zoon relatie tussen Hugh en het wezen. De laatste noemenswaardige rol is die van Rebecca Ferguson. Zij moet de operatie overzien en ervoor zorgen dat er geen besmettingsgevaar aan boord komt of uiteindelijk op Aarde.

Life wordt omschreven als een sciencefiction, toch heeft het ook wel wat weg van de film Alien. Deze wordt dan weer omschreven als een sciencefiction horrorfilm. Door de krappe ruimte en de drang om te overleven is Life van het begin tot het einde erg spannend. Toch kent de film ook een aantal gebreken. Het grootste gebrek is vooral de voorspelbaarheid. De film moet het vooral hebben van de jumpscares in de krappe ruimtes. Dit trucje is aan het begin nog van toegevoegde waarde, toch voelt het halverwege de film vooral aan als voorspelbaarheid. Je wordt ook niet meegezogen in het verhaal omdat de focus zo ligt op deze momenten. De karakters komen daardoor niet goed uit de verf. De enige momenten waarbij de film wel goed tot zijn recht komt zijn de momenten tussen Hugh en het wezen. Een vader en zoon band tussen beide is tegen het absurde aan. Toch is dit zeker niet ongeloofwaardig gezien het wezen aan het begin ook gewoon schattig weet over te komen.

Daniel Espinosa heeft dit zelf waarschijnlijk ook in de gaten gehad, want hij heeft dit ook ingezet op de soundtrack. De soundtrack weet precies de juiste toon te raken in zeer cruciale momenten zoals ontsnappen aan het wezen. Maar ook wanneer één van de personages komt te overlijden door het wezen. Alles is precies goed op elkaar afgestemd en daardoor zit je ook echt in de film. Het is alleen jammer dat men zich zo richt op het overleven en dat daardoor het verhaal niet helemaal overkomt.