Nadat Thomas en de andere ‘Gladers’ de doolhof en diens gevaren hebben overleefd, worden ze opgevangen in een groot complex. Hier zijn meerdere jongeren ondergebracht en elke keer worden een aantal uitgekozen om naar een betere omgeving te gaan. Niet voor niets denkt de groep veilig te zijn, maar Thomas lijkt het niet te vertrouwen. Wanneer hij met hulp van de jongen Aris ontdekt dat ze bij de twijfelachtige organisatie WCKD zijn ondergebracht, die vreemde praktijken uitvoert, besluiten ze te ontsnappen. Hun zoektocht naar antwoorden leidt tot een barre tocht door de Scorch, een woestijn met resten van de stad New York en andere vreemde figuren.
The Scorch Trials is het tweede deel in The Maze Runner reeks en een verfilming van het boek geschreven door James Dashner. Terug bij dit tweede deel zijn regisseur Wes Ball, die wederom een actievolle sciencefictionfilm heeft geleverd, en de complete cast. Dylan O’Brien, Ki Hong Lee, Kaya Scodelario, Thomas Brodie-Sangster, Dexter Darden en Alexander Flores kruipen wederom in de rol van respectievelijk Thomas, Minho, Teresa, Newt, Frypan en Winston. Helaas zijn de personages vrij vlak en van echte karakterontwikkelingen valt helemaal niet te spreken. Dit heeft ook te maken met het feit dat het belangrijkste personage Thomas te veel screentijd heeft in vergelijking met de anderen. Al zorgt Teresa nog wel voor een onverwachte wending, de overige leden van de originele groep hebben weinig tot geen inbreng. Gelukkig voegt de groep zich redelijk snel bij nieuwe gezichten. Een andere jongen in het complex is Aris, gespeeld door Jacob Lofland. Van alle mensen zit Aris er het langst en heeft vraagtekens bij de gang van zaken, die hij deelt met Thomas. Na hun ontsnapping ontmoeten ze Brenda (Rosa Salazar), Jorge (Giancarlo Esposito) en een groep verzetsstrijders. Brenda en Jorge zijn interessante karakters waar meer mee gedaan had mogen worden. 
Aan de andere kant, de mysterieuze en twijfelachtige kant, komen we Janson tegen. Hij is de regelaar van het complex die zich bezig houdt met vreemde zaakjes. Gedurende de eerste dertig minuten wordt enigszins duidelijk waar hij mee bezig is, en vanaf dat punt is het voor de groep noodzaak om uit Jansons handen te blijven. Janson wordt gespeeld door Aiden Gillen, de man die velen kennen uit de hit serie Game of Thrones, waar hij de geniepige Peter ‘Littlefinger’ Baelish speelt. Met deze kennis past Gillen perfect in de rol van Janson. Vanaf het moment dat Janson zijn opwachting maakt, is het duidelijk dat hij iets in zijn schild voert. Echter, nadat Thomas en de rest ontsnapt zijn, zien we Janson alleen vanuit een helikopter bevelen roepen. Iets meer diepgang in dit personage was ook wel gewenst. Hij is te veel een simpele volger, zonder eigen inbreng en mening. Boven hem staat namelijk Patricia Clarksons karakter Ava Paige, de dokter die wel of niet om het leven kwam in het voorgaande deel. Paige is wel degelijk een interessant karakter en heeft de antwoorden op vele vragen, helaas zien we te weinig van haar en als ze dan op de voorgrond treedt is het niet van grote waarde.
De verhaallijn is deze keer helaas minder sterk en het mysterie beduidend minder. Zoals eerder vermeld zijn de eerste dertig minuten van de film het moment waar een aantal vragen worden opgelost. De kinderen worden gebruikt om zo een geneesmiddel te maken die een zombie-virus moet verslaan. Echter is het raadzaam om voorafgaand aan The Scorch Trails zijn voorganger nog even te kijken. De raadselachtigheden uit die film worden namelijk niet nog een keer belicht, waardoor het soms onduidelijk kan zijn. Al betreft dit voornamelijk het begin van dit tweede deel, aangezien er dit keer weinig te raden is en de nieuwe informatie erg weinig is. Na de ontsnapping is het voornamelijk rennen en Janson voor blijven. De Scorch zelf ziet er indrukwekkend uit, je ziet zelfs de resten van de Brooklyn Bridge en de eerste schuilplaats lijkt een oud en vervallen warenhuis. De tocht door de woestijn is naast een aankomende onweersstorm minder imponerend. 
Het beste aspect uit de film is de actie en de uitwerking van de actiescènes. De visuele effecten zijn geweldig en de Cranks, of zombies, zien er vrij eng uit. Bovendien ligt het tempo van de film, net als bij de voorganger, vrij hoog. Daardoor kijkt de film lekker weg en is het nooit saai. Er zijn bovendien een tweetal momenten die een schrikmoment kunnen opleveren. Op de Blu-ray staat naast de film ook nog eens twee uur aan diverse extra’s. Zo worden er een aantal van de actiescènes belicht, met en zonder visuele effecten, wat een erg leuke kijk geeft op de film. Daarnaast kan je lachen om de bloopers en meer te weten komen over de Scorch en Jansons geheimen.
