In het vierde seizoen van Moordvrouw keren alle bekende personages terug en wordt het team onder leiding van Carla Vreeswijk (Renée Soutendijk) geconfronteerd met enkele raadselachtige zaken, zoals een conflict in de plaatselijke drugswereld, een geheimgenootschap dat iedereen het zwijgen oplegt die hen probeert te ontmaskeren en de mysterieuze ontvoering van een tienerjongen. Dan ontdekt het team ook nog eens een mogelijke terroristische aanslag. Kunnen ze daders op tijd stoppen? Ondertussen heeft Fenna Kremer (Wendy van Dijk) de recherche definitief vaarwel gezegd, maar het verleden blijft haar achtervolgen, met levensgevaarlijke consequenties.
Seizoen drie was een afsluiter waarbij Fenna afscheid moest nemen van haar vader die kwam te overlijden. De gevolgen van deze gebeurtenis, samen met eerdere gebeurtenissen in seizoen drie, zorgen voor een spannend begin van alweer het vierde seizoen van Moordvrouw. Verspreid over tien afleveringen kijken we hoe het team weer verschillende misdaadzaken moet oplossen. Toch blijkt er een groot verschil te zijn met voorgaande seizoenen, namelijk de rode draad in het verhaal.
Afgelopen seizoenen was er een rode draad in de verhaallijnen van meerdere personages en een algemeen verhaal. Bij het derde seizoen werd dit minder en was er vooral aandacht voor het karakter van Fenna. Deze lijn zet zich voort in het vierde seizoen, waarbij ze zich afvraagt hoe zij moet omgaan met de dood van haar vader. Toch blijkt het verhaallijn rond de dood van haar vader en het verdere verloop van de serie niet lang stand te houden. Na twee afleveringen blijkt dat er relatief weinig gedaan wordt met eerdere gebeurtenissen en gaat men over tot de orde van de dag. Ook meerdere situaties die spontaan aan het licht komen zorgen niet voor een tevreden gevoel. Zelfs de cliffhanger op het einde van dit seizoen kan niet tot tevredenheid stellen.
Naast het ontbreken van een degelijk verhaallijn die de kern vormt van alle afleveringen, zijn de individuele afleveringen erg sterk. Verschillende thema’s worden aangedaan waar wij vandaag de dag nog steeds mee worstelen. Ontvoeringen, homohaat en terugkerende Syrië-strijders grijpen erg aan omdat het realistisch overkomt. Vooral de laatste aflevering komt erg overtuigend over en is daarmee de beste van deze tien afleveringen. Een dreigende aanslag en het team komt goed in actie. De actie zit ook goed in elkaar en niet alleen Wendy van Dijk speelt een goede rol in deze aflevering, maar ook Achmed Akkabi speelt hier een ijzersterke rol.
Ondanks ijzersterke acteerprestaties van bepaalde acteurs en actrices en geloofwaardige verhaallijnen mist het toch datgene wat ervoor zorgt dat je verder blijft kijken. Tijdens het vierde seizoen is er zoveel spanning onderling, dat een simpel excuses in bepaalde situaties al voldoende is. De karakterontwikkeling in dit seizoen blijft daarmee erg ondermaats en dat is erg spijtig. Wendy van Dijk is een prima actrice die al eerder bewees dat zij Fenna Kremer goed kan spelen. Waarom de ontwikkeling van haar personage zo ondermaats is dit seizoen blijft een raadsel. Ook de ontwikkeling van andere personages blijft erg achter, ondanks dat we van een aantal net iets meer weten over diens verleden.
Over de kwaliteit van de serie hoeven wij zeker niet te klagen, het zit technisch gezien goed in elkaar. Met ondertiteling is deze serie ook duidelijk te volgen voor mensen die een slecht gehoor hebben. Mocht je zoeken naar extra’s die deze dvd-box heeft, dan zal je flink bedrogen voelen. Ondanks de tien afleveringen die voldoende spanning bevatten, blijft het een magere box. Net als bij meerdere series moeten wij ook weer erkennen dat er weinig interesse is om dieper in te gaan op de ontwikkeling van een seizoen.
