Het is 25 februari 1964. Een jonge en ontzettend enthousiaste Cassius Clay (later bekend als Muhammed Ali) staat voor het gevecht van zijn leven. Na een knappe overwinning op Sonny Liston wordt hij de eerste zwarte wereldkampioen zwaargewicht bij het boksen. In deze fictieve avond zou hij zijn overwinning gaan vieren met drie andere zwarte iconen, American football-legende Jim Brown, zanger Sam Cooke en politieke activist Malcolm X. In deze avond zouden zij het gaan hebben over onderdrukking van zwarte mensen en hun toekomst als boegbeelden voor het volk van Amerika.
Actueel
In het regiedebuut van Oscarwinnares Regina King wordt een toneelstuk van Kemp Powers op het grote scherm afgebeeld. Het onderwerp wat in deze film centraal staat, is het racisme. De film is dan ook erg van deze tijd en past goed in het plaatje van de Black Lives Matter-beweging. Het is dan ook niet onbegrijpelijk dat King dit als haar debuutproject heeft gekozen. King is zelf ook een vrouw van kleur en het is dan ook niet ondenkbaar dat dit project voor haar een emotionele lading heeft.
Hoofdvraag
Je komt er al snel achter in de film dat de vier karakters allemaal een andere kijk hebben op het racisme in Amerika in de jaren zestig. De film begint dan ook met de verschillende scenario’s waarmee de hoofpersonen te maken krijgen bij hun beroep. Je komt gelijk in een vrij snel tempo en raakt geïnvesteerd in het leven van deze personen. Nadat we Clay voor het eerst wereldkampioen zien worden, vertraagt de film enorm. Nu is echt te zien dat de film van een toneelstuk afkomstig is. Er gebeurt weinig meer op het scherm en je bent erg afhankelijk van de gesprekken die de hoofdpersonen voeren. Wat dan ook begint als een vriendelijke avond verandert langzamerhand in een flinke ruzie. De grote vraag die dan overblijft is: ben je als zwarte beroemdheid in deze tijd verplicht om op te komen voor je volk?
Prestaties
Het acteerwerk is iets wat echt van de bovenste plank is. Alle hoofdpersonen zetten een fantastische prestatie neer met verschillende hoogtepunten. Met name Leslie Odem Jr. en Kingsley Ben-Adir stelen de show met hun oprechte acteerwerk. Oden speelt de charmante Sam Cooke die af en toe zijn mond voorbij praat. De casting is hier ook perfect, omdat hij ook nog eens fantastisch kan zingen. Hij heeft zelfs een origineel nummer geschreven die past bij het plot van de film. Aan de andere kant speelt Ben-Adir de stoïcijnse Malcolm X, die zonder zijn stem te verheffen je echt kan raken met zijn kijk op het leven van een zwarte man in Amerika. Je voelt de spanning en emotie die zij in hun karakters leggen. Het is dan ook niet verrassend dat ze hoog op de Oscarlijsten staan. Verder laten de anderen ook een goed optreden zien en pakken ze hun momenten wanneer ze de kans krijgen.
Verder past ook het camerawerk perfect bij de stijl van de film. Er zitten shots in die echt laten voelen alsof je met ze in de kamer zit. De camera verandert veel van positie en laat de scène tot leven, maar laat ook de serieuze momenten lang in beeld en geeft de ruimte voor emotie.
Oordeel
Als je erg houdt van toneelstukken met veel dialoog, is deze film echt een aanrader. De film is na het eerste halfuur vrij traag en erg afhankelijk van de acteurs, maar die pakken die kans dan ook met beide handen aan. De film heeft een vrij inconsistent tempo wat je misschien een beetje uit de film haalt, maar zodra je gewend raakt aan de stijl en de toneelachtige sfeer, begin je ook de serieusheid van het onderwerp te voelen. Het verhaal pakt een moeilijk onderwerp, maar bekijkt het wel van alle kanten. De film duwt niet de mening van de hoofdvraag op je af, maar laat de kijker denken en zelf tot een oordeel komen. Het heeft zijn momenten waarop het te veel vertraagt en er wat meer kan gebeuren, maar al met al is het een verhaal wat wel in je hoofd blijft zitten.
