Wordt vervolgd
Paddington leidt een gelukkig leven bij de familie Brown in Londen, de stad waarvan zijn tante Lucy en ome Pastuzo altijd van droomden. Nu de honderdste verjaardag van tante Lucy nadert is Paddington vastbesloten om het perfecte cadeau voor haar te vinden. In de antiekwinkel van Mr. Gruber vindt hij een pop-up boek met alle bezienswaardigheden van Londen. Het perfecte cadeau, want zo kan hij zijn tante Lucy laten zien hoe zijn nieuwe woonplaats eruit ziet. Het boek is echter heel duur, dus gaat Paddington op zoek naar een baantje om genoeg geld te verdienen. Echter, het boek wordt gestolen en alles loopt verkeerd.
In 2014 maakte het grote publiek kennis met de verfilming van de welbekende Paddington, een beer uit Peru die naar Londen verhuist. Het is een verzinsel van auteur Michael Bond, die tientallen verhaaltjes schreef over deze goedaardige, barmhartige beer. Na het succes van de eerste film kon een vervolg eigenlijk niet uitblijven. In deze vervolgfilm krijgt Paddington de schuld van een diefstal en eindigt hij achter de tralies. Gelukkig zijn de mensen in zijn omgeving heilig overtuigd van zijn onschuld. Kunnen zij op tijd zijn onschuld bewijzen en kan Paddington zijn tante Lucy alsnog het perfecte cadeau geven?
Marmelade is het antwoord op alles
Wie Paddington kent weet dat hij niet zonder zijn zelfgemaakte sinaasappelmarmelade kan. In deze film redt het zelfs zijn leven, want in de gevangenis vallen ze als een blok voor zijn smakelijk belegde boterham. Hij maakt al snel nieuwe vrienden, in de vorm van gevaarlijk ogende criminelen. Gelukkig ziet de schattige beer het beste in iedereen. Dat zorgt voor een erg leuke interactie tussen hem en zijn medegevangenen. De personages T-Bone, Phibs en Spoon (gespeeld door respectievelijk Tom Davis, Noah Taylor en Aaron Neil) zijn erg leuk en maken zelfs nog een ontwikkeling door, wat hen extra geloofwaardig maakt.
Toch is het dit keer Hugh Grant die de show steelt. Dat zou zijn personage Phoenix Buchanan ook dolgraag willen, want de narcistische acteur met grootheidswaanzin wil niets liever dan in de spotlight staan. Hij is eigenlijk de slechterik van de film, maar wel op zo’n manier dat je toch sympathie voor hem hebt. Een groot deel van de humor komt van zijn hand. Zijn motief om het boek te bemachtigen is dan ook niet heel verwerpelijk en eigenlijk doet hij daar niemand kwaad mee. Het is zijn pech dat Paddington daardoor in de gevangenis belandt en dat de familie Brown er alles aan doet om de onschuld van hun harige huisgenoot te bewijzen.
Animeerbeer
Het is bijzonder hoe echt de film oogt en hoe makkelijk je vergeet dat Paddington geen échte beer is met menselijke trekken en een goed spraakvermogen. Dat is allemaal te danken aan de kwaliteit van de geanimeerde beer. Paddington heeft ook nog eens veel interactie met zijn omgeving en de mensen om zich heen. Pas bij het zien van de extra’s valt het op hoe knap deze film in elkaar zit. De acteurs spelen hun rollen met een tegenspeler die ze niet kunnen zien en toch loopt alles zo soepel. Het is duidelijk aan deze film af te zien dat het met veel zorg en aandacht is gemaakt.
Meer actie, meer humor
Een sequel probeert altijd zijn voorganger te overtreffen en eigenlijk geldt dat voor Paddington 2 niet anders. Deze film heeft net wat meer actie en is een stuk grappiger dan het eerste deel, maar het voelt nergens té geforceerd of overdreven. De naïviteit van Paddington is nog steeds geloofwaardig en is gelukkig niet omgeslagen in kinderlijke domheid. De beer is gebleven zoals hij was en dat is goed. De meerwaarde komt nu vooral door de humor van de nieuwe slechterik en door meer actie, omdat er twee spannende achtervolgingsscènes in zitten.
