Gameverfilmingen zijn niet altijd al te bijster. Daarom dit keer een ommekeer, namelijk een film over gamepersonages die de wereld komen veroveren. Buitenaardse wezens hebben een tijdcapsule gevonden met daarin fragmenten uit allerlei videogames zoals Donkey Kong en Pac-Man. Men ziet dit als een oorlogsverklaring en gaan de strijd aan met de ‘strijders’ van vroeger.
Laten we beginnen dat Pixels het hart van een gamer sneller laat kloppen. De film kent namelijk vele gamepersonages en vooral de oudere gamers onder ons zullen glimlachen om deze 8bit-personages. Het begint allemaal in de jaren ’80 als Brenner meedoet aan de kampioenschappen voor beste videogamer ter wereld. Hij verliest van de fanatieke Eddie en gaat roemloos de toekomst in. Vele jaren later is de volwassen Brenner, gespeeld door Adam Sandler, een hulpje dat televisies installeert. Zijn beste vriend, Cooper (gespeeld door Kevin James), heeft het verder geschopt en is een mislukte president van de Verenigde Staten. Deze krijgt te horen dat gamepersonages de wereld willen veroveren en schakelt zijn beste vriend in om de strijd aan te gaan met deze buitenaardse wezens. Brenner gaat niet alleen de strijd aan, hij roept de hulp in van de oppernerd Ludlow (Josh Gad) en zijn vroegere rivaal, Eddie (gespeeld door Peter Dinklage).
Pixels heeft een interessant concept als het aankomt op verhaal. Helaas moet gezegd worden dat dit mooie concept volledig om zeep wordt geholpen. Het is mooi om te zien dat veel gamepersonages aan bod komen, maar de manier hoe het verhaal aan bod komt is waardeloos. Het begin van Pixels voelt erg geforceerd aan en komt erg traag op gang. De grootste boosdoener in Pixels is acteur Adam Sandler. Adam Sandler is zo’n type acteur die dezelfde rol vertoont in vele films. Ook in Pixels krijg je diezelfde typische Sandler-‘humor’. De eerste drie grappen zijn misschien nog leuk, maar hetgeen wat erna komt is om te huilen. Mocht je een grote fan zijn van Adam Sandler, dan zal je waarschijnlijk door deze schaamteloze vertoning heen kijken. De humor die men in Pixels heeft gestoken is net iets teveel.
Naast de schaamteloze vertoning van Adam Sandler en de geforceerde humor is het ook nog zo dat veel acteurs een te kleine bijrol hebben. Peter Dinklage speelt aartsrivaal Eddie en komt vooral arrogant over. Dit is in het begin even leuk, maar iedereen weet dat Peter Dinklage zoveel meer kan. En laat dat nu niet het geval zijn in Pixels. Ook Sean Bean speelt een miniscule bijrol van een stoere militair met een te overdreven Brits accent. Is er dan niets goed als het aankomt van casting van de acteurs? Jawel, zo speelt Denis Akiyama professor Iwatani, de bedenker van het personage Pac-Man. Het moment dat deze voor een grote Pac-Man staat is misschien wel de leukste scène die de film kent.
Als het op het acteren aankomt, dan is het gewoon tergend om naar te kijken. Toch kent de film een aantal memorabele momenten. Dit is namelijk het visueel aspect zoals de gamepersonages die tot leven komen. Veel gamepersonages uit arcadevideogames komen aan bod zoals uit Centipede. Dit gevecht wordt prachtig in beeld gebracht en ook de race door New York met Pac-Man is visueel prachtig. Visueel is er dan ook niets op aan te merken omdat je meerdere gamepersonages tegenkomen zoals de Smurfen, Q*Bert en Tetris. Voor de recensie is de 3D blu-ray gebruikt en daarmee is het interessant om de film ook in 3D te kijken. Wel moet gezegd worden dat de 3D-effecten minimaal zijn.
Een ander pluspunt van deze versie zijn de rijkgevulde extra’s. Er is vooral aandacht besteed aan de gamepersonages die in beeld komen tijdens de film. Het is erg interessant om te zien hoe men ervoor heeft gekozen om deze personages tot leven te wekken in Pixels. Na 45 minuten heb je de extra’s gezien en dat is al meer dan bij menig andere film. We kunnen men wel complimenteren dat zij de bloopers achterwege gelaten hebben bij de extra’s, al is het alleen al dat het acteren opzich al een blooper is tijdens de film.
