Jesse Owens is de eerste van zijn familie die naar de Universiteit gaat. Hij heeft gekozen om naar de Ohio State University te gaan waar hij zich vooral wil concentreren op het hardlopen. Dit doet hij samen met zijn coach Larry Snyder, die in Jesse een groot atleet ziet. Het doel is om in 1936 mee te kunnen doen aan de Olympische Spelen in Berlijn. De omstandigheden zijn echter alles behalve gunstig. Naast dat Jesse in Amerika al genoeg te maken krijgt met discriminatie, is ook het naziregime van Hitler steeds nadrukkelijker in opkomst. Is het wel verstandig om nu nog naar Berlijn te gaan?
Jesse Owens is waarschijnlijk één van de meest iconische atleten van de vorige eeuw, en het is dan ook niet verwonderlijk dat er een film over hem gemaakt is. Hij sleepte in 1936 maar liefst vier gouden medailles in de wacht op de Olympische Spelen, en daarnaast vestigde hij ook nog verschillende records, waarvan de laatste pas 25 jaar later verbroken werd. Wat zijn prestaties misschien nog wel knapper maakte was het feit dat hij van Afro-Amerikaanse afkomst was. In het discriminerende Amerika en de dreigende omstandigheden in Duitsland was dit natuurlijk alles behalve makkelijk. Genoeg materiaal om een bijzondere film van te maken dus, maar dan moet je het wel goed weten te gebruiken.
Helaas is Race vooral een film geworden die alles behalve snel verloopt. De film is op alle fronten te traag en vaak dus ook erg saai. Het klinkt dan misschien ook een beetje tegenstrijdig dat het andere grote punt van kritiek is dat de film te veel wil vertellen. Er lijken namelijk te veel verschillende subplots in de film te zitten, die allen gewoon niet veel toe lijken te voegen. Het hoofdplot is natuurlijk die van Jesse die gouden medailles wil bemachtigen op de Spelen. Maar daarnaast zien we ook nog de politieke strijd van het Olympisch Comité, we zien videoregisseuse Leni Riefenstahl die graag een film wil maken, en we zien nog het hele liefdesverhaal van Jesse met zijn affaire en zijn vrouw. Veel verhalen dus die geen van allen goed uitgewerkt lijken te zijn.
Helemaal slecht is de film echter ook weer niet. Het acteerwerk is bijvoorbeeld prima in orde. We zien Stephan James als Jesse Owens en Jason Sudeikis als zijn coach, Larry Snyder. Eerstgenoemde heeft nog niet heel veel bekende rollen op zijn naam staan, maar speelde eerder een grote rol in de film Home Again. Jason Sudeikis is vooral bekend van de vele komediefilms waarin hij speelde waaronder We’re the Millers. Beide acteurs doen het prima in deze film en weten een goed karakter neer te zetten. Verder zien we nog een heel aantal andere acteurs die het geen van allen slecht doen, waaronder ook onze Nederlandse Carice van Houten. Ze zet een prima rol neer als de Duitse filmregisseuse, maar haar Duits-Amerikaanse accent kan misschien een beetje op je ergernis werken.
Regisseur van deze film is niemand minder dan Stephen Hopkins. Hij regisseerde eerder al films als Lost in Space, Under Suspicion, en Preditor 2. De laatste jaren lijkt hij zich echter vooral toegelegd te hebben op het regisseren van series als 24 en House of Lies. Misschien had hij ook maar beter hiermee door kunnen gaan want met Race schrijft hij nou niet echt historie. Hij doet keurig alles volgens het boekje maar misschien wel net iets te keurig. We zien in de film netjes alles wat we verwachten bij een sportfilm en een biografie, maar zoals eerder al genoemd zitten er misschien iets te veel verhaallijnen in. Uiteindelijk komt alles net niet lekker samen. Er zijn heus wel stukken die wel gewoon mooi of interessant zijn om naar te kijken. Het racisme jegens Afro-Amerikanen alsook de toenemende rassendiscriminatie in Duitsland blijven gewoon zowel afschuwelijk als boeiend om te zien. Plak daar een paar mooie sportmomenten tussen en de film komt toch nog wel op een voldoende uit.
