Recensie: Resident Evil: The Final Chapter

Het is een mooie week voor fans van Resident Evil. Eerder deze week verscheen namelijk het videospel Resident Evil 7 dat terug gaat naar de roots. Naast dit videospel is gisteren de film Resident Evil: The Final Chapter uitgekomen in de Nederlandse bioscopen. Ook Resident Evil: The Final Chapter gaat terug naar zijn roots, alleen dan letterlijk. Het laatste hoofdstuk van Alice is aangebroken.

Even een korte terugblik op de afgelopen vijftien jaar. In 2002 werd het immens populaire videospel Resident Evil verfilmd. Zeker geen hoogvlieger, maar voor een gameverfilming is deze zeker niet slecht. De films draaien om Alice, een voormalig hoofdbeveiliging van Umbrella Corporation in Raccoon City. Wanneer er een virus uitbreekt, probeert Alice de mensheid te redden en neemt het op tegen haar voormalige werkgever. Dit is de rode draad van de filmreeks en ook de basis van The Final Chapter. De vraag is dan ook, weet Resident Evil: The Final Chapter na vijf films nog steeds de fans te bereiken en te boeien?

De fans hebben even moeten wachten op Resident Evil: The Final Chapter vanwege de film Pompeii uit 2014, waar regisseur Paul W.S. Anderson nog mee bezig was. Van de vijf Resident Evil films heeft Anderson er drie geregisserd, en nu dus ook het laatste deel. Toch heeft het vijf jaar moeten duren voor dit deel er kwam. Dit kwam mede door de zwangerschap van zijn vrouw en tevens hoofdrolspeelster Milla Jovovich. Het filmen was eind 2015 klaar, waarnaar het wachten was op het eindresultaat. Het verhaal is net als voorgaande films bovendien geschreven door Paul W.S. Anderson. Wat voor hem betekende dat hij met dit laatste deel ook de verhaallijn van Alice goed kan afronden. Maar is hem dat ook gelukt?

Resident Evil: The Final Chapter begint erg warrig. In het voorgaande deel waren Alice en haar vrienden op uitnodiging van Wesker naar Washington gekomen om daar als mensheid de laatste strijd te voeren tegen de monsters van Umbrella Corporations. Het begin van The Final Chapter begint ook op diezelfde plek, echter blijkt dat Alice in de val van Wesker is getrapt en Alice uiteindelijk de enige overlevende is. Wat er precies heeft plaatsgevonden is onbekend en er wordt verder ook niet over gepraat in de film. Alice krijgt een boodschap van de Red Queen, een AI van Umbrella Corporations, dat het einde van de mensheid in zicht is. Er blijkt namelijk een antivirus te zijn voor het T-virus en Alice moet haar helpen om de mensheid te redden. Er is echter één probleem, zij moet terug naar de plek waar het allemaal is begonnen: The Hive in Raccoon City . Daarnaast heeft ze slechts 48 uur. Ze hoeft het gelukkig niet alleen te doen, want zij krijgt hulp van één oudgediende, Claire Redfield.

Ondanks dat vele oude bekenden niet terugkeren, komen er wel andere oudgediende in beeld. Natuurlijk is daar Alice, gespeeld door Milla Jovovich. Over haar is nog maar weinig te zeggen, want bij iedere Resident Evil-film speelt zij toch behoorlijk ongeïnspireerd haar rol. Ze doet wat zij moet doen, maar nergens komt zij sterk over. Ze evenaart nooit haar prestaties van haar eerste optreden in Resident Evil in 2002. Misschien dat het routine is geworden voor haar. Zoals gezegd is Claire Redfield ook weer aanwezig, een rol die wederom vertolkt wordt door Ali Larter. Zij komt net te weinig in beeld om een prominente rol te krijgen in de film. Shawn Roberts speelde in voorgaande films de geweldige rol van Albert Wesker. Dat vuur wat hij toen had, is nu helaas volledig weg. Hij was een geduchte tegenstander van Alice en dat zorgde voor de nodige actie. Er is maar één personage dat goed tot zijn recht komt, namelijk die van Iain Glen als dr. Alexander Isaacs. Hij is als slechterik weer terug en hij heeft niet stilgezeten. Hij heeft de slechterikkenrol van Wesker op zich genomen en doet dit geweldig. Ondanks dat hij naar het einde toe wel behoorlijk wat steken laat vallen.

Niet alleen de acteerprestaties kakken in, heel het kaartenhuis lijkt in te storten van Resident Evil. Het verhaal begint erg onduidelijk, maar gelukkig zijn er richting het einde toch wat goede momenten. De actie waar de films om bekend staan is wel aanwezig, maar het is allemaal iets te veel van het goede. Het weet op geen enkel moment te overtuigen. Het voelt gewoon niet aan als een waardige afsluiter na vijftien jaar zombies en ander gespuis doden. Het verhaal lijkt dan wel een mooi einde te krijgen, maar hier wordt te kort bij stilgetsaan. Sommige momenten lijken ook totaal onlogisch, waaronder de ongeloogwaardige plottwist. Resident Evil: The Final Chapter is een actievolle film die eigenlijk op geen enkel moment weet te overtuigen en niet sterk overkomt.