Jyn Erso is nog heel jong als ze er getuige van is dat haar moeder wordt vermoord en haar vader met harde hand wordt meegenomen door de troepen van Keizer Krennic. Dit alles omdat haar vader de technische kennis bevat om een ontzettend zwaar wapen te maken genaamd de ‘Death Star’. Hij probeert echter uit alle macht om belangrijke gegevens door te geven aan het verzet, zodat ze het ding kunnen vernietigen voordat het complete planeten verwoest. Genoeg redenen dus voor het verzet om samen met Jyn de waarheid boven tafel te halen over dit machtige wapen. Niet dat Jyn daar nu direct op zit te wachten overigens.
Het grappige is dat wanneer je Rogue One gaat kijken, je eigenlijk de afloop al weet tenzij je nog nooit iets van Star Wars hebt gezien. De Death Star speelde natuurlijk al eerder een hele belangrijke rol en nu gaan we zien hoe dat ding tot stand is gekomen. Dat zorgt er natuurlijk voor dat de regisseur van deze film, Gareth Edwards, moet spelen met het feit dat we al weten wat de uitkomst gaat zijn en er toch een spannende film van zal moeten maken. Dat lukt hem bijzonder goed, wat wel duidelijk maakt dat het een goede keus was om hem de regie van deze film op zich te laten nemen.
Wat tof is aan Rogue One is het feit dat we nu eens een keer niet meteen de overduidelijke helden voorgeschoteld krijgen. De rebellie is eigenlijk nog maar net gestart en moet zijn draai dus ook nog vinden. Ook is er nog behoorlijk wat onenigheid tussen de diverse leden van het verzet. Jyn moet vervolgens de lijm zijn die zorgt dat het verzet verwordt tot wat we kennen van de oorspronkelijke trilogie. En daar zal ze nog een behoorlijke dobber aan hebben.
Heel prettig is om te merken dat Rogue One geen behoefte heeft aan kinderlijke personages zoals een Jar Jar Binks, maar dat de film een veel duisterder karakter heeft. Een vergelijking met Letters From Iwo Jima is bijvoorbeeld nog helemaal zo vreemd niet. Op deze manier doet Rogue One dan ook meer denken aan een goede volwassen oorlogsfilm waar een sciencefiction sausje overheen is gegoten. De personages zijn heerlijk divers, waarbij we een nieuw soort robot krijgen die een wat meer cynische versie van een C-3PO lijkt te zijn.
De chemie tussen de acteurs is prima in orde en dat zorgt natuurlijk ook voor prettige beelden. Jyn wordt neergezet door Felicity Jones die dat op overtuigende wijze doet. Ben Mendelsohn is de slechterik en maakt daar een heerlijk naargeestig personage van. En dan hebben we natuurlijk nog Mads Mikkelsen, die de vader van Jyn speelt. Zijn personage is overduidelijk een manier om het grootste gat in het plot dat er tot nu toe bestond te dichten: het ontstaan van de Death Star. Mikkelsen is sowieso altijd erg interessant wanneer hij in beeld verschijnt. Een personage wat misschien wat teveel teleur stelt is de door Forest Whitacker gespeelde Saw Gerrera. Dat personage doet eigenlijk te veel denken aan eerdere rollen van Whitaker en is ook iets te pompeus misschien.
De blu-ray die wij kregen is ruimschoots voorzien van extra’s. Zoveel zelfs dat daar een extra disc voor is gebruikt. Vroeger in de tijd van dvd’s was dit best gebruikelijk. Filmliefhebbers struinden nog wel eens het halve internet af op zoek naar de meest bijzondere versie, tegenwoordig zien we ze niet meer zo vaak. Er staan een aantal hele interessante extra’s bij. Misschien wel de meest interessante is A Rogue Idea waarin we te zien krijgen hoe het idee tot stand kwam om deze film te maken. Zoals hoe de keuze is gemaakt om Gareth Edwards aan te trekken voor regie.
